Tunus,Fenike kökenliKartaca Uygarlığıyla anılır. Kartacalılar,Sicilya veİspanya'ya kadar koloniler kurmuşlardır. Yeni kurulmakta olanRoma İmparatorluğu için ilk gerçek tehdit olmuşlardır. AmaPön Savaşları sonucu yenilip Tunus'tan sürülmüşlerdir. Roma egemenliğindeAfrika Eyaleti olarak yönetilmiştir.
Tunus, 16 Ağustos 1534 tarihindeBarbaros Hayreddin Paşa tarafındanHafsi egemenliğineson verilmesiyleOsmanlı İmparatorluğu hâkimiyetine girdi. AncakV. Karl, 1535yılında bölgeyi geri aldı veİspanyol İmparatorluğu'nun kontrolünde Hafsî Hanedanı'nın yönetimine bıraktı. Başşehir Tunus 1574 yılına kadar tekrar Hafsi Hanedanlığı'nın elinde kaldı. Bu arada Barbaros Hayreddin Paşa veTurgut Reis 1556'daGafsa'yı, 1558'deKayrevan'ı ele geçirdiler. Tunus'un doğu ve güney sahilleri Osmanlı himayesi altına girdi.Cerbe Adası deniz üssü olarak kullanıldı. Barbaros Hayreddin Paşa, İspanya'daki Endülüslü Müslümanlardan 100.000 kadarını kurtararak Kuzey Afrika'ya getirdi.[kaynak belirtilmeli][16] 13 Eylül 1574'teUluç Ali Reis ileSinan Paşa, Tunus şehrini (Halkul-Vad Kalesi'ni), ele geçirmek suretiyle bütün Tunus, Osmanlı Devletininbir eyaleti haline geldi. 1881'de Fransa ile yapılanBardo Antlaşması ile bu ülkenin himayesine girmiştir.
20 Mart 1956'daFransa'dan bağımsızlığını kazanan Tunus, 1957 ile 1969 arası Başbakanlık makamını kaldırmıştır.
Tunus'ta halkın pahalılık isyanı 23 yıllık lideri devirdi. Devlet BaşkanıZeynel Abidin Bin Ali Tunus'u terk etti. Bazı akrabaları tutuklandı. Partisi kapatıldı. Bin Ali'ninSuudi Arabistan'da olduğu doğrulandı.[17]
Ülkede etkili Müslüman birliklerinin çağrısıyla düzenlenen gösteride, Başbakan Samir Rifai'nin hükûmetinin devrilmesi çağrısı yapıldı.
Kuzey Afrika'da bulunan Tunus,Mağrip Bölgesi'nin en küçük ülkesidir.Sicilya Boğazı ileAvrupa kıtasından ayrılan Tunus, Avrupa'ya 140 km uzaklıktadır. Dağlar kıyıya paralel uzanmaktadır. Ülkenin güneyinde birçok mevsimsel sığ gölü vebüyük tuz gölleri vardır.
Tunus'unCezayir ile 965 km,Libya ile 495 km sınırı vardır.
Tunus,Arap Baharı'nın ardından çok partili demokrasiye geçen ilk ülkedir. 23 Ekim 2011 tarihinde ilk seçimiEn Nahda'nın kazanmasını ardından ülkede rejim tartışmaları başladı. Tunus halkı, İslamcıların yapısal değişiklik girişimlerine karşı yoğun sokak gösterileri düzenledi. En Nahda, diğer Arap ülkelerine göre daha eğitimli bir nüfusa, güçlü bir orta sınıfa ve sendikalara sahip olan Tunus'ta 2011 seçimlerini kazanmasına rağmen iktidarın tamamını elde edemedi. Şeriat hükümlerini anayasaya aktarma kararı alındığında da büyük bir dirençle karşılaştı. Tepkiler, düzenlenen suikastler, En Nahda'nın iktidardan adım adım çekilmesine neden oldu. Şubat 2013'te ülkenin önemli solcu liderlerinden Şükrü Belayi'nin öldürülmesi üzerine hükûmet düştü ve Enahda başbakanlığın kendisinde kalması şartıyla bir teknokratlar hükûmeti kurmayı kabul etti. Temmuz 2013'te yine muhalif bir lider olan Muhammed Brahmi'nin öldürülmesi üzerine bu hükûmet de düştü ve En Nahda iktidarı teknokrat hükûmete devretmek durumunda kaldı.
Seçim barajı olmaması ve laik kesimin çok parçalı olması nedeniyle En Nahda yine iktidar adayı olarak önde geliyordu. Fakat 26 Ekim 2014 seçimlerinde Nida %37.6 ile ilk sırayı alarak hükûmet kurma yetkisini alırken, En Nahda %27.8'de kaldı. Ardından ikinci turu 21 Aralık 2014 tarihinde yapılan ve En Nahda'nın aday çıkartmadığı başkanlık seçimini yine Nida Tunus PartisindenEl Bacı Kaid el Sebsi %55.7 ile kazandı.
Tunus genel olarak bir tarım ülkesidir. Ülke topraklarının %55'i tarıma elverişlidir. Ancak bu alanın % 35'i ekilebilir topraklardan oluşmaktadır. Tunus,zeytincilikte dünyadaki ilk 10 ülkeden biridir.
Sanayi faaliyetleri pek gelişmemiştir. Ancak deri, kâğıt, gıda, elişi gibi hafif sanayi kollarının önemli etkinliği vardır. Bunun yanı sıra, petrol, selüloz, çelik, elektrikli ev aletleri üretimi de bulunmaktadır.
Ülkede son yıllarda gelişen turizm olgusu, bu alanda yatırımların artmasına neden olmuştur. Bu yüzden de, ülkeye gelen turist sayısında önemli artışlar yaşanmıştır.
Tunus halkının %99 kadarıMüslüman'dır veArapça konuşur. Ülkenin güneyinde yaşayanlarBerberice konuşur. Bu kesim Müslüman nüfusun %1'i kadardır. Ülkedeki yabancılar genellikleFransız veyaİtalyan'dır.
^Madde 1"Tunus Cumhuriyeti Anayasası". 25 Temmuz 195723 Aralık 2009. Translation by the University of Bern:Tunisia is a free State, independent and sovereign; its religion is the Islam, its language is Arabic and its form is the Republic.
^"Tunisia"(PDF).International Religious Freedom Report for 2011, United States Department of State – Bureau of Democracy Human Rights and Labor. 22 Ocak 2017 tarihindekaynağından(PDF) arşivlendi.
.svg)
.jpg)
