Don

Scarlet

Sergeant Doyle

Flynn

Alice

Tammy Harris

Andy

General Stone

Sally

Jacob

Net zo slecht als het 1-ste deel, niet mijn soort films.

Vond het origineel best vermakelijk, dus daarom ook maar 28 weeks geprobeerd. Had ik beter niet kunnen doen. Zodra het een beetje spannend dreigt te worden, wordt de camera bediend door een 12-jarig kind met een combinatie van adhd, parkinson en een overdosis Red Bull. Ongelofelijk dat er überhaupt mensen zijn die kunnen volgen wat er gebeurt met zoveel onoverzichtelijk geschud.

De plot ontwikkelt zich daarna nog wel aardig, maar wordt al snel compleet ongeloofwaardig. Eerstdoor de ontsnapping van de kinderen, vervolgens de vondst van de moeder en tot slot het feit dat de vader ongehinderd bij haar kan komen.

Na drie kwartier kon het me dan ook al geen ene zak meer interesseren wie het einde zou halen en wie niet. Helpt ook niet dat de plotlijnen van de familie en die van de militairen behoorlijk onnatuurlijk door elkaar lopen.

Een zooitje.

Het is alleen geen zombiefilm. Lijkt er natuurlijk veel op, maar het gaat hier over een virus dat mensen dol van razernij maakt. Ze bewegen zich ook veel sneller voort dan de gemiddelde zombie en sterven niet eerst voordat ze 'transformeren'.

Daar zou je waarschijnlijk gelijk hebben, zit er zelf niet mee maar, altijd goed dat je het even vermeld, weet ik het namelijk ook weer.

Goeie film waarin een half jaar na de uitbraak een gedeelte van de bevolking bezig is met de wederopbouw. Een geslaagd vervolg waarbij ondanks een andere regisseur dezelfde donkere sfeer en toon behouden blijven. Het chaotische camerawerk tijdens de actie-scenes werkt prima hier. Het grotere budget is zichtbaar.

Stukken beter dan zijn voorganger, die ik traag en vervelend vond. Natuurlijk zijn er ook hier wel een aantal onlogische acties, en dat zorgt ook dat het geen topfilm is. Sterk begin, waar de film nog goed de tijd neemt om het verhaal te vertellen na "28 days". Daarna is het vooral veel actie en gore, zeker niet slecht, maar iets minder sterk dan de eerste helft. Goede vervolgfilm 3.5*

Meevaller. Enkele suffigheden vergeten redelijk spannende film. Het hectische camera werk kun je last van hebben maar het past er wel bij.

28 Weeks Later is gelikter en grootser opgezet dan zijn voorganger. Visueel zeker anders, maar minstens zo sterk. Lekker chaotisch gestileerd camerawerk. Voegt bij een onderwerp als dit zeker wat toe. Toch weet de film - op de ijzersterke beginscene na - nergens zijn kop boven het maaiveld uit te steken (pun intended). Vond de rol van de vader te aanwezig (vooral in de tweede helft) en het horrorelement niet helemaal gelukt (nergens wordt het echt spannend). Net iets beter dan 28 Days Later wel.

Blijf deze film de betere van de 2 vinden.

Zonder twijfel.

Dat de film eindigde met een cliffhanger en ik destijds vermoedde dat er een vervolg zou komen, dan is dus na 10 jaar nog steeds niet gebeurt, en zal wellicht dus nooit komen.

De vervolgfilm op 28 days later had ik nog niet gezien. 28 weeks later kent een ijzersterke openingsscène in het huis op het platteland.Het dilemma van de man om zijn vrouw achter te laten in plaats van de held te spelen, kwam erg sterk en overtuigend naar voren. Je ziet in beiden de vertwijfeling, angst en afweging op hun gezicht. Wat zou je zelf doen by the way in dergelijke situatie? Neemt het oerinstinct het over en kantelt het muntje naar de kant van de "lafaard" of de held?

