Alman edebiyatının önemli figürlerinden Johann Christoph Friedrich von Schiller tarafından yazılmıştır.
Kafiye ya dauyak,şiirdemısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliğidir. Şiirde uyak, dize sonlarında bulunan farklı görevlerdeki ekler veya anlamları ayrı sözcükler arasında görülür. Dize sonlarında yinelenen aynı görevdeki ekler ya da sözcükler uyak değildir. Bunlararedif denir.
Bir dörtlüğünbirinci vedördüncü dizelerinin kendi arasında,ikinci veüçüncü dizelerinin kendi arasında uyaklı olmasına dayanan uyak türüdür.ABBA biçimindedir.
Bir dörtlüğünbirinci veüçüncü dizelerinin kendi arasında,ikinci vedördüncü dizelerinin kendi arasında uyaklı olmasına dayanan uyak türüdür.ABAB biçimindedir.
Batı şiirinden şiirimize geçmiş kafiye şemasıdır. Özellikle TERZARİMA nazım şeklinde kullanılan bir kafiye şemasıdır.Üç dizeli bentliklerden oluşur. Son bent tek dizeden oluşur.Son kelimelere bakılır
Şeması; (a, b, a), (b, c, b), (c, d, c) şeklinde gösterilebilir.
Mısra sonlarında anlam olarak farklı ancak yazılış olarak aynı olan yani eş sesli kelimelerin kullanılması sonucu oluşan kafiyedir.
Örneğin;
… bülbül,
Kapımdakiasmaya,
… vazgeçmem
Götürselerasmaya.
Mısra sonlarında bulunanasmaya kelimeleri cinaslı kafiye örneğidir."Asmak" iki farklı anlamda kullanılmış ve bu sayede ses ahengi oluşturularak"cinaslı kafiye" örneği verilmiştir.Söyleniş bakımından aynı ancak anlam olarak farklı sözcüklerden ya da söz yüklemlerinden oluşan uyak türüdür.Örnek:
