Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


İçeriğe atla
VikipediÖzgür Ansiklopedi
Ara

Sincan İslam Ayaklanması (1937)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sincan İslam Ayaklanması
Sincan çatışmaları

Abdül Niyaz ve askerleri
Tarih2 Nisan-15 Ekim 1937
Bölge
SonuçEyalet hükûmeti zaferi
Taraflar
 Çin
Türk isyancılar
Sincan
 Sovyetler Birliği
Komutanlar ve liderler
Çin Cumhuriyeti (1912-1949)Çan Kay Şek
Çin Cumhuriyeti (1912-1949)Ma Hushan
Çin Cumhuriyeti (1912-1949)Ma Ju-lung
Çin Cumhuriyeti (1912-1949)Pai Tzu-li
Küçük Ahund
Abdül Niyaz (ölü)
Sheng Shicai
Ma Sheng-kuei
Sovyetler BirliğiJosef Stalin
Güçler
10.000 Hui süvari ve piyade
1.500 isyancı
5.000Kızılordu askeri
BinlerceBeyaz Ordu ve eyalet askeri
Kayıplar
2.000800

Sincan İslam Ayaklanması (Çince:1937年新疆战争), 1937 yılındaSincan'ın güneyinde çıkan birayaklanmaydı. Ayaklanma,Sovyet yanlısıSheng Shicai yönetimine karşıUlusal Devrimci Ordu'nun 36. Tümeni tarafından kısmen desteklenen Küçük Ahund liderliğindeki 1.500UygurMüslüman tarafından çıkarıldı.[1][2]

Ayaklanma

[değiştir |kaynağı değiştir]

Sheng Shicai, 6. Uygur Tümeni komutanı veKaşgar Askeri Bölgesi Başkan Yardımcısı TümgeneralMahmut Muhiti'ye karşı harekete geçti. Muhiti, artan Dociet etkisinden rahatsız olarak çevresinde gizli bir grup oluşturdu. Sheng, Muhiti'nin bir Çinli Müslüman General Ma Hushan ile ittifak kurmasından korkuyordu. Ancak Kaşgar Uygurları,Hotan'dan gelen Uygur mültecilerden Ma hakkında düşmanca haberler duydular.

Muhiti, 2 Nisan 1937'de az sayıda astı ve bir miktar altınlaYenihisar veYarkent üzerindenBritanya Hindistanı'na kaçtı. Ayrılmasından kısa bir süre önce, Ma Hushan'a Hotan'a varış teklifiyle ilgili bir mesaj göndermişti.

Muhiti'nin kaçışı, Uygur birliklerinin Yenihisar, Yarkent veArtuç'ta ayaklanmasına neden oldu, bu da tüm Sovyet yanlısı yetkililerin ve bir dizi Sovyet danışmanının idam edilmesiyle sonuçlandı. Bağımsız bir Türk yönetimi, Artuş'taki birliklere komuta eden Küçük Ahund ile Yarkand ve Yenihisar'daki birliklere komuta eden Abdül Niyaz olmak üzere iki subay tarafından kuruldu.

Ağustos 1937'de, Sincan valisi Sheng Shicai'nin isteği üzerine bir hava birimi ve zırhlı bir alay tarafından desteklenen 5.000 SovyetKızılordu askeriSincan'a vardı. Ağustos ayının sonlarında,Beyaz Rus birlikleri, Kızılordu veNKVD birlikleri de dahil olmak üzere eyalet güçleri,Aksu'da Küçük Ahund'un birliklerini kesin bir şekilde yendi ve askerlerinin çoğu hava saldırılarında yok edildi. Sonuç olarak, Küçük Ahund ve Abdül Niyaz sadece 200 adamla Kaşgar'a kaçtı. Bu savaştan sonra, Ma Sheng-kuei, Sheng Shicai tarafından Ma Hushan'a kaçması ve ona karşı dönmesi içinrüşvet aldı. Ma Sheng-kuei 1 Eylül 1937'de Kaşgar'a yürüdü, ancak Ma Hushan, Ma Ju-lung ve Pai Tzu-li'nin 1. Tugay ile Kargalık kasabasına doğru çekildiğini gördü. 7 Eylül'de Ma Hushan ve subayları birliklerini terk etti ve altınlarlaHindistan'a kaçtı. Ma, Britanya güçleri tarafından el konulan 1000 ons altını yanında getirdi.[3]

Bir eyalet komutanı olan General Chiang Yu-fen, adamlarını Ma Hushan'ın 1. Tugayı'ndan sonra gönderdi ve diğer eyalet güçleri Abdül Niyaz ve Küçükk Ahund'u Yarkent'e sürdü. Kızılordu uçağı, bazılarıhardal gazı içeren bombalar atarak eyalet kuvvetlerine yardım etti. 9 Eylül'de Yarkent Sheng'e düştü ve 15 Eylül'de Abdül Niyaz idam edildi. 15 Ekim'de SovyetlerHotan'ı ve bunun sonucunda 2.000 kişi yaralandı.

Ayaklanmanın bastırılmasıyla Sheng Shicai'nin Sovyet yanlısı yönetimi, Sincan eyaletinin tamamında egemenliğini kurdu.

Sonrası

[değiştir |kaynağı değiştir]

Ağustos 1937 tarihindeMarco Polo Köprüsü Olayı'ndan sonraJaponya'nınÇin'e savaş ilan etmesinin ardından Japonya'ya karşıKuomintang hükûmeti veSovyetler Birliği arasında düşmanlıkları erteleyen Çin-Sovyet Saldırmazlık Paktı imzalandı.

Kaynakça

[değiştir |kaynağı değiştir]
  1. ^"Moslems in Chinese Turkestan in Revolt Against Pro-Soviet Provincial Authorities".The New York Times. 26 Haziran 1937. 18 Ağustos 2020 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  2. ^Forbes, Andrew D. W. (1986).Warlords and Muslims in Chinese Central Asia. Cambridge, İngiltere: CUP Archive.ISBN 978-0-521-25514-1. 
  3. ^Great Britain. Foreign Office (1997).British documents on foreign affairs--reports and papers from the Foreign Office confidential print: From 1940 through 1945. Asia, Part 3. University Publications of America. s. 401.ISBN 1-55655-674-8. 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sincan_İslam_Ayaklanması_(1937)&oldid=35171962" sayfasından alınmıştır
Kategoriler:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp