Bubby

Pop

Mum

Yobbo

Robbed Woman

Cherie the Salvo

Woman in Mercedes

Angel

Salesman

Fondled Salvo

Een van mijn favoriete films!!!Het verhaal is echt geweldig en zit ook vol humor!!Bubby is al 35 jaar opgesloten geweest en leeft dus in een heel klein wereldje..maar dan besluit hij naar buiten te gaan en er gebeuren dan natuurlijk veel gekke dingen.Het feit dat hij denkt dat hij doodgaat zodra hij naar buiten gaat is hilarisch:hij stikt ook echt bijna,dat zit zo bij hem ingebakken.ZIEN!

Ik denk niet dat mijn videotheek hem heeft. :<

Heb deze film niet gehuurd, maar via een project op school(Cult). Toen kreeg je de kans om allerlei alternatieve films te zien, geweldig!

Ik vind het een hevige film qua emoties, maar ook een prachtige film. Hope is geweldig in deze rol. Ik kom zelf uit Australie, dus ik vind het ook leuk om mijn taal te horen! Het is een legendarische film in Australie, helaas niet zo zeer bekend buiten onze land.

de eerste helft van de film is SCHITTEREND, maar zodra bubby buitenkomt was de film iets minder voor mij. toch 3,5.

deze film is geweldig.....heb hem ooit gezien in een filmhuis en later nog een aantal keren op video....de eerste helft is nodig om de rest van het verhaal duidelijk te maken....het verklaart waarom bubby is zoals hij is en het verklaart zijn positie als totale vreemdeling in de enge boze buitenwereld....waar ik verschrikkelijk om moest lachen is als hij wordt opgenomen door een rockband als zanger en dat het dan echt een hele cultus wordt....dat fans zich gaan kleden zoals hem (met wit kraagje om de nek...net als "pop") en dat de rockband aan het eind de folie-act toevoegt als gimmick.....hilarisch!

aparte maar goede film

in het begin moeilijkj aandacht er bij te houden, maar naar mate de film volgt wordt deze steeds leuker en indrukwekkender

toch best boeiend hoe iemand die 35 jaar niet buiten is geweest, nu wel buiten komt en nergens geen weet van heeft

*4

enorm goed.....zeer goed geacteerd...hoe hij emoties weggeeft aan de kijker....

21 mei 00:15 - 02:05

ARTE

Indrukwekkende film met Nicholas Hope in een rol die hem op het lijf geschreven was.

Erg positief aan Bad Boy Bubby vond ik de rustige opbouw, hiermee wekt de film steeds meer gevoel op rond het personage Bubby en wordt de film met vlagen erg spannend en emotie vol als hij uit eindelijk op de straten beland

Wel een minpunt vond ik het einde, waarom moest er nou weer zo geforceerd happy end aan komen? die onder de aftiteling nog eens lekker zoetig door ging
Ik vond dit misplaatst voor een film zoals deze, natuurlijk zeg ik ook niet dat het einde slecht moest aflopen, maar toch het haalt een stukje realisme weg van het geheel.

3,5* sterren die erg dicht tegen de 4 aanzitten, maar door het vrij ongepaste einde dit jammer genoeg voor mij persoonlijk niet haalt.

Op het filmfestival van Venetië 1993 werd deze low budgetfilm met veel enthousiasme ontvangen en bekroond met de speciale juryprijs en de publieksprijs. Het verwachte succes in de bioscopen bleef echter uit. Waarschijnlijk omdat deze originele en grimmige prent, vol tegenstellingen (het thema was 20 jaar terug beschamend), met 112 minuten te lang is. In een afwijzende wereld vol woede, geweld en onvervulde dromen, wisselen momenten van tragiek af met humorvolle ogenblikken. Inmiddels een echte cultfilm.

Briljante film, daar mogen er van mij zeker meer van gemaakt worden.

Ziekelijk en misselijk makend, ik snap niet dat iedereen hier vol lof over is.. dan ben je zelf niet goed snik. Australië is blijkbaar een achterlijk land waar dierenleed gerechtvaardigd is voor het maken van een film...

Ik heb hem na nog geen half uur uitgezet.

Nog geen halve ster waard.

Tjonge jonge, wat een prachtige film!!!

"StevenMighty" heeft wel een dikke punt te pakken over het misbruik van dieren in het begin van de film. Je ziet namelijk hoe een kat gepest wordt, hoe hij kakkerlakken uit elkaar haalt en we hebben deze stukken ook 'door gespoeld'. Hierbij wel een kanttekening, de hoofdrolspeler verbeeld een man die verstandelijk 8 jaar of zoiets is en kinderen zijn soms zo wreed tegen dieren. (vleugels uit vliegen trekken, zout op slakken doen, enz.)

Maar de rest van de film en dan spreken we over de laatste 100 minuten (van de 114) zijn echt fantastisch mooi gemaakt. Kom je wel bij het probleempje, je moet de muziek wel mooi vinden, dus een 'open mind' is wel meegenomen.

Wat nou dierenleed. Alles voor de kunst.

Wat begint als een onrustbarend, wreed en wrang portret van een imbeciele man wordt al heel spoedig een knotsgekke explosie van fantastische gebeurtenissen in een hilarische roadtrip. Een trip die een ontdekkingstocht is. Die een absurdistische opvoedcursus is. Die een zoektocht naar pure liefde is. En die bovenal een absolute shocktherapie voor de filmkijker is.

