 | Bu maddehiçbirkaynakiçermemektedir. Lütfengüvenilir kaynaklar ekleyerekmadde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir vekaldırılabilir. Kaynak ara: "Pelagianizm" – haber ·gazete ·kitap ·akademik ·JSTOR(Temmuz 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Pelagianizm,aslî günahıninsan doğasını lekelemediğini ve insanların ilahi lütufla insan mükemmelliğine ulaşmak içinözgür iradeye sahip olduğunu savunan birHristiyan ilahiyatında teolojik konumudur. Britanya Adaları'ndan bir münzevi ve filozof olanPelagius (y. 355 – c. 420), Tanrı'nın inananlara imkansızı emredemeyeceğini ve bu nedenle tüm ilahi emirleri yerine getirmenin mümkün olması gerektiğini öğretti. Ayrıca bir kişiyi diğerinin günahları için cezalandırmanın adaletsiz olduğunu da öğretti; bu nedenle bebekler suçsuz doğarlar. Pelagius, günahkâr davranışlar için hiçbir mazeret kabul etmedi ve tüm Hristiyanların, hayattaki konumları ne olursa olsun, suçlanamaz, günahsız hayatlar yaşamaları gerektiğini öğretti.
"Pelagianizm" büyük ölçüde rakibiAugustinus tarafından tanımlandı ve kesin tanımlar belirsizliğini koruyor. Pelagianizm, çağdaş Hristiyan dünyasında, özellikle Roma seçkinleri vekeşişler arasında önemli bir desteğe sahip olsa da, lütuf, kader ve özgür irade konusunda karşıt görüşlere sahip olan Augustinus ve destekçileri tarafından saldırıya uğradı. Augustinus, Pelagian tartışmasında galip geldi; Pelagianism, 418 Kartaca Konsili'nde kesin bir şekilde kınandı veKatolik Kilisesi veDoğu Ortodoks Kilisesi tarafından hala sapkın olarak görülüyor. Bundan sonraki yüzyıllar boyunca, "Pelagianizm", alışılmışın dışında inançlara sahip Hristiyanlar için sapkınlıkla ilgili aşağılayıcı bir suçlama olarak çeşitli biçimlerde kullanıldı, ancak son zamanlarda bilim adamları tarafından yeniden değerlendirildi.
