Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
2001, In: Dymitr Ibriszimow & Rainer Vossen, eds. Études berbères. Frankfurter Afrikanistische Blätter 13, pp. 83-95.
Roczniki Humanistyczne, 2017
W nazewnictwie geograficznym wyspy Krety występuje jednostka onimiczna Κατσαμπάς [kaʦaʹbas], budząca zainteresowanie badaczy różnych specjalności (historyków, filologów i językoznawców-onomastów). W niniejszym artykule zamierzam przedyskutować motywację i chronologię nazwy, omówić jej orientalną genezę, a także uwydatnić możliwe pośrednictwo mieszkańców Krety w procesie zapożyczania najstarszych arabizmów do literackiego i ludowego języka (nowo) greckiego.
Zeszyty Naukowe, 2021
Saamowie i ich kultura codzienna w filmie i reportażu z pierwszej połowy XX wiekurekonstrukcja tożsamości w tekstach kultury Saamowie i ich kultura codzienna… Saami People and Their Everyday Culture in Film and Non-fiction from the First Half of the Twentieth Century The Saami people are indigenous people and ethnic minorities living in Sápmi, which encompasses the northern areas of Finland, Norway, Sweden, and the Kola Peninsula in Russia. At the beginning of the twentieth century, interest in Saami began to grow among Swedish researchers, journalists, writers, and film-makers (Jordahl 2014). The aim of this article is to compare the depiction of the attributes of Sami identity as reconstructed in cultural texts from the first half of the twentieth century. The main subject of the analysis is the Swedish feature film Midnattssolens son (The Son of the Midnight Sun) directed by Rolf Husberg and Thor L. Brooks from 1939 and the non-fiction book by the Swedish journalist Ester Blenda Nordström Kåtornas folk (People of the Cots) from 1916.
Zeszyty Prasoznawcze, 2020
On the Creativity of Oral Poets Academic discourse on oral poetry usually underlines the accuracy of intergenerational transfer of tradition. Long, narrative-based poems, realized orally as songs, and poetry works are perceived as the most basic medium of this transfer, along with ritual formulas. In opposition to that perspective, this paper focuses on the role of poets' creativity and limits of memory, as well as, in consequence, changing and multi-variant nature of messages. That latter stance neglects the concept of oral works' collective authorship by reaching for examples of how individual authorship of particular works was acknowledged in certain societies. Meanwhile, the concept is founded on the notion that those works were composed in performance, therefore there were no canonical versions available. The further reaching version of the argument states that each performance was in fact a different work of the performer created during and by the interaction with the public. Memory limitations along with society-sanctioned poets' drive for innovation influenced the performance which went beyond just repeating of traditional works. Instead, poets used already existing formulas, motives, and narrative schemes to improvise their own versions of well-known stories or create completely new stories. A modest version of the argument is based on the assumption that the link between creation and memorization was undergoing changes and depended on a particular genre and a performer which led to the whole range of practices, from improvisation to performing pre-composed and memorized works. Both stances underline that oral poets' creativity was in a dialectic relation with traditionalism. While creating new stories, a poet had to follow traditional themes and narrative schemes expected by the audience. His creative imagination was shaped by his culture's patterns-tradition remained his basic or even only resource of themes and formal methods used.
Politeja, 2020
Originality and Permanence of the French Fifth Republic The case of the Fifth Republic encourages reflection on comparative constitutionalism both because of the originality of de Gaulle’s constitutional work and the fact that during its validity the 1958 Constitution had to face new challenges – a change in the balance of political powers, European integration and the growth of the judiciary. The last two trends were universal in nature. The Fifth Republic proved an original and permanent constitution, giving the French democracy stability and efficiency. The constitutional system has not evolved either towards parliamentarianism or a presidential system like that of the USA. If there were significant amendments to the constitution, this happened in the area of external challenges. But also, in this area, where the constitutional judiciary became more dynamic and the guarantee of independence of the common judiciary increased, the Fifth Republic retained its originality, expressing...
2017
Присвячується проблематиці перекладів текстів вокальних творів зарубіжних авторів на українську мову. Вокальні переклади розглядаються як важлива складова музичної культури, що була закладена К. В. Глюком («Орфей і Еврідіка»), і продовжена представниками різних національних композиторських шкіл, серед яких і українська. Проаналізовані переваги та недоліки виконання опер мовою оригіналу та мовою аудиторії та окреслено характер вимог до перекладача оперних лібрето.
Przestrzenie Teorii, 2008
In the article are discussed various aspects of dialogic character, which appear in Boccaccio's Decameron and which are signalled or discussed by the author himself (a dialogue inside the text, intertextual dialogue, thematised dialogue, a dialogue with the reader and the like). Against this background the narrative strategies used by the so called "imitators" of the Tuscan writer, who discard his innovative view are interesting. Some of them ostentatiously "do not notice" this problem at all, others deprive dialogue of its open and ambiguous character, still others make it fit the needs of political persuasion. This attitude is more precisely illustrated by means of an example of Novelle-Short Stories of Giovanni Sercambi of Lucca and the original novel II Paradiso degli Alberti attributed to Giovanni Gherardi da Prato (these two Tuscan works of literature come from the 1 5th century).
