Skvitinler (Gürcüce: სკვითინები;Yunanca: Σκυθήνες),Ksenofon'unAnabasis adlı eserinde geçen, Güneybatı Kafkasya'da yaşamış halklardan biriydi. Skvitinler,Kaçkar Dağları'nın güney yamaçlarında,Çoruh'un batısındanTrabzon'a kadar olan bölgede yaşıyordu.İyidere Deresi, Skvitinler veChalybes halkı arasındaki doğal sınırı oluşturuyordu.
Skvitinler ismi,Zan dillerinde 7 anlamına gelen "şkviti" kelimesinde türemiştir. Yunancada "ş" sesinin olmamasından dolayı halkın adı Yunan kaynaklarına skvitinler olarak aktarılmıştır. Skvitinler,Strabon'unCoğrafya kitabında "yedi köyler" anlamına gelenHeptakometler olarak geçmektedir. MÖ 5. yüzyılın sonlarında 7 etnik yapının birleştirilmesiyle bu ismin ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bu birlik tek bir yönetici tarafından yönetiliyordu. Anabasis'te bu halkın yönetim merkezinin büyük, zengin ve kalabalık bir şehir olduğu yazmaktadır. Ksenofon, bu halkın arkadaş canlısı olduğunu, askerî birliğe yemek ve rehber verdiklerini yazar. Rehberden şüphelenen Ksenofon, 5 gün içerisinde denizi görmezlerse rehberin kellesini alacağını belirtmişti. Rehber, Yunan birliklerini denizi gördükleriMadur Dağı'na (Theches) kadar götürmüştü.
İkizdere'nin eski ismi olan ve "yedi köy" anlamına gelenKura-i Seba adının bu halkla bağlantılı olabileceği düşünülmektedir.