Октобер мешац кнїжки, у Беоґрадзе отворени 67. Медзинародни саям кнїжкох, а наша заєднїца того року означує 120-рочнїцу од виходзеня першей кнїжки Гавриїла Костельника Идилского венца „З мойого валалу”, хтора постала фундамент на котрим збудована руска литература у Бачкей и Сриме, дзе ше нашо предки приселєли пред трома виками.
„Кнїжка у сущносци технолоґия модерносци, средство за преношенє информацийох през простор искуства, зоз швидкосцу хтора одвитує швидкосци обрацаня бока у кнїжки”, гуторел поета и есеїст Йосиф Бродски. Нєшка, попри сущаня бокох котри обрацаме у кнїжки, источашнє ше швица пиксели на рахункарских екранох и упуцую на роздумованє чи кнїжка у паперовим виданю, хтора тирва вецей як пол милениюма, наисце раз щезнє.
Шицки читаме, алє векшина пости на дружтвених мрежох, текстуални поруки, мейли и насловни висти. За младих людзох, хтори жию у пошвидшаним темпу живота, читанє спора активносц. Вони нє розумя же спомалшене читанє приноши вельо вецей задовольства. Шицко цо вредне треба читац помали зоз подполну пошвеценосцу. И гоч ше нєшка менєй чита, то спричинює випадованє з ровноваги, бо читанє доприноши животней ровноваги и дава єдну цалком иншаку димензию шицкому. Читанє дава смисел приватносци, а кажда кнїжка швет за себе у котрей кажде з нас може пренайсц свойо прибежище.
Од шицких популарних медийох кнїжка якош найодпорнєйша на уплїв мрежох. Же ше друковану кнїжку нєшка вше вецей премесца на екран, за саму форму кнїжки ше нїч значне нє пременєло. Дожице читаня можебуц лєпше зоз друковану кнїжку. Слова оциснути на бокох зоз чарну друкарску фарбу лєгчейше ше чита як гевти слова зоз пикселох на блїщацим екрану. Мож пречитац и 100 боки, а очи нє вистаню, а тиж так боки можеце обрацац швидше и флексибилнєйше як цо то мож у виртуалним швеце. Можеце подцаговац пасуси хтори ше вам пача, а и автор кнїжки ше вам може подписац.
Алє кнїжка нє будзе з вонка револуциї диґиталних медийох. Економски предносци продукциї и дистрибуциї окреме прицагуюци и видавательом и дистрибутером. Нїзши цени велька потримовка читачом же би з папера прешли на пиксели, а диґитални читач у остатнїм чаше вельо напредовал. Предносци традицийней кнїжки вецей нє таки прешвечлїви новим ґенерацийом як цо то були дотераз.
Друкована кнїжка докончена, кед ше раз друкарска фарба осуши на боку, слова нє мож висцерац. Прето авторе кнїжкох обявйовали и обявюю з оком и ухом ґу вичносци. Електронски текст нє тирваци и на нїм пременки можу исц до безконєчносци. Аж и кед ше е-кнїжку превежнє з интернету и знєє на читач, лєгко ю мож ажуровац, нєшка то уж рутински поступок. З часом ше на писательох зменша и прицисок за посцигованьом совершенства, яки исновал у прешлосци, бо пременки буду вше можлїви. Можебуц то и найвекша предносц е-кнїжкох.
ruske.redaktorka@gmail.cоm