Kwartalnik Filmowy, 2014
Seminare. Poszukiwania naukowe
Artykuł prezentuje w sposób syntetyczny dwa rękopisy liturgiczno-muzyczne z klasztoru oo. Karmelitów w Oborach: antyfonarz i graduał. Autor dokonuje ogólnej charakterystyki źródeł, wskazując na cechy kodykologiczne oraz zawartość. Następnie przedstawia zasób dyferencji psalmowych antyfonarza. Korzystając z kanadyjskiego projektu internetowego Rebekki Shaw (http://differentiaedatabase.ca) ustala, w jakim stopniu terminacje kodeksu oborskiego należą do powszechnie stosowanych schematów euouae, a na ile księga zawiera warianty melodyczne nieznajdujące odpowiednika w tradycji chorałowej.
Streszczenie W celu rozwijania kompetencji komunikacyjnej u studentów Filologii Słowiańskiej na Uniwersytecie w Barcelonie, do programu nauczania języka polskiego wprowadzona została część poświęcona ćwiczeniom słuchu fonematycznego i wymowy. Program ten jest dostosowany do typu uczących się, a więc studentów filologii, hiszpańsko i katalońskojęzycznych. Stosujemy metodę kontrastywną, która opiera się na wiedzy z zakresu fonologii i fonetyki obu tych języków. Punktem wyjścia do ćwiczeń wyrabiania słuchu fonematycznego i wymowy jest analiza kontrastywna systemów fonologicznych jezyka polskiego oraz hiszpańskiego i katalońskiego. Z naszych obserwacji wynika, e początkowe ćwiczenie percepcji rónic między polskimi fonemami daje róne rezultaty w zaleności od indywidualnych zdolności studentów, lecz następujące po nim ciągłe ćwiczenie wzorców artykulacyjnych prowadzi do swego rodzaju "sprzęenia zwrotnego" między wymową i percepcją.
Rocznik Teologii Katolickiej, 2018
Język Polski, 2017
Losy frazeologizmu szewska pasja na tle zjawisk językowo-kulturowych Słowa kluczowe: frazeologia, rozwój znaczeniowy wyrazów, polisemia, stereotyp. Celem niniejszego szkicu jest próba prześledzenia losów jednego z mocno utrwalonych w polszczyźnie frazeologizmów-wyrażenia szewska pasja. Komponent przymiotnikowy łączy je tematycznie z jednostkami języka utrwalającymi realia tradycyjnego rzemiosła, rzeczownikowy zaś z leksyką dotyczącą uczuć. Dzieje frazeologizmu wiążą się z przemianami, jakie zaszły w obu sferach tematycznych polskiego słownictwa, są również świadectwem współczesnych zjawisk komunikacyjno-językowych, jak bowiem ujął to metaforycznie Wojciech Chlebda, "za każdą jednostką języka stoi [...] cała jej historia-rzadko prosta i oczywista, częściej pełna zawikłań, bocznych ścieżek, ukrytych przejść ku innym lądom i czasom" (Chlebda 2005: 275)1. W wypadku wyrażenia szewska pasja historia wydaje się "prosta i oczywista", ale bliższy ogląd ukazuje jednak pewne "boczne ścieżki", którymi podąża ten frazeologizm, zwłaszcza we współczesnej polszczyźnie. Zacznijmy zatem od historii. Jako najstarszą dokumentację omawianego frazeologizmu w polszczyźnie pisanej Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego (dalej NKP) zamieszcza cytat z końca XIX wieku2 z tekstu Michała Bałuckiego. Wyrażenia tego nie notuje Linde (L), brak go również w Słowniku wileńskim (SWil). Słownik warszawski (SW) także nie rejestruje odrębnego hasła szewska pasja, ale takie połączenie wyrazowe znalazło się w dokumentacji przymiotnika szewcki/szewczy/szewski: Szewcka pasja mię bierze3. NKP pod hasłem szewska pasja podaje kilkanaście cytatów z dzieł literatury pięknej (m.in.
Studia Norwidiana, 2008
Zarządzanie w Kulturze
The aim of this article is to draw the attention to the formation process of the theatre history on the basis of the dominant perception of phenomena, relations between them and the oeuvre of the artists, which has been shaped by the selected research methods. The material, which constitutes the exemplification for the necessity of turning towards the unconventional readings of the sources seen as not so credible, is the autobiography, with the special focus on the anecdotes which are prevalent in it.
The Polish Journal of Aesthetics, 2013
Problem kobiecej tożsamości jest zagadnieniem żywym we współczesnym dyskursie feministycznym. Szczególne miejsce zajmuje on zwłaszcza we francuskiej myśli feministycznej, reprezentowanej między innymi przez liberalną feministkę Élisabeth Badinter. Najnowsza książka filozofki, zatytułowana Konflikt: kobieta i matka, stanowi szczegółowe opracowanie obowiązujących obecnie poglądów na naturę kobiety jako matki, która pragnie także realizować swoje własne, indywidualne potrzeby. Stąd tytułowy konflikt wartości, będący podłożem współczesnego kryzysu kobiecej tożsamości. Początki tożsamościowego myślenia kobiet przypisuje się matce europejskie-go feminizmu, Simone de Beauvoir. Badinter, kontynuując tożsamościowe rozważanie de Beauvoir, analizuje wpływ myślenia naturalistycznego i maternalistycznego na obowiązujący obecnie status kobiet. Filozofka zajmuje się także wyjątkowym przypadkiem Francuzek, które ze względu na historyczną specyfikę realiów życia we Francji jako jedyne realizują współcześnie model spełnionej kobiety i zaangażowanej matki.
Litteraria Copernicana
Niniejszy artykuł poświęcono osobie Jeana Theodore'a Royera (1737-1807), haskiego prawnika, człowieka o szerokich horyzontach i zbieracza orientaliów, którego kolekcja stała się podstawą zbiorów orientalnych Królewskiego Gabinetu Osobliwości w Hadze. W dziale Zbiorów Orientalnych Biblioteki Uniwersytetu w Lejdzie jest przechowywany rękopis Royera, opatrzony sygnaturą Or. 8966, przez pryzmat którego chcemy przyjrzeć się tej wyjątkowej na tle epoki postaci zainteresowanej kulturą Chin nie w sposób powierzchowny, a naukowy. Niezwykle interesującą (i znaczną) częścią notatnika jest Nomenclator Sinicus-glosariusz chińsko-łaciński, któremu poświęcamy część naszych rozważań z nadzieją, że wobec wciąż mało zaawansowanych badań nad nowożytnymi słownikami oraz gramatykami języków pozaeuropejskich nasz artykuł będzie stanowił w tej kwestii skromny przyczynek. Nomenclator poza glosariuszem obejmuje wywody na temat języka chińskiego. Royer korzystał z pomocy Chińczyka Tana Assoy'a oraz z wszystkich ważniejszych, dostępnych w osiemnastowiecznej Europie prac na temat Państwa Środka.
Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Edukacja Muzyczna, 2017
Intermediality, as a phenomenon of postmodern culture, constitutes one of the significant paradigms of modern comparative studies. Werner Wolf's theory of intermediality assumes presence of various relations which one medium enters into with other media, resulting in the case of multimediality – the so called “media hybrids”. Partita I (Koori) for alto and soprano saxophones, symphony orchestra and electronic media as well as Partita II (Inuit) for flute, string orchestra and electronic media by the Polish composer Krzysztof Knittel, which will be the subject of the paper, are examples of intermedial works on the one hand, and, on the other, they constitute instances of ecological music that creates the so-called soundscape. Apart from the sounds emitted by traditional instruments and electronic devices, the music material also comprises sounds separated from their sources: the original sounds of ethnic groups and sounds typical of the territories which they inhabit. In both Partitas, the sounds that originate from nature become symbols which convey semantic values. The compositions presented in the paper create a kind of acousmatic sound spec- tacle which reveals the symbolic meaning of sound emission. The analysis of both works will be conducted with reference to Murray R. Schafer and Werner Wolf's theoretical assumptions.
Slavica Wratislaviensia
The stolen death: About the play Hledáme strašidlo by Hanuš Hachenburg from 1943The puppet theatre play Hledame strašidlo by Hanuš Hachenburg was written in the Terezín/Theresienstadt ghetto in 1943 and over 50 years was hidden in the archive until it was presented to readers and viewers in the 1990s — but it turned out to be still surprisingly valid and cogent. The author, a 14-year-old prisoner of the ghetto, used the conventions of the puppet theatre, the carnival and the fairy tales. The mythical or fairy-tale-like “timelessness” allowed him to show the absurdity of Nazism and — yet unnamed — the Holocaust. The main character of the play, the King, captures Death itself, which soon becomes so ordinary and kitschy that no one is afraid of her. The confinement of Death — a motif known, among others, from the myth of Sisyphus — is an important theme of the theatre in Terezín; it appears also in the German-speaking opera by Peter Kien and Viktor Ullmann, Der Keiser von Atlantis Empe...
DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), 2011
Tematy i Konteksty
Franciszek Salezy Gawroński (1787–1871) was a Napoleonic soldier, politician, social activist and diarist. Of particular importance in his oeuvre is his previously unpublished memoir written during his travels across Europe in the years 1839–1841. This work, written in a highly individual style, is clearly different from other non-fiction works written in the Romantic era – which is why it deserves special attention. The article consists of two parts. In the first, I present the most important information about the author of the diary and generally characterise the content of this work. In the second part I present a fragment of the diary written during his stay in Paris. At that time Gawroński met with many representatives of the Polish emigration (including Adam Mickiewicz, Adam Jerzy Czartoryski and General Henryk Dembiński) and took part in important events in the Polish community.
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.
Maarten Kossmann