IV. Guaimar[1] (yaklaşık. 1013 - 2 ya da 3 Haziran 1052 tarihinde suikast sonucu öldürülmüştür) 1027 ile 1052 yılları arasında Güney İtalya'da Salerno Prensi (1027-1052),[2] Amalfi Dükü (1039-1052),Gaeta Dükü (1040-1041) ve Capua Prensi (1038-1047) idi. Mezzogiorno bölgesindekiBizans egemenliğinin son dönemi ve Güney İtalya'nınNorman istilasında önemli bir kişidir.Montecassinolu Amatus'a göre, "babasından daha cesurdu, daha cömert ve daha nazik; rahip olmayan bir insanın sahip olması gereken tüm özelliklere sahipti, tek istisna kadınlara olan aşırı düşkünlüğüydü."[3]
Salernolu III. Guaimar'ın ve Dük Beneventolu II. Pandulf'un kızının en büyük oğlu olarak 1013 yılı civarı doğmuştur. Annesi Tabellarialı Porpora olan üvey ağabeyi Giovanni 1015 yılına kadar ortak prens olarak hüküm sürmüştür. 1018 yılında ölünce, Guaimar ortak prens yapılmıştır. 1022 yılındaİmparatorII. Heinrich, Bizanlılara karşı sefer Güney İtalya'ya bir sefer düzenledi veKöln başpiskoposu Pilgrim komutasında bir birlikAbruzzi'nin Kurdu lakaplıIV. Pandulf'a ve Salernolu Guaimar'a saldırdı. Pandulf esir alındı, III. Guaimar teslim olup, oğlu genç Guaimar'ı rehin olarak verdi. İmparator onuPapa VIII. Benedictus'un gözetimine verdi. 1027 yılında Salerno'da 14 ya da 16 yaşında ve muhtemelen annesinin naipliğinde babasının yerine geçti. Hayatı boyunca devam edecek İtalyan yarımadasının güneyinin tamamının kontrolü çabasını başlattı.
| Resmî unvanlar | ||
|---|---|---|
| Önce gelen III. Guaimar | Salerno Prensi 1027–1052 | Sonra gelen II. Gisulf |
| Önce gelen IV. Pandulf | Capua Prensi 1038–1047 | Sonra gelen IV. Pandulf |
| Gaeta Dükü 1040–1041 | Sonra gelen II. Leo | |
| Önce gelen I. Giovanni | Amalfi Dükü 1039–1052 | Sonra gelen II. Giovanni |
Norman fetihleri | ||
|---|---|---|
| Kökenler |  | |
| İngiltere | ||
| Güney İtalya | ||
| Kutsal topraklar | ||