Yorqin va kuchli ovozga, keng texnik (virtuoz) imkoniyatlarga ega. Nayi bir aylana bukilgan, kanalining uzunligi 1500 mm atrofida. Qadimdan maʼlum boʻlib, oʻrta asrlarda harbiy, signal musiqa cholgʻusi sifatida keng tarqalgan.Jez yokimis varux qotishmasidan yasaladi. XIX asr boshidan pompa yoki ventil mexanizmli trubalar paydo boʻlgan. Hozirda, asosan, si bemol (in V) va do (in S) tonidagi trubalar qoʻllanadi. Yakkanavoz,ansambl vaorkestr sozi sifatida ishlatiladi.Oʻzbekiston truba ijrochiligi va taʼlim tizimida V. Pulatov, V. Verigin, M. Muhiddinovlar tanilgan. Oʻzbek kompozitorlaridan S. Karimhoji (2 ta – 1967, 1968), M. Bafoyev (1979), P. Xoliqov (1987) va boshqalar truba uchun konsertlar yaratishgan[2].
Alt truba (ruscha:„альтовая труба“;italyancha:„tromba“, „contr-alto“) – kam qoʻllanadigan truba turlaridan biri boʻlib, asosanfa (in F) yokisol (in G) sozlarida ishlatiladi. Ushbu cholgʻu asbobi notada yozilganidan sof kvinta yuqoriroq yoki sof kvarta pastroq yangraydi[3]. Ovoz hajmi kichik oktavadagi fa diyez notasidan, ikkinchi oktavadagifa vasol notasigacha boʻlgandiapazonni qamrab oladi. Notalar kalitoldi belgilarisiz skripka kalitida yoziladi.Simfonik orkestr partiturasida alt trubatrombondan keyin yoziladi[4].
