Keten (LatinceLinum usitatissimum),Ketengiller familyasındanketen cinsinin en yaygın türüdür. Haziran-Ağustos ayları arasında ipek gibi, mavimsi veya sarı renkliçiçekler açan birbitkidir.
15–60 cm boylanabilir.Tohumu velifi için yetiştirilen bitkinin doğal ve kültür formları bulunur. Yaprakları sapsız, grimsi-yeşil renkli, dik veya yatık gövde üzerinde sıralanmışlardır. Ketenin kimyasal yapısında; %80selüloz, %3pektin, %10 su bulunur.
Tohumları %40-45 yağ içerir ve yağ eldesinde kullanılır. Keten yağıomega 3 yağ asitleri bakımından zengindir, "bezir yağı" olarak bilinen bu yağ boyacılıkta da kullanılır. Yağı alınan tohumlar hayvan yemi olarak kullanılır.
Keten her çeşit toprakta yetişebilir.Lif ketenleri nemli havayı,yağ ketenleri ise güneşli havayı sever. Anadolu'da keten yazlık ve güzlük olarak ekilmektedir. Kışlık ketenler Ağustos-Eylül, yazlık ketenler ise Mart ve Nisan aylarında ekilir. Lif ketenlerinin uzun boylu olanları makbuldür ve gübreli toprakta yetişir. Yağ ketenleri, iyice olgunlaştıktan sonra toplandığı halde, lif ketenleri olgunlaşmadan toplanır. Keten tohumları kapsülden dövülerek çıkarılır ve elenerek temizlenir. Gövdeler iyice ezilerek içinden lifleri çıkarılır. Demet haline getirilerek havuzlara daldırılır. Bir müddet bekletildikten sonra çıkarılıp kurutulur. Taraklardan geçirilerek düzeltilir ve yumaklar halinde hazırlanır.
Keten en eski kültür bitkilerindendir. Keten, 4000-5000 yıldan beriYakın Doğu ve Akdeniz bölgelerindelifi ve tohumları için yetiştirilmekte; dünyanın çok yerinde üretilmektedir.Mısır'daMÖ 4. yüzyılda keten yetiştirildiği, mabetler ve mezarlar üzerine yapılan resimlerden anlaşılmıştır.
1994-2018 yılları arasındaki ortalama üretim miktarları dikkate alındığında Dünya'da keten üretiminde ilk sırayıFransa ve ikinci sırayıÇin almaktadır[1]. Türkiye'de bazı keten türleri tabii olarak yetişir. Türkiye'de Batı, İç Anadolu ve Karadeniz'de daha fazla olmak üzere Anadolu'nun çoğu yeridir.[2]
