Oʻzbekcha (uz)ja-nob
arab. – tomon, taraf; muhtaram zot;
(koʻpincha "janoblari", "janobingiz" shaklida)
1 Oʻtmishda va hozir kishilarni, amaldor yoki davlat arboblarini ulugʻlash shakli. ◆ Elchijanoblari. Bosh vazirjanoblari. ◆ [Shayxulislom:] Demak, janoblarining hukmi jiddiy? [Navoiy:] Taqsir, saltanat ishlarida hazil boʻlmaydi.Uygʻun va I., „Sulton, Alisher Navoiy.“ ◆ Bu zamonda Navoiyjanoblaridek pok odam hargiz topilmas.Oybek, „Navoiy.“ ◆ -Qozi domla muhtaram Teshaboyjanoblarining iltifotlaridan mamnun boʻlibdilar, — dedi qori.M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“.
2salb. Kishi ismlariga qoʻshiladigan kesatiq soʻz. ◆ Dekanatdan chiqsam, Boqizodajanoblari yalpayib, choy ichib oʻtiriptilar.S. Karomatov, „Oltin qum.“
ЖАНОБ.Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
janob
1господин; ◆ elchi ~-lari господин посол;
2превосходительство; ◆ Siz ~ oliylari Ваше высокопревосходительство.