«Guslärad»-kuva, sädi venämalaineV.M. Vasnecov-pirdai vl 1899.Pajo om kaikiš kebnemb, no levitadudvokaliženmuzikan form. Se ühtenzoitabpoetišt tekstad koveritomanke melodijanke, kudamb panese muštho kebnašti. Erašti voib mödustadasorkestikal (mugažomimikal).
Levedas znamoičendas pajo mülütab ičheze kaiked, mi pajatase; kaidas znamoičendas — pen'runonvuitte lirine žanr, kudamb om kaikuččel rahvahal. Muzikaliž-vaiheližen sauvusen kebnuz harakterizuib necidä žanrad. Pajon tekstan i melodijan struktur oma pojavad keskneze. Melodii kogoneb paloišpäi toine toižen kartte. Tekstan südäiolend sädase erazvuiččikš enamba, norefren ližadase paksus.
Erinedas pajod žanroiden, mülükundan, edestusen formiden da toižiden tundusiden mödhe.
Pajo voib edestadas kut ühtelpajatajal, mugahoral-ki. Pajatadas pajoid kutinstrumentaliženke mödustandanke, ninga sita (a cappella).
- Ken svad'bas pajatab, se mehel voikuid laskeškandeb.
- Koumhesai pap' pajatab.
- Mitte linduine, mugoi(ne) i pajoine.
- Näl'ghišt ei pajatoita.
- Pahal lindul i pajod pahad oma.
- Pajata hot' karzn'as ka kuldas, voika hot' pertin päl ka ei kulgoi.
- Pajatada — ei haugoid čapta.
- Pajatada om paremb ühtes, a pagišta eriži.
- Pajoiš ei ole pahut.
- Pajos — tozi, a sarnoiš — kelastuz.