Vervolgens komen we opnieuw terecht in het verlaten Londen waarbij een klein deeltje wordt heropgebouwd. Wederom indrukwekkende desolate scènes, maar het was vooral de vuurzeeën die als een smeulend vuurtje door de straten vloeiden, die me het sterkst bijblijven. Erg knap en mooi gedaan. Het plot en de idee van "code rood" valt te begrijpen, althans tot en met het moment dat de burgers/zombies het gebouw verlieten. Waarom men perse ook later nog burgers wou slachtofferen was me een compleet raadsel (bvb wanneer de heli de auto onder vuur nam). Voor zover ik mee ben zag ik geen enkele zombie een auto of iets dergelijks besturen.

Het plot vande dood gewaande moeder was voor mij de grootste domper van de film tesamen met de hereniging. Je zag het zo aankomen wanneerde vader zijn verhaal uit de doeken deed ten aanzien van zijn kinderen. Bah, ik werd er haast misselijk van ...
Voor de rest een prima film met voorspelbare clichémomenten, maar best genietbaar. Mooie actiescènes, mooi in beeld gebracht. Net iets beter in mijn ogen dan 28 days later al liggen beide films in balans met elkaar. Dit keer een nipte 3,0*.

Leuk.

Best geslaagd vervolg op het al best goede origineel. De onscherpe manier van filmen is hier teniet gedaan en nu hebben we vooral erg bewegende en energieke scenes. De opening is ook top, alles wat je eigenlijk hoopt in een horrorfilm gebeurd daar.

Voor de rest is het nogal een lompe, pittige en harteloze horrorfilm. Zelden zo snel de hoofdkarakters zijn verdwijnen.Jeremy Renner die verbrand wordt of Rose Byrne die tot moes gestampt wordt zonder afscheid viel erg in mijn smaak. Ook zit er in vergelijking met het origineel nogal wat meer actie en snelheid in.

Poots is een mooie verschijning, Renner is altijd wel leuk en ook Byrne stelt niet teleur. Een nogal bijzondere rol van Carlyle. De film neemt even de tijd om in te komen maar Fresnadillo gaat er daarna ook echt helemaal voor. Leuke zombiefilm. Had wel wat minder energiek gehoeven, sommige scenes zijn inderdaad gewoon niet te volgen.

Ik vond 28 days later van Danny Boyle een goeie film maar deze vind ik ook zeker net zo goed. Zo nu en dan kijk ik deze films weer eens opnieuw en ik moet zeggen dat ik het nog steeds hele goeie films blijf vinden. Dit zijn de horrorfilms die ik wel graag zie.

Bij nader inzien gaat m'n voorkeur toch naar 28 Days Later

Ik kan niet tegen dat idiote camerawerk anders zou t best een goeie film kunnen zijn . Snap ook de hoge cijfers niet van deze film . Gooi er veel meer geld tegen aan anders moet je zulke films niet maken want nu lijkt t net een slap aftreksel van World war Z of iets dergelijks . En dan het beeld weg moffelen met schokkend snel beeld ,anders zie je de geinfecteerde te goed waarschijnlijk.

Tegenvaller. En ik ben nu ook heel benieuwd of ik 28 Days Later... nog wel kan pruimen, die vond ik jaren terug heel erg sterk, maar dat is toch al een ietwat grijs verleden. Goed, in dit gevolg ging vooral een hoop mis. Ja, het ziet er af en toe best tof uit, en ik heb op zich ook geen bezwaar tegen Rage-geïnfecteerde, snel rennende 'zombies'. Maar waar ik wel bezwaar tegen heb is het belachelijk schokkerige, chaotische cameragedoe bij elke scene met wat actie. En waar ik ook bezwaar tegen heb zijn al die onlogische beslissingen, en vooral: die storende Hollywood-toon die de hele film heeft. Domme scenes zoals met de helikopter, het sentimentele gedoe uit het niets van Jeremy Renner, de voorspelbare familie-ontwikkelingen. En als de actiescenes ook voornamelijk irritatie opleveren, dan houdt de lol snel op.

Vooral watWoland zegt. Van zijn voorganger herinner ik me eigenlijk niks meer van, behalve dat ik het vooral vervelend gefilmd vond, saai en traag en niet goed te volgen. 'Weeks' is dan toch een stuk vermakkelijker dan 'Days' alleen al omdat het vrij fatsoenlijk te volgen is ondanks de shaky cam stijl. Het verhaaltje is best ok en hoewel ik niet meteen een fan ben van de rennende zombies waren het hier eerder wildemannen en geen vleesetende ondoden. Dat houdt dan toch steek in tegenstelling tot Dawn of the Dead remake en afkooksels.

