Alex Hughes

Linda

Maggie

Vivienne Freeman

Clyde

Meryl

Florence

Diane Wooton

John Neil

Dirk Freeman

Goed drama, leunt soms wat tegen het melodramatische aan, maar gaat er nooit overheen. En dat mag al een uitzondering genoemd worden. Emily Hampshire zet Vivienne zo sterk neer dat ze ook de hele film bij je blijft en natuurlijk is ook Sigourney Weaver als altijd weer erg goed.

zeker een mooie film maar heeft het net niet voor mij om me lang bij te blijven. Waar dit aan ligt weet ik niet. Wel denk dat de rol van Sigourney Weaver beter door een onbekende actrice gespeeld had kunnen worden. Ik zag steeds haar en niet wie ze uit wilde beelden. Jammer maar zeker de moeite waard om te kijken.

De betreurde Alan Rickman zet in deze film een van zijn betere (zijn beste ?) rollen neer. Ik vind hem samen met Carrie-Ann Moss en Emily Hampshire in ieder geval beter dan Sigourney Weaver. Die maakt zich volgens mij nogal eens schuldig aan overacting, hoewel dat bij autisme door de ontelbare varianten waarin dat voorkomt natuurlijk wat moeilijk te beoordelen is. Hoe dan ook, vooral de scènes met Hampshire in het begin en ook met Moss zijn een stuk interessanter dan die met Weaver, vanwege meer van hetzelfde.

net voor 't eerst op bbc2 gezien zonder tevoren maar iets over de inhoud te weten; slechts op basis van mijn grenzeloze bewondering voor de eerder dit jaar overleden Alan Rickman, gekeken.

Man man man, behalve Rickman bleek het merendeel van de cast in topvorm, werkelijk amper te beschrijven. Ik heb van alles en iedereen genoten, zat er vanaf het begin goed in en werd vervolgens in één ruk meegezogen tot het eind. Fantastisch script dat nergens echt voorspelbaar is. Voer voor filmliefhebbers en het bewijs dat actie niet nodig is om een film subliem te vinden. Beter later dan nooit want de film werd al 10 jaar geleden uitgebracht. En dan heb ik nog niets gezegd over de boeiende vertolking van Sigourney Weaver als autistische moeder... Genoten heb ik zeker.

Mooie, ingetogen film met een prachtrol van Weaver maar ook Rickman doet het uitstekend. Een prima verhaal met een lekker luchtige sfeer en interessante karakters. Het blijft wel een beetje oppervlakkig, echt diep wordt er niet gegaan, ik had graag meer over Linda te weten willen komen. Verder gewoon wel een hele fijne film.

Niet geheel overtuigd van de film. Geen idee wat ik moet denken van Sigourney Weaver. Vind het wat jammer dat In films vaak een ongenuanceerd en vaak infantiel beeld over autisme wordt neergezet. Alsof het niet serener, maar minstens even intens kan verlopen met een aantal minimale situaties die erg treffend, maar tegelijk erg moeilijk zijn voor personen met autisme. Ik miste de persoon en de gevoelens achter de persoon Linda…

Ook Alan Rickman overtuigde me niet. Heeft een aantal prima rollen, maar een charismatisch topacteur zie ik er niet in. Met zijn typische accent en intonatie rest hij het hier niet. Komt veelal houterig dan stuurs over.

De opbouw van de film vond ik dan wel weer prima. Warm en ingetogen bij momenten. Degelijk en onderhoudend in zijn geheel, maar te weinig om van een topper te spreken. Luchtigheid en humor wisselen elkaar af.

Onbekende film uit de QFC reeks die ik vooral had meegenomen vanwege de cast en het prima cijfer gemiddelde. Vanmorgen dan ook maar even aangeslingerd op deze luie maandag.

Het verhaal mag duidelijk zijn rond het onwaarschijnlijk duo dat in een ongeluk verzeild raakt waarop Alex zich, overmand door schuldgevoel, niet kan beheersen om de moeder van de lifster op te zoeken. En laten we zeggen dat Snow Cake zich daarna tot een opmerkelijke film, zeg maar gerust tragikomedie, ontvouwt met de moeder genaamd Linda waar geen land mee te bezeilen is maar ze neemt ook niemand echt iets kwalijk. Andere vraag is hoe Linda zich moet redden na het wegvallen van dochter Vivienne. Toch ligt de focus vooral op verlies en verwerking, en dat iedereen dit op zijn eigen manier doet, maar ook op schuld en onverwerkte dingen zoals het geval is bij Alex.

Het sfeertje kan met regelmaat dromerig genoemd worden net als de muziek. Is Alan Rickman altijd wel goed, is de omgeving prachtig, zit er het nodige aan komedie in zoals een aantal heerlijke discussie rond het gedrag van Linda dat niet normaal zou zijn, maar toont de mens zich regelmatig van zijn beste kant met goedheid en behulpzaamheid en heeft de film ook een aantal aparte scènes zoals de confrontatie met de trucker die bol staat van de emotie maar net als het ongeluk een bepaalde subtiliteit behoudt, toch vangt Snow Cake mij niet bepaald tot aan de begrafenis.

Maar zo op het einde valt dit aparte verhaal rond verwerking en loslaten toch enigszins op zijn plek met alle partijen die verder gaan en elkaar in hun waarde laten. In die zin krijgt Snow Cake wel een aardige afronding, maar een homerun is het niet en wordt het niet.