Jack Walsh

Jonathan Mardukas

Alonzo Mosely

Marvin Dorfler

Jimmy Serrano

Eddie Moscone

Tony Darvo

Joey

Jerry Fleisher

Gail

Leuk, om weer eens zo´n oude misdaadkomedie te mogen zien... met de nog wat jongere De Niro.

Hij speelt hierin een roekeloze koppige smeris Jack Walsh die, omdat hij niet altijd wordt geliefd bij de normale autoriteiten en omdat hij door zijn voormalige corps is belazerd; privédetective te gaan worden. Hij krijgt van zijn opdrachtgever gelukkig nog genoeg klussen en is hij hiermee ook de gewone politie voor. Nu krijgt hij de opdracht om aan de andere kant van Amerika een zekere oplichter te arresteren, in ruil voor een mooie ton.

Deze oplichter/boekhouder is Joe The Duke Mardukas, die al met al een Robin Hood achtig figuur schijnt te zijn en nog best wel een pientere man is. Maar Jack denkt slechts aan zijn geld en hij zou en moet terug naar de overkant van de Staten. Al snel is het duidelijk dat Joe niet alleen interesse wekt bij Jack en van wie deze snuggere man het geld gestolen heeft. Van de zekere hoge maffiabaas Jimmy Serano; weer magistraal gespeeld door Dennis Farina. Ook een plaatselijke rivaal en de FBI zien een prijs op het hoofd van The Duke en een undercoverteam is al bezig om telefoontjes af te tappen.

En zo neemt Jack Joe mee op sleeptouw, en eigenlijk vrijwel altijd in de boeien. En dat niet zonder dat het afgaat met een hectische roadtrip dwars door Amerika, omdat Joe "niet van vliegen houdt". Een rechtstreekse weg is bijna niet mogelijk, omdat ze continu hun concurrenten moeten zien te ontlopen.

Dit levert een fijne feelgood roadmovie op, met genoeg actie en geinige dialogen. Robert De Niro is al goed, maar Charles Grodin steelt gewoonweg de show en is helemaal niet zo van de ruzie, daar waar de Niro bijna de hele film door wel loopt te foeteren of cynisch is. De twee uur gaan zo voorbij, tot het best wel hartverwarmende einde.

Puur jaren 80 vermaak; voor de verandering ook weer eens leuk.

4,5*

Uitstekende film over een premiejager die jacht maakt op een accountant van de maffia. Een fijne roadmovie en tegelijkertijd een van de betere buddy-movies. Goeie humor, dialogen en actie. Een heerlijke rol van Robert DeNiro en Charles Grodin weet hem prima aan te vullen (ook de rest van de cast weet het leuk te brengen).

gisteren in het laatste uur geland… en het blijft keigoed. Scenario zit gewoon goed in elkaar, de vaart zit erin en het acteren is, hoe kan het anders, top. Het viel me nog eens extra op wat een komiek De Niro echt wel kan zijn… (wat ik Pacino bijvoorbeeld niet zie doen, maar ik kan me vergissen). Topentertainment.

Toch wel een erg genietbare film! De Niro is echt héérlijk.

Met die zonnebrilscène lag ik echt plat, geniaal gedaan. En dan als kers op de taart hoe hij nadien met die gestolen badge de flik uithangt.. meesterlijk. Voor de rest zit de vaart erin en leuk hoe hijTaggart (Beverly Hills Cop) keer op keer liggen heeft.

Zeker en vast een leuke zit. Zo'n films maken ze helaas niet meer.. de ingrediënten zijn nochtans simpel.

Nog eens in zijn geheel bekeken. Dat is ie dubbel en dik waard.
Natuurlijk met 'eigties all over it'. De casting is lekker cliché, maar wel supergrappig. OP Mosely na zijn de 'Feds' allemaal dufferds te te dom zijn om te helpen donderen. De maffiosi zijn nog grappiger: 'moron nr 1' en 'moron nr 2' en dan natuurlijk Serrano zelf. De 'bailbondsguy'… allemaal zijn ze geweldig. En dan hebben we het nog niet over De Niro en Grodin gehad.
Maar dé star voor mij is het scenario: compleet onrealistisch uiteraard, maar wel heel knap uitgekiend. Hoe beide premiejagers hun prooi snel op het spoor komen… Hoe de (heel leuke) grap met de badge van Mosely niet alleen een grappige rode draad, maar ook telkens een aanknopingspunt vormt… hoe Jackalles compleet verspeelt, maar uiteindelijk toch nog weet te redden. Onschuldig entertainment (mag het even?) perfect uitgevoerd. Topwerk.

