Бисмилляһи-р-рәхмани әр-рәхим

Әлхәмдү шөкер вә сипас ул әхәдә,

мөлке даим би-зәуаль ул самәдә,

мөлкәт эчрә биля шәрик ул әхәдә,—

аны баки зүл-җәлял белдек имди.

Әби белән бабай бик тату яшәгәннәр. Бервакыт бабай әбигә карап:

— Карчык, икмәк пешерер идең? — дигән.

— Нәрсәдән пешерим соң, он юк бит.

— Эх, карчык, әрҗә төбеннән кырып, бура почмакларыннан себереп, бераз җыелмасмы?

Әби, кечкенә генә канат белән әрҗә төбеннән, бура почмакларыннан себереп, бер-ике уч он җыйган.

Беренче сортлы яки югары сортлы оннан ачы камыр изәләр. Моның өчен ќылы суга сөт өстәп, чүпрә, шикәр комы салалар һәм яхшылап болгаталар, йомырка, эретелгән маргарин, тоз салып тагын болгаталар. Башта камыр каймак куелыгында булырга тиеш, аннары аңа иләнгән он өстәп, камырны куерта төшәргә кирәк.