Martinus, Umbria'daki Todi yakınlarında, günümüzde onun adını taşıyan Pian di San Martino adlı yerde doğdu. Biyografi yazarı Theodore'a göre Martinus asil bir aileden geliyordu, zeki bir adamdı ve yoksullara karşı büyük bir yardımseverlik gösteriyordu.
Piazza, Martinus'un AzizBasileiostarikatına mensup olduğunu belirtmektedir.[1] 641 yılında başrahip olmuş vePapa IV. Ioannes, halkın sıkıntısını hafifletmek ve Sclaveni'lerin (çoğunluklaHırvatların yerleştiği bölgeler) işgali sırasında ele geçirilen esirleri kurtarmak için onu büyük miktarda paraylaDalmaçya veİstirya'ya göndermiştir. Yıkılan kiliseler yeniden inşa edilemediğinden, daha önemli Dalmaçyalı azizlerin[2]kalıntıları Roma'ya getirilmiştir. Kendisi de Dalmaçyalı olan Ioannes, daha sonra Lateran Vaftizhanesi'nde[3] Aziz Venantius Şapeli'ni inşa ederek onlara ibadet imkânı sağlamıştır.[4] Mackie'nin yukarıda atıfta bulunulan makalesinde belirttiği gibi, Aziz Venantius Şapeli, uzaklardan getirilen kutsal emanetleri onurlandırmak için özel olarak yaptırılmış bir türbe olanşehitliğin önemli bir erken örneği olmaya devam ediyor.Şehitlik kültüne gelince,[5] bu tür yapılar, dini inşanın zirvesini temsil ediyordu. Çoğu zaman hac mekanları haline geldiler.
Martinus,I. Theodorus'un (642-49) ilk yıllarından itibarenKonstantinopolis'teapocrisiarius veyaelçi ('nuncio') olarak görev yapmıştır. Onu imparatorluğun doğu yarısındaki merkezi[6] olan Konstantinopolis'e elçi olarak göndermiştir. Papa burada konuşlanmış olsa da Roma artık ekonomik, askeri ve politik açıdan Konstantinopolis'in gerisinde kalmıştı. Ancak İmparatorluğun doğu yarısı,Arap genişlemesi, 637'deKudüs'ün fethi ve teolojik anlaşmazlıkların Hıristiyanları (imparatorluğun ana dini) kutuplaştırması nedeniyle kendi türbülansını yaşıyordu.[7]
Theodoros'un papalık döneminin büyük bir bölümünde Lateran Patrikhanesi ileBizans sarayı arasındaki diplomasiyi yürütmekle görevlendirilmiş olması Martinus'un üstünlüğünü göstermektedir. Papa öldükten sonra (13 Mayıs 649) papalık tahtınadiyakoz olarak seçilmiştir.[8]
I. Martinus papa seçildiğinde, eski Roma İmparatorluğu'nun başkentiKonstantinopolis'ti.[9] Doğu topraklarının ortasında yer alıyordu ve en etkili Kilise lideri, aynı zamandaDikenli taç veGerçek Haç gibi Hristiyanlığın en kutsal emanetlerinin koruyucusu olanKonstantinopolis ekümenik patriği'ydi.[10] Konstantinopolis'te yaygın olan öğretileri diğer yerlerdeki öğretilerle uyumlu hale getirmek veKatolik Kilisesi içinde ortaya çıkan çatlakları iyileştirmek için acele etmek, Martinus'u baştan itibaren kararlı bir tavırla öne çıkardı. Piero Bargellini'ye göre[11] Bizans imparatoru II. Konstans'ın seçimine onay vermesini ne aradı ne de bekledi. Bu noktayı vurgulamak için, Martinus'un kendisinikutsaması, gelenekselimparatorluk onayı[1] olmaksızın gerçekleşmişti.
