Mahrem,İslâm'daevlenilmesiharam olan (nikâh düşmeyen) kişi.^[1][2] Mahrem sözcüğüArapçaharam (yasaklanmış) kökünden gelir.^[1] Mahrem olmayan kimselere (evlenilebilen kimselere)nâmahrem denir.^[3] Nâmahrem sözcüğü Türkçedeyabancı, el anlamında da kullanılır.^[3]

İslâm'da mahremiyet durumu ikiye ayrılır: sürekli mahremlik ve geçici mahremlik. Mahrem kavramı gündelik kullanımda daha çok birinci grubu kastetmek için kullanılır. Kadınların mahremlerin yanında örtünmeleri ile ilgili -başlarını ve kollarını açabilmek gibi- çeşitli kolaylıklar mevcuttur.^[1]

Evlenilmesine hiçbir zaman müsaade edilmeyen kimseler şunlardır:^[1]

• Kanbağı olan akrabalardantorun,evlât,ana,baba,dede,nine,kardeş,teyze,dayı,hala,amca,yeğen
• Evlilik yoluyla edinilen (sıhrî) akrabalardankaynana,kayınbaba, eşlerin başkalarından olan çocukları, evlatların eşleri
• Süt yoluyla edinilen akrabalardansüt anne; süt annenin eşi, annesi, babası, çocukları; kendisinin süt çocukları, süt kardeşleri ile eşinin süt çocukları ve torunları (süt fürû)
• Daha önce üç kere boşanmış kadınlar

Geçici mahrem olan kimseler ile mahremliklerine neden olan durum ortadan kalktığında evlenilebilir. Bu kimseler şunlardır:^[1]

• Bir başkasıyla evli kadınlar^{[Not 1]}
• Gayrimüslim erkekler
• Müslüman,Yahudi ve Hristiyanlar (Ehl-i kitap) haricindeki kadınlar^{[Not 2]}
• Eşin kızkardeşleri
• Eşin kardeşlerinin çocukları (evlilik bağıyla edinilen yeğenler)
• Eşin teyze ve halaları

İslam ile ilgili bu maddetaslak seviyesindedir. Madde içeriğinigenişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

• İslam taslakları
• İslam terimleri
• Arapçadan Türkçeye geçen sözcükler

• Ölü dış bağlantıları olan maddeler
• Tüm taslak maddeler