Platonizm ya daPlatonculuk, genel anlamda,Platon'un kurduğu ve daha sonra takipçileri tarafından geliştirilen felsefe öğretisi.[1] Bu düşünce duyular dünyası (idealar dünyası) ile gerçek dünya arasındaki karşıtlığa dayanır.[2]
Öğrencilerinin Platon'unidealar kuramını geliştirmeleri ve sistemli bir felsefe olarak kullanmalarıyla Platonculuk denilecek akım meydana gelmiştir. Antik çağ felsefesinin çeşitli dönemlerinde ve rönesans felsefesinde yeniden meydana gelecek ve etkili olacaktır.
Yeni Platonculuğun ilk örneği, antik çağ felsefesinin sonlarında, dinsel düşünceyi felsefe temelinde kurmak isteyen girişimlerde görülür. Bunu kuranPlotinus'tur. Hem doğu hem de batı mistisizmlerinin kurulmalarını ve gelişmelerini derinden etkilemiştir. Rönesans felsefesinde ve sonrasında da yeniden belirecektir.
Daha özel anlamda Platonizm, rönesansta Aristotalesçi[3] skolastik felsefeye karşı gösterilen tepkinin Platon'a yönelik yoğun bir ilgiye dönüşmesiyle ortaya çıkan yönelimi adlandırır.[4] Bu ilgi sonucunda 15. yüzyılda birPlaton Akademisi kurulmuştur.[5][6]
