Oʻzbekcha (uz)o-xund
fors. – ruhoniylar peshvosi, mullo; ustoz;
1. Oʻqimishli, ilmli kishi; mulla, domla. ◆ Momoning mursagi oxun yigitning qoʻlida ketdi."Yoshlik".
2. Oʻqimishli, ilmli kishilar ismiga qoʻshib aytiladigan soʻz. ◆ Yusufbek hoji bilan qutidor Solihbek oxunning Koʻkaldosh hujrasiga mehmon boʻlib ketganlar.A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
3. Xitoy musulmonlari orasida mudarrislarga, imomlarga nisbatan keng tarqalgan nom.
4.s. t. Xalq ichida uygʻurlarga, qashqarliklarga qoʻyilgan laqab.
ОХУНД.Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.