| Teyfuk Abdul | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 24 Aralık 1915(1915-12-24) Partenit,Ukrayna |
| Ölüm | 18 Mart 1945 (29 yaşında) Ober,Yukarı Silezya,Nazi Almanyası |
| Bağlılığı | Sovyetler Birliği |
| Branşı |  Kızıl Ordu |
| Hizmet yılları | 1939-1945 |
| Rütbesi | Binbaşı |
| Birimi | 412. Tüfek Alayı 175. Muhafız Tüfek Alayı 178. Muhafız Tüfek Alayı |
| Çatışma/savaşları | II. Dünya Savaşı |
| Ödülleri | Sovyetler Birliği Kahramanı |
Teyfuk Amitoviç Abdul (Kırım Tatarcası: Teyfuq Amit oğlu Abdul; 24 Aralık 1915 - 18 Mart 1945),II. Dünya Savaşı sırasında 175. Muhafız Tüfek Alayı'nın 2. taburunun komutanı olarak görev yapanSovyetler Birliği Kahramanı madalyalı Kırım Tatarı asker.[1]
Abdul, 1915'teSovyetler Birliği'nin kurulmasından öncePartenit köyündeki bir Kırım Tatar köylü ailesinde dünyaya geldi. Ailesindeki birçok insan Rus-Japon Savaşı gazisiydi. Memleketinde sekiz yıllık bir okuldan mezun olduktan sonra 1935 yılında mezun olduğu Yalta Pedagoji Koleji'nde ve daha sonra da M.V. Frunze Kırım Pedagoji Enstitüsü'nde eğitim gördü. 1935'te pedagojik enstitüde okurken öğretmen ve daha sonra okul müdürü olarak çalışmaya başladı. 1939'da enstitüden mezun olduktan sonra Kasım ayındaKızıl Ordu'ya alındı.[2]
Kızıl Ordu'ya alındıktan sonra, 412. Tüfek Alayı'nın bir parçası olarak teğmen rütbesi ileAlmanya'nın Sovyetler Birliği'ni işgali üzerine ön cepheye konuşlandırılmadan önce Orel Piyade Okulu'na katıldı.Batı,Don,Güneybatı veStep cephelerinde savaş gördü. 1941'in ikinci yarısında iki kez ağır yaralandı ve 1941'in sonunda tabur komutanlığına terfi etti. 1942'de keskin nişancı kursundan mezun olduktan sonra, Aralık ayında tekrar ağır yaralanana kadar tabur komutanı olarak görevine devam etti. Aynı yıl Komünist partiye katıldı.[3]
Hastanedeki yaralanmalarından kurtulduktan sonra savaşa geri döndü ve Step Cephesi'ndeki Dinyeper savaşına kaptan rütbesi ile57. Ordu'nun58. Muhafız Tüfek Bölümü'nde 175.Muhafız Tüfek Alayının 2. Tüfek Taburu komutanı olarak katıldı. 26 Eylül 1943'te Abdul taburunu bir sis perdesi aracılığıyla Dinyeper boyunca yönetti ve Verhnedneprovsk köyünün yakınındaki toprak şeridinden küçük Puşkarevski adasına yaptığı ilk köprü başlarından birini ele geçirdi. Birkaç gün boyunca köprübaşını tuttular, alayın ana kuvvetlerinin nehir boyunca aktarılmasına izin verdiler ve bu süreçte büyük miktarlarda düşman mühimmatını ve insan gücünü yok ettiler. Eylül ayında kesişmeyi yönettikten sonra tekrar savaşta yaralandı ve hastaneye kaldırıldı. Hastanedeyken, daha sonra evlendiği Muhafız Teğmeni Mariya Stepanova Koçina ile tanıştı.[3]
Geçişi yönetme başarısından ötürü 20 Aralık 1943'teSovyetler Birliği Kahramanı ilan edildi. Cepheye döndükten sonra Lvov-Sandomierz, Vistula-Oder ve Silezya saldırılarına karşı savaştı ve 1944'te 178. Muhafız Tüfek Alayı komutan yardımcılığına atandı. Ailesi, Kızıl Ordu'nun Kırım'ın kontrolünü ele geçirmesinin ardından Kırım Tatarları olduğu için Orta Asya'yasürgün edildi. Savaş kahramanı statüsü, annesini ve kız kardeşlerini etnik kökenleri nedeniyle dernek tarafından hain olarak görülmekten kurtarmadı ve mektup olarak Kızıl Ordu tarafından kendilerine kötü muamele edildiklerini duydu, ancak hala Sovyet davasına inanıyordu. 18 Mart 1945'teYukarı Silezya Taarruzu sırasında öldürüldü veLviv'deki Zafer Tepesi'ne gömüldü. Cenazesinde vedalaşma adresi MareşalKonstantin Rokossovski tarafından yapıldı. Karısı Mariya, mart ayından beri ondan bir mektup almamıştı ve Yüksek Sovyet başkanından eylemde öldürüldüğü söylendiği nisana kadar ölümüyle ilgili bir bildirim almamıştı. Simferopol'de onuruna bir sokak adı verildi ve 2014 yılında Kırım'da bir dikilitaş inşa edildi.[4]