Niet onaardige maar tevens weinig vernieuwende vervolg op Boyle's 28 days later.

28 weeks heeft visueel en qua grafische geweld en karakters veel meer te bieden. Toch is het veruit een mindere film puur vanwege het vernieuwende dat 28 days wel heeft. Natuurlijk zijn Byrne en Poots prettig voor het oog en Carlyle in een voor hem typerende rol en Renner zowaar sympathiek. Zoals gezegd wordt er in dit deel veel meer met grafische spierballen gesmeten en oogt het allemaal veel meer qua verlaten straten en lange gerekte overviewshots. Toch, op de scene in het donker na met de infraroodkijker op het geweer, wordt het nergens heel spannend, speciaal of nieuw. Het is redelijk voorspelbaar en zoals ik al eerder zei is de nieuwigheid qua stijl, het onconventionele en aparte van Danny Boyle's deel ver te zoeken.

Redelijk voor een keer maar daar houd het snel mee om en zekere de mindere van de voorganger.

28 Weeks Later ook maar herzien in deze barre Corona tijden. De herziening van deze film viel me mee. Vooral ten opzichte van het eerste deel. Waar 28 Days Later erg gedateerd aanvoelt op audiovisueel vlak en op dat gebied echt een wanstaltig begin jaren 00 product is, heb ik dit gevoel bij dit vervolg uit 2007 minder. Logisch, want de film is later uitgekomen en laat dus de irritante muziek en het lelijke kleurenfilter achter zich. Het camerawerk is vergelijkbaar, maar net iets minder storend.

Qua plot weet het weinig nieuws te bieden, maar het verhaal is onderhoudend genoeg en doet af en toe leuke en spannende dingen. Er wordt ook niet te lang op locaties gehangen. Hierdoor zit er een behoorlijke vaart in de film. Het voelt allemaal net even wat gedurfder aan. Iedereen kan een potentieel slachtoffer zijn.

Tel daarbij de beroemde openingsscene op en een jonge Imogen Poots (leuk om haar hier te zien) en je hebt gewoon een waardig vervolg. Sterker nog, ik heb me bij deze herziening meer vermaakt!

3,5* blijven staan

Een lekker grimmige opvolger, tamelijk onvoorspelbaar (diverse hoofdrolspelers c.q. bekende acteurs en actrices die onverwachts het loodje leggen), een schokkerige camera en idem montage waar ik normaliter een redelijke hekel aan heb maar die nu eens effectief zijn en goed werken, en pompende maar af en toe iets te repetitieve muziek. Ook ik vond dit eigenlijk een sterkere film dan Danny Boyle's eerste deel.

28 Weeks Later is een zeer zwak vervolg wat inspiratieloos voortkabbelt. Echt op verheugd maar dat wordt totaal niet waargemaakt. Bepaalde keuzes zijn onwerkelijk en het beeld is zo onrustig en chaotisch dat je er haast misselijk van wordt. Nee dit is zo'n typisch voorbeeld van een flop op een bijster sterke eerste deel.

28 Days Later op standje 11.

Dat krijg je ook als je film vol zit met hysterische sprintende geïnfecteerden, dan kan het er hard aan toegaan. Dat wordt al meteen duidelijk aan een sensationele openingsscène. Tijdens de actie lijkt het alsof de cameramannen de camera steevast overgooien, terwijl een editor aan de cocaïne de boel in elkaar zet. Normaliter ben ik niet zo’n liefhebber om actie zo te zien, maar in 28 Weeks Later werkt het wel goed, alles wordt op wonderbaarlijke wijze nog best helder in beeld gebracht, ondanks de enorme chaos. Vervolgens neemt de film de nodige adempauzes, maar gelukkig weet Juan Carlos Fresnadillo steeds vrij makkelijk en snel de spanning weer op te voeren. Het ietwat standaard script met iets teveel typische, voorspelbare momenten zorgt dat 28 Weeks Later een uitstekend vervolg is, maar niet boven de eerste film uitstijgt. Ondanks dat de film visueel wel interessantere dingen doet dan zijn voorganger. Maar goed, 28 Weeks Later is dan ook niet gefilmd met een aardappel.

3,5 sterren.

In vele opzichten beter dan het eerste deel. Eén van die zeldzame sequels die het origineel overtreffen. Het is ook een film die prima op zichzelf staat, en waarvoor je28 days later niet voorheen moet gezien hebben.
Iets meer kleur en iets minder handycam effect dan in Boyle's film komt het zeker ten goede. Boyle's werk was ook goed natuurlijk maar voor velen misschien iets te minimalistisch. Verder behoudt de film ook veel van zijn voorganger zoals de chaotische actiescènes en hopeloosheid van de situaties. Ik ben het ook niet eens met de stelling dat deze film minder humanistisch is. De scherpschutter die het niet over zijn hart krijgt om mensen neer te maaien en Don die in een geweldig uitgevoerde openingsscène zijn vrouw in de klauwen van de geïnfecteerden achterlaat zijn net heel menselijk.
De twist waarbij zijn vrouw het uiteindelijk overleeft en hijzelf een zombie wordt vond ik ook erg sterk en zag ik niet aankomen. Daarna schakelt de film over op zijn kinderen die onder de hoede genomen worden van enkele militairen. Een sombere en mistroostige film die me erg is bevallen. Meer dan zomaar een zombiefilm.

Film begint veelbelovend en boeiend maar naarmate de film voortduurt word het allemaal te absurd en ongeloofwaardig met het slot als dieptepunt.

Ik ben geen fan van Zombiefilms. Maar deze is echt wel goed. Spannend goed geacteerd en een top score

Iets meer op effect gericht en platter dan zijn voorganger Beetje gorier ook, maar nooit lang wegens de drukke editing, maar minstens zo spannend en dat is eigenlijk gewoon genoeg. Mensen die zich storen aan de onrustige stijl hier en niet bij de eerste hebben een slecht geheugen of zijn in de tussentijd veel ouder geworden en kunnen minder hebben. De editing is hier wat sneller maar qua chaos maakt het geen zak uit.

Door de jaren heen heb Ik beide films (28 days & 28 weeks) al meerdere keren gezien. Toen was ik uiteraard ook een stuk jonger (oh boy, time flies) en kon ik er maar niet genoeg van krijgen.

As usual worden we dan ook kritischer naarmate het ouder worden en dus is deze film toch ook wat in mijn achting gedaald. Echter, het eerste deel van de film vind ik toch nog altijd geweldig. Die uitgekiende militaire organisatie en de snipers op de daken wakend over het lege Londen.. schitterende beelden en lekker sfeervol. Elba mocht anders wat meer op de voorgrond komen, in zo'n rollen komt hij echt goed tot zijn recht. Gelukkig kwam Rose Byrne meer in beeld, wat een knappe verschijning toch.

Dat eerste deel mocht van mij gerust wat meer uitgerekt worden, niet dat het tweede deel (de ontsnapping) zo slecht was.. maar het ging er allemaal wat te snel aan toe. Weinig karakter ontwikkeling, weinig interactie. Vooral lopen en schieten maaren hopen op die helikopter. Het was echter wel absurd dater gewoon op al wat leefde geschoten werd.Wel leuk gevonden dat Renner plots zijn eigen opoffert om de kleintjes te redden en dat Rose er plots ook niet meer is. Jammer maar wel lekker onverwachts.

Er zijn echter een paar dingen waar je je gewoon dood aan ergert, maar dat heb je altijd bij dit soort films toch?

Bijvoorbeeld:

De vader die ongezien tot bij de moeder kan komen .. waar hij vervolgens nog al te makkelijk een paar militairen weet te verschalken... én dan nog toevallig de achterdeur van die quarantaineruimte weet te bereiken, die ook nog eens niet op slot was ....én tenslotte overal nog eens blijft opduiken

In de openingsscène zie je een gemuteerde zonder enig probleem door een raam van een huis springen, maar het raam van een Volvo V70 is dan weer oersterk

Ik heb ze alle twee bekeken maar wat een slechte audio zeg.

Ik ben nu doof.

Goed.