We kijken naar een man die door zijn moeder 35 jaar lang werd opgesloten en in die omstandigheden geestelijk en lichamelijk werd mishandeld. We kijken naar een volwassen kleuter. Een man die geen besef heeft van de wereld buiten de vier muren die zijn wereld vormen. Hij is als een primitief dier en kent geen vorm van beschaving. Zijn gedrag wordt bepaald en is hem geleerd door zijn psychopatische moeder. Angst en misbruik vormen daarbij belangrijke middelen. Het kijkt vies, walgelijk en afschuwelijk.

En dan zijn we nog maar een halfuurtje in de film. De moed zinkt je in de schoenen.

Als kleuter Bubby de wereld buiten gaat ontdekken, wordt het allemaal wat zonniger. Het depressieve moeras wordt beter begaanbaar. De grauwe sombere sluier wordt langzaamaan afgeschud. Nog steeds zijn de momenten van viezigheid en shock talrijk. Maar er is daarnaast steeds meer ruimte voor momenten van luchtigheid en hilariteit. En zo kan het gebeuren dat sommige wereldse ervaringen door de onschuldige kijk en de oprechte manier van doen van Bubby zo absurd werken dat de schaterlach niet uitblijft. Tegen die tijd is die lach overigens ook hard nodig.

En zo wordt de film op een bizarre manier een prachtige gevoelvolle ontdekkingsreis en een heel bijzondere kijkervaring. Moet je natuurlijk wel zien te voorkomen dat je door de grote hoeveelheid smerige, onmenselijke en afschuwwekkende impressies zo ziek of ongevoelig wordt, dat je niet eens meer in staat bent om überhaupt nog zaken als schoonheid, liefde en humor te herkennen.

Aardige film over een man die zijn hele leven lang door zijn moeder binnen is opgesloten en mishandeld is. De film begint zeker goed, maar als de wereldvreemde man eenmaal buiten komt, wordt het redelijk snel langdradig aangezien er weinig ontwikkeling zit in het hoofdpersonage (ondanks dat hij van alles meemaakt). Tijdens het laatste gedeelte weet deze eigenzinnige film zich echter te herpakken op dit gebied.

Gedurfd maar onevenwichtig, met een grimmige eerste drie kwartier en een luchtiger, minder sterk, en te lang tweede deel.Bad Boy Bubbybegint ronduit ongemakkelijk met scènes vol dierenleed, perversiteiten in een ranzige kamer, eindigend inoudermoord. Maar zodra de ultiem onaangepaste Bubby naar buiten gaat wordt de film veel lichter van toon (al volgt er nog wel eenverkrachtingsscène), met als running gag dat Bubby zinnen onthoudt en in een andere context herhaalt. De scenes met de band zijn vermakelijk maar dat Bubbyzich tot frontman ontpopt wordt weinig geloofwaardig gebracht. Knappe hoofdrol van Nicholas Hope als een soort jaren 90 versie van Chauncey Gardner.

Vreselijk. Het eerste deel in huis is onaangenaam, maar prima voer voor een doordringend drama. Zodra Bubby het huis verlaat verwacht je óf een hilarische aaneenschakeling van een onaangepaste knul in de echte wereld óf een voortzetting van het drama. Het wordt geen van twee. De opeenvolgende gebeurtenissen zijn zo enorm random dat de eventueel aanwezige betrokkenheid in de film meteen verdwijnt. Als een flinterdunne tienerkomedie wisselen de scenes zich af, zonder enig logisch of vooral geloofwaardig verband. Dat geloofwaardige is sowieso de zwakke factor en daarom te dun voor een drama en op een enkel grappig moment na zéker geen komedie. De hoofdpersoon zet geen makkelijke rol neer, maar overall is het acteerwerk erg houterig. Het laatste half uur is het echt worstelen met eindscenes om te kotsen, hoe krijg je bedacht dat dat een goed einde zou zijn. Ik ben oprecht verbaast dat hier zoveel bovengemiddelde ratings voor zijn. Interessant uitgangspunt, zeer matig uitgewerkt.

Eentje van Down Under die zowel op366 Weird Movies als500 Essential Cult Movies prijkt, en het is niet moeilijk te zien waarom: Bad Boy Bubby (1993) is inderdaad een vrij bizar werkje.

Bubby is een man van 35 die al zijn hele leven gevangen gehouden wordt door zijn moeder in één kamer, waarbij hij ook nog eens wordt misbruikt. Wanneer zijn vader opeens opduikt, besluit Bubby dat het anders moet, en gaat hij toch de wereld in, waarvan hem wijsgemaakt is dat deze giftig is. De rarigheid houdt daar niet gelijk op, en Bubby belandt van de ene situatie in de andere, situaties die hij vaker niet dan wel begrijpt.

Ik ken regisseur Rolf de Heer vooral van zijn film met David Gulpilil, zoalsCharlie's Country (2013) enThe Tracker (2002). Bijzonder interessant, want een totaal andere film dit. En ik hoop van harte dat hij de waarheid spreekt waar het dedierenmishandeling in deze film betreft.

Wat me wel afleidde, is dat ik continu Hugo Weaving bleef zien in Nicholas Hope.Weird. Maar dit experiment dat ook verrassend tedere momenten kent, kon mij wel bekoren.

3,7*