Altijd leuk om zo eens een jaren 80 filmpje te zien. Waar ze nog spreken over diskette's spreken en dat voor dingen. Best van genoten!

"Is this moron number one? Put moron number two on the phone.”

Hele leuke en luchtige komedie film met De Niro in de hoofdrol. Ooit in 2015 wel eens een groot deel van gezien op de televisie maar, op één of andere manier nooit afgekeken. En ik wou hem toch wel eens kijken, vooral toen van de week weer eens op zoek was naar een film. Toch maar weer aangezet, en uiteraard een groot deel kwam bekend voor maar, natuurlijk kende ik het einde niet. En ik moet zeggen dat ik wederom genoten heb. De Niro speelt hier heerlijk nuchter, en zit natuurlijk in een rol die hij best leuk vindt om te doen, want we zien hem wel vaker in komedies.

De Niro en Grodin waren erg leuk samen. Rust in vrede aan Grodin trouwens. Voor de rest kent de film ook een leuke cast. Ik vond het best leuk wat Brest deed met de vele toegevoegde personen in deze film. Dat maakt het toch wel weer een stuk leuker om te volgen.

Het verhaal vind ik heel tof, het concept superleuk en eigenlijk keek de film makkelijk weg. Het einde vond ik dan toch wel weer een beetje onbevredigend en vrij makkelijk maar, achteraf is dat misschien juist goed voor deze film. Walsh had zijn doel bereikt en de film daardoor ook, waardoor de film eigenlijk direct wel klaar was.

Het weekend afsluiten maandavond met een heel klein beetje jeugdsentiment in het geval van deze Midnight Run. Maar heel veel wist ik daar niet meer van buiten het geintje met het autoportier en het feit dat Robert De Niro er in voor kwam. Dus gewoon maar even draaien met dit verhaal over een strijd tussen twee premiejagers om een specifiek target.

En eigenlijk houdt Midnight Run ook niet meer in dan dat, de strijd tussen twee premiejagers met als slachtoffer Mardukas en in hun kielzog een horde agenten, FBI en vooral maffia die er voor willen zorgen dat Mardukas voor eeuwig zwijgt. Het hoe en waarom, behalve dat hij geloof ik accountant was ofzo van een maffiabaas, drong niet tot me door, weet ik nu nog niet en doet er ook eigenlijk niet zozeer toe want zo werkt het plot ook wel. En het is best aardig hoe Jack en Marvin elkaar in de weg zitten en de loef af proberen te steken wat er soms stevig aan toe gaat.

En opzich is Midnight Run in die zin een typisch jaren '80 product die veilig binnen de lijntjes kleurt met voor ieder wat wils met een beetje actie, spektakel, humor, vlotheid en een toefje drama. En natuurlijk mag de cast niet vergeten wordt met een behoorlijke rits namen. Maar buiten het feit dat nooit saai wordt heb ik er eigenlijk niet zoveel mee, zeg eigenlijk maar helemaal niets. Is het slecht? Nee, absoluut niet, het is allemaal wel voldoende, ik heb er gewoon niets mee. Daarom wat mij betreft een 3 voor de moeite.

Een film waarbij verschillende partijen achter iets of iemand aanzitten, valt bij mij meestal wel in de smaak en Midnight Run is daar ook een voorbeeld van. Erg vermakelijk en kijkt vlot weg. Robert De Niro draagt deze film en de chemie met Grodin is prima met enkele leuke dialogen. Misschien had de speelduur iets korter gemogen, want met zijn dikke 2 uur had ik het gevoel dat het naar het einde toe iets te langdradig werd.De momenten waarbij agent Mosely steeds net te laat kwam of moest vaststellen dat zijn naam nog maar eens werd gebruikt door De Niro waren best leuk.

3*