İmparator bir önceki yıl Constans'ın Typos'unu yayınlamıştı. Bu belge,Mesih'in aslında insan iradesine sahip olmadığını iddia ederek Katolik inancını sulandıran sapkın Monotelit tezini savunuyordu. Bunu ve bunun yol açtığı karışıklığı susturmak için Papa Martinus, ilk üç ayı içinde 649'da Batı'nın tüm piskoposlarının davet edildiği Lateran Konsili'ni toplamıştır.[12] KonseyLaterano'daki Aziz Yuhanna Bazilikası'nda toplandı. Toplantıya çoğunluklaİtalya,Sicilya veSardinya 'dan, bazıları daAfrika ve diğer bölgelerden gelen 105 piskopos katıldı. 5-31 Ekim 649 tarihleri arasında toplanan beş oturumda veyasekreterlikte, yirmikanonla sonuçlanan Konsey, Monotelitizmi, yazarlarını ve Monotelitizmin yayılıp Katolik Kilisesi içinde bölünmelere yol açan yazıları kınadı. Bu kınama yalnızca son imparatorunTypos'unu değil aynı zamanda İmparatorHerakleios'un sponsorluğunu yaptığı Konstantinopolis PatriğiI. Sergios'un inanç açıklamasıEkthesis'i de kapsıyordu.[13]
Teolojik konularda imparatorluğun müdahalesi kesin bir dille reddedilmişti. Tüm Monotelit yazıtlarının kınanması Bizans sarayında öfkeli bir tepkiye yol açtı. Martinus, hiç çekinmeden Lateran Konseyi kararlarını bir genelge halinde yayınlamakta acele etti. Konstans , İtalya'dakieksarhına, eğer papa ısrar ederse onu tutuklatıp, tutuklu olarak Konstantinopolis'e göndermesini emrederek karşılık verdi. Martinus ayrıca Constans tarafındanRaşidun Halifeliği'ndekiMüslümanlarla izinsiz temas ve işbirliği yapmakla suçlandı; Martinus bu iddiaları öfkeli imparatorluk yetkililerini ikna etmeyi başaramadı.[14][15]
Tutuklama kararları üç yıldan fazla infaz edilemedi. 17 Haziran 653'te Martinus, İman SavunucusuMaksimos ile birlikte Lateran'da tutuklandı.[16] Aceleyle Roma'dan çıkarılıp önceYunanistan'ın Nakşa adasına, ardından da 17 Eylül 653'te ulaştığı Konstantinopolis'e götürüldü. Kendisi de ağır hasta olan Konstantinopolis Patriği II. Paul'ün yalvarışları sayesinde idamdan kurtuldu.[17] Martinus, yaşadığı süre içinde yeni bir papanın seçilmeyeceğini umuyordu ancak Bizans İmparatorluğu hükümeti Romalıları bir halef bulmaya zorladı.I. Eugenius, 10 Ağustos 654'te seçildi ve Martinus görünüşe göre buna razı oldu.[18] Yorucu bir hapis cezası ve söylentilere göre birçok kamusal aşağılanmaya maruz kaldıktan sonra Martinus, 15 Mayıs 655'te geldiğiHersonisos'a sürgün edildi.[19] 16 Eylül'de orada öldü.[17]
Moskova'daki adını taşıyan kilisede bulunan tasviri
Papa I. Martinus'un yargılanması ve sürgününü kaydeden belgelerin bir kısmı dokuzuncu yüzyılda Roma'daAnastasius Bibliothecarius tarafından Latince'ye çevrilmiştir..[20]
1969'daki Genel Roma Takvimi revizyonundan bu yana, takvimin önceki versiyonlarında 12 Kasım olarak yer alan Aziz I. Martinus'un anma günü, ölümünün resmi yıldönümü olarak 13 Nisan'da kutlanmaktadır..[21][22] Bizans riti uygulayan Kiliselerde, onun yortu günü 14 Nisan'dır (Yeni Usule göre 27 Nisan).[21][23]
Papa VII. Pius 1800 tarihliDiu satis genelgesinde Martinus'dan şu şekilde bahsetmiştir:
Gerçekten de, uzun zaman önce bu Makam için büyük övgü kazanmış olan ünlü Martinus, gerçeği güçlendirmesi ve savunması ve emek ve acılara katlanmasıyla Bize olan sadakati ve metaneti övüyor. Makamından ve Şehirden kovuldu, yönetimi, rütbesi ve tüm serveti elinden alındı. Herhangi bir huzurlu yere varır varmaz taşınmaya zorlandı. İleri yaşına ve yürümesini engelleyen bir hastalığa rağmen, uzak bir ülkeye sürgün edildi ve daha da acı verici bir sürgünle defalarca tehdit edildi. Bireylerin dindar cömertliğinin sunduğu yardım olmasaydı, kendisi ve birkaç hizmetkarı için yiyecek bulamazdı. Zayıf ve yalnız halinde her gün ayartılmasına rağmen, dürüstