New York'ta doğan Booth'un doğum adıMarjory Ford'tur.[a] Babasının adı Albert James, annesinin adı ise Virginia M. Ford'tur.[b] 1905 yılı New York nüfus sayımındaThelma Booth Ford adı ile kaydedilmiştir. 1914 yılında doğmuş Jean adında bir kızkardeşi vardır. Çocukluğu aynı zamanda 152 nolu Devlet Okulunun da bulunduğuBrooklyn'inFlatbush semtinde geçmiştir.[1][2][3]
Yedi yaşında iken Booth ailesi ile birliktePhiladelphia'ya taşındı ve burada gördüğü bir tiyatro oyunundan sonra tiyatro ile ilk olarak ilgilenmeye başladı. Genç kız iken ailesiHartford, Connecticut'a taşındı ve burada gezici yaz tiyatroları ile ilk teması gerçekleşti. İlk sahneye çıkışıMother Carey's Chickens adlı bir yapımla olmuştur. Babasının itirazlarına rağmen okulunu bırakarak New York'a gitti ve oyunculuk kariyerine girmeye çalıştı. Babası aile adını çalışırken kullanmasını yasakladığı için ilk olarak "Thelma Booth" adını kullandı. Daha sonra ise ismini "Shirley Booth" olarak değiştirdi.[2]
Booth sahne kariyerine genç kız iken repertuvar tiyatrosu yapımlarıyla başladı. Bir süre Sharp kumpanyası ile çalıştığı Pittsburgh Tiyatrosu'nda tanındı.[4]Broadway kariyerine 26 Ocak 1925'teHumphrey Bogart ile birlikte oynadığıHell's Bells oyunu ile birlikte başladı.[2][5] Booth 1935 ila 1937 yılları arasında hemen hemen iki yıl boyunca sahnede kalanThree Men on a Horse oyunundaki başrolü ile dikkatleri çekti.[6] 1930'lar ve 1940'larda dramalar ve komedilerde aldığı rollerle popülerlik kazandı saha sonra da müzikallerde oynadı. 1939'daKatharine Hepburn ile birlikteThe Philadelphia Story oyununda yer aldı,My Sister Eileen adlı 1940 Broadway yapımında Ruth Sherwood rolünü canlandırdı ve 1943 yılındaRalph Bellamy ile birlikteTomorrow the World adlı oyunda sahneye çıktı.[7]
Booth 1941 ila 1942 yılları arasındaCBS radyosunda 1942 ila 1943 yılları arasında daNBC Blue radyosundaDuffy's Tavern adlı popüler radyo dizisinde rol aldı. O zamanlar eşi olanEd Gardner'ın yazdığı ve başrolünü oynadığı diziden boşandıktan kısa bir süre sonra ayrıldı.[3] 1948 yılındaOur Miss Brooks adlı yapımın başrolü için seçmelerde başarısız oldu. Seçmeler için yapımcıHarry Ackerman tarafından önerilmişti ancak Ackerman radyo tarihçisiGerald Nachman'a anlattığına göre Booth'un lise öğretmeni olan ana karakterin çabalarının çok bilincinde olduğu için karakterin komik yönlerini ortaya çıkaramayacapını düşündüğü için rolü vermediğini söylemiştir. BaşrolüEve Arden'a verildikten sonraOur Miss Brooks hem radyoda hem de televizyonda başarı kazanarak Arden'ı önemli bir yıldız yapmıştır.[8]
Booth 1948 yılındaGoodbye, My Fancy adlı oyundaki Grace Woods rolündeki performansıyla En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu kategorisinde ilkTony Ödülünü kazandı.[9] İkinci Tony Ödülü, 1950 yılındaCome Back, Little Sheba adlı dramada canlandırdığı lola Delaney rolündeki performansı ile En İyi Kadın oyuncu kategorisinde oldu. Aynı oyunda eşi rolündekiSidney Blackmer'de En İyi Erkek Oyuncu kategorisinde Tony Ödülü kazandı.[10]
Come Back, Little Sheba oyunundaki başarısının hemen ardından 1951 yılındaA Tree Grows in Brooklyn adlı müzikalde Aunt Sissy rolüyle yine büyük bir başarı yakaladı. O dönemde öyle popüler olmuştu ki orijinal oyunda oynadığı rol yardımcı rol iken artık başrol olarak değiştirilmişti. Booth daha sonraHollywood'a giderek sahnedeki rolünü 1952 yapımıCome Back, Little Sheba filmine taşıdı. Bu filmdeBurt Lancaster ile birlikte rol aldı.[11] Kariyerindeki toplam beş filmden ilki olan bu film tamamlandıktan sonra[12] New York'a döndü ve 1952 yapımıThe Time of the Cuckoo adlı Broadway oyununda Leona Samish rolünü canlandırdı.[13]
Booth ilk filminde oynadığında 54 yaşındaydı ancak yapılan reklamlarda doğum tarihi 1907 olarak gösteriliyordu. Gerçek doğum yılı olan 1898 yalnızca çok yakınları tarafından biliniyordu ve ancak ölümünden sonra açıklandı.[16]About Mrs. Leslie adlı 1954 yapımı ikinci filmindeRobert Ryan ile birlikte oynadı. Film iyi eleştiriler almış olsa izleyiciler tarafından rağbet görmedi.[17] 1953 yılındaMain Street to Broadway adlı filmde Boothcameo olarak göründü. Sonraki birkaç yıl New York ile Kaliforniya arasında mekik dokudu. Broadway'de 1954 yılındaBy the Beautiful Sea müzikali ve 1955 yılındaDesk Set oyunu ile kişisel başarı sağladı. Sinema seyircileri tarafından artık iyi tanınmasına rağmenThe Time of the Cuckoo oyunundan uyarlanarak 1955'te çekilenSummertime filmi[18] ile 1957 yapımıDesk Set filminin başrolleriniKatharine Hepburn'e kaptırdı.[19]
1957 yılındaChicago'daki sahne çalışmaları içinSarah Siddons Ödülü'nü kazanmıştır.[20] 1959 yılında Broadway sahnelerine geri dönerekSeán O'Casey'nin 1924 yılı yapımıJuno and the Paycock adlı klasik oyununun uyarlaması olanMarc Blitzstein'ınJuno müzikalinde rol aldı.[21][22] 1961 yılında yönetmenFrank Capra, yine kendisinin yönettiği veMary Robson'un başrolünü oynadığı 1933 yapımıLady for a Day adlı filmin güncelleştirilmiş versiyonu olanPocketful of Miracles adlı filmde rol alması için Booth ile görüştü. Booth, ilk filmde Oscar adayı olmuş olan Robson'un performansına ulaşamayacağını öne sürerek teklifi reddetti. Capra bundan sonraBette Davis ile filmi çekmiş ve Davis çoğu eleştirmen tarafından Robson'dan daha başarısız bulunmuştur.[23]
Tekrar sinemaya dönen Booth iki filmde daha rol almıştır.Thornton Wilder'dan uyarlama olan 1958 yapımıÇöpçatan filminde Dolly Gallagher Levi karakterini canlandırmıştır. 1958 yapımıHot Spell'de de Alma Duval karakteri olarak rol almıştır.[24][25] Her iki filmdeki performansı ile aynı yılNew York Film Critics Circle En İyi Kadın Oyuncu Ödülü için aday gösterilmiş ancak ödülüI Want to Live! filminde idam edilen katilBarbara Graham'ı canlandıranSusan Hayward kazanmıştır.[26]
1961 yılında Booth,Ted Key'inSaturday Evening Post gazetesinde yayımlanan popüler karikatür serisi temel alınarak planlanan ve Baxter ailesi için çalışan baskın karakterli ancak sevecen hizmetçi Hazel Burke'ün ana karakteri olduğuNBC'nindurum komedisiHazel dizisinde başrol için seçildi. Dizide George Baxter rolündeDon DeFore, Dorothy "Missy" Baxter rolündeWhitney Blake ve Baxter'ların genç oğulları Harold rolünde deBobby Buntrock yer alıyordu. Prömiyerinden itibarenHazel izleyicilerden büyük ilgi gördü ve yüksekreyting aldı.[27]
1963 yılında BoothHazel dizisinin popülerliğinin doruğundaAssociated Press'e "Senaryolardan birini ilk okuduğum anda Hazel'i oynamaktan çok hoşlandım. Karakterin olabileceği tüm olasılıkları gördüm. Komedi kısmı kendi kendine hâllolacaktı benim işim karaktere kalbini kazandırmaktı. Hazel beni hiç sıkmıyor. Ayrıca bu karakter benim sigorta poliçem de." diye açıklama yapmıştır[1] Ekranlarda kaldığı beş yıl boyunca dizideki performansı için Booth ikiPrimetime Emmy Ödülü kazandı ve bir üçüncüsüne de aday gösterildi.[28] Booth ayrıca Oscar, Tony ve Emmy gibi üç önemli ödülü kazanan az sayıdaki oyuncudan biridir.
1965 yılında NBC diziyi yayından kaldırdı.[29] DiziCBS tarafından oyuncu kadrosu yeniden düzenlenerek yayına sokuldu. Don DeFore (George Baxter) ve Whitney Blake (Dorothy Baxter) diziden çıkarılırken Bobby Buntrock (Harold "Sport" Baxter) dizide kaldı. DeFore'un canlandırdığı karakter George'un kardeşi Steve Baxter rolündeRay Fulmer diziye katıldı.[30] Eski bir Arizona güzeli olanLynn Borden, Steve'in eşi Barbara rolü için dizi üzerinde hak sahibi olan Booth tarafından diziye alındı.[31]Julia Benjamin'de Barbara ve Steve'in kızı Julia olarak rol aldı. Yeniden düzenlenen senaryoda George ve Dorothy BaxterBağdat'a taşınır ve Harold'ı Steve ve Barbara ile yaşamak üzere geride bırakır. Hazel yeni Baxter ailesinin hizmetçisi olarak kalır.[30] Beşinci sezonda reytingler hâlâ yüksek iken sağlık sorunlarını öne süren Booth diziyi bitirmeye karar verdi.[32]
Hazel dizisinin bitmesinden kısa bir süre sonra, BoothCBS Playhouse' antoloji dizisindeThe Glass Menagerie'nin televizyon yapımında rol aldı. Performansı ile eleştirmenlerin takdirini kazandı ve bir başkaPrimetime Emmy Ödülüne aday gösterildi.[33]
Booth'un Broadway'de oynadığı son oyunlar 1970 yılındaNoël Coward'ınHay Fever adlı oyununun yeniden sahneye konuşu ileLook to the Lilies adlı müzikal oldu. 1971 yılında Chicago'ya dönerek Blackstone Tiyatro'sundaGig Young ile birlikteHarvey adlı oyunun yeniden sahnelenmesinde yer aldı.[34] 1973 yılında BoothABC dizisiA Touch of Grace ile televizyona dönüş yaptı. Dizi İngiliz durum komedisiFor the Love of Ada temel alınarak yapılmıştı.[35]A Touch of Grace bir sezon sonra yayından kaldırıldı.[36]
1974 yılında, Booth televizyon özel animasyon gösterisi ''The Year Without a Santa Claus'taMrs. Claus karakterini seslendirdi.[37] Son rolü olan bu seslendirme işinden sonra Booth emekliliğe ayrılarakCape Cod'daki evine yerleşti.[1]
Booth 23 Kasım 1929'da daha sonraDuffy's Tavern adlı radyo dizisinin yaratıcısı ve oyuncusu olarak tanınacak olanEd Gardner ile evlendi. Çift 1942'de boşandı.[3] Ertesi yıl ABD Ordusu çavuşu William H. Baker, Jr. ile evlendi. Çift Baker'ın 1951'de kalp rahatsızlığı nedeniyle ölmesine kadar evli kaldı. Booth daha sonra tekrar evlenmedi ve iki evliliğinden de çocuğu olmadı.[1]
1974 yılında sahneden ayrıldıktan sonraNorth Chatham, Massachusetts'e taşındı; köpeği ve iki kedisi ile birlikte yaşamaya başladı.[16][28] Arkadaşları ile temasını telefon ile sürdürdü ve zamanını resim yaparak ve iş işleyerek geçirdi.[16] Kasım 1979'daAmerican Theater Hall of Fame'e kabul edildi.[38] Booth törene katılmamayı tercih edince ödülünü Booth adınaCeleste Holm kabul etti.[16]
1980'lerde Booth'un sağlığı kötüleşmeye başladı. Hareketliliğini etkileyen ve kör olmasına neden olan bir felç geçirdiği bildirilmiştir. ölümünden sonra kızkardeşi 1991 yılında kalçasını kırmasıyla iyice hareket edemez hâle geldiğini söylemiştir.[16] 16 Ekim 1992'de Booth 94 yaşında iken North Chatham'daki evinde ölmüştür.[1][39] Özel bir cenaze merasimi sonrasıMontclair, New Jersey'de gömüldü.[16]
Film endüstrisine katkıları nedeniyle Shirley Booth içinHollywood Bulvarı'nda bir yıldız yer almaktadır.[40]
^Bean, Margaret (18 Mart 1953)."Shirley Booth Scores In Role".The Spokesman-Review. Spokane, Washington. s. 5. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:28 Haziran 2015.
^Monush, Barry, (Ed.) (2003).Screen World Presents the Encyclopedia of Hollywood Film Actors: From the silent era to 1965.1. Hal Leonard Corporation. s. 78.ISBN1-557-83551-9.
^"Actress Shirley Booth Dies".The Prescott Courier. Prescott, Arizona. 21 Ekim 1992. s. 3A. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:28 Haziran 2015.
^Dorothy, Kilgallen."The Voice of Broadway".Daytona Beach Morning Journal. Daytona Beach, Florida: 21 Temmuz 1957. s. 4. 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:28 Haziran 2015.
^Dietz, Dan (2014).The Complete Book of 1950s Broadway Musicals. Rowman & Littlefield. s. 340.ISBN1-442-23505-5.
^Mell, Eila (2005).Casting Might-Have-Beens: A Film by Film Directory of Actors Considered for Roles Given to Others. McFarland. s. 189.ISBN0-786-42017-0.
^abFanning, Win (25 Ağustos 1965)."Hazel's New Family Are Baxters, Too".Pittsburgh Post-Gazette. Pittsburgh, Pennsylvania. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:28 Haziran 2015.
^Jack, Gaver (22 Ekim 1971)."Two stage hits beginning tours".Rome News-Tribune. Rome, Georgia. s. 7. 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:28 Haziran 2015.