28 Weeks Later laat er de eerste 10 minuten geen gras over groeien. Men schotelt direct een prima geschoten actiescène voor, vol chaos en horror. Nadien valt het dan, logischerwijze, stil en hoewel het post-apocalyptische Londen wel aardig in beeld gebracht wordt, ben ik niet zo'n fan van dat eerste gedeelte. Het familiale gezwets zie je zo aankomen en voegt ook totaal niets toe. Ook nadien, als de hel weer losbarst, vind ikde rol van Robert Carlyle weinig toevoegen. De anonimiteit van de losgeslagen meute en moorden vind ik net leuker.

Maar dat tweede gedeelte is wel echt sterk, ondanks dat ik dergelijk schokkerig camerawerk vaak een dubbeltje op z'n kant vind - film is film, chaos moet op een bepaalde manier toch nog overzichtelijk blijven. Bekendere koppen als Jeremy Renner en zeker Rose Byrne zijn een uitstekende aanvulling op de jongere cast. Ook fijn dat,als ze dan toch uit de film geschreven moeten worden, ze dat doen als waren ze figuranten.

De slotscène buiten beschouwing gelaten, dus een erg sterk laatste half uur. De scène met de helikopter springt er bovenuit als het op actie aankomt. En ook qua gore, al ben ik daar niet echt gevoelig aan. Horror hoeft van mij niet per se smerig of extreem bloederig te zijn. Liefst heb ik het zonder al te veel opsmuk. En dat doet regisseur Juan Carlos Fresnadillo uiteindelijk wel.

3,5

Wat een bagger.

Hoe heb ik deze film ooit beter kunnen vinden dan het origineel? Dit vervolg is zo overduidelijk in alles een heel pak minder. Minder realistische en menselijke situaties, minder complexe personages, en bovenal veel minder sfeer. Het verlaten Londen is lang niet zo griezelig en suggestief meer. Het is gewoon een grote speeltuin voor wat computerspel-achtige actie in een typische Hollywoodfilm vol clichés, waarin de situatie op een bijzonder ongeloofwaardige manier weet te escaleren. Iedere bewaker lijkt op een cruciaal moment een tukje te doen.

Er is ook niet echt een excuus meer voor de schuddende camera's. In 28 Days Later vond ik ze in negentig procent van de scènes ook al irritant, maar daar paste het in elk geval nog wel goed bij de lo-fi look van de film. Het is alsof ze dat uit gemakzucht maar uit de vorige film hebben gekopieerd. Dat gaat voor de muziek ook al op. De openingsscène is eigenlijk direct de beste scène van de hele film.

het is bevestigd ! Er komt een vervolg !

28 Years Later - IMDb

De film blijft toch wel sterk staan. Ik maakte mij de bedenking dat de bende van de Walking Dead het met deze zombies geen dag zou uithouden. Om het met de woorden van Daft Punk te zeggen: Harder, Better, Faster, Stronger. 28 weeks later bouwt verder op 28 days later, zonder hetzelfde te brengen. De personages zijn niet zwart/wit en eigenlijk kan gewoon alles gebeuren hier. Dat maakt alles ietwat onvoorspelbaar. De verhaallijn rond Robert Carlyle is wat teveel toeval misschien, maar langs de andere kant zitten we wel met een film over zombies. Waarom zorgen maken over geloofwaardigheid... Leuk kom een hoop bekende namen te zien in het begin van hun carrière: Idris Elba, Rose Byrne en Jeremy Renner.

Gelukkig is het vervolg in aantocht

Duidelijk minder dat het eerste deel. Wel met meer budget en betere middelen - dat is te zien in de fotografie. Ook enkele scènes zijn enorm sterk, bijvoorbeeld de hele openingsscène, als desnipers overal op schieten en de hele wijk inclusief burgers wordt gebombardeerd, met die achtervolging in de auto, in het donker met enkel een night vision van het geweer. Maar dat soort momenten zijn schaars. Actie is vaak ook wat onoverzichtelijk en zeker de eerste drie kwartier zoekt de film naar ritme die eigenlijk nooit gevonden wordt en dat komt de film nooit meer helemaal te boven. Hoe de hele ellende weer begint (dat iemand zomaar zonder beveiliging bij zijn vrouw mag) is echt lachwekkend lui en ongeloofwaardig schrijfwerk. 2,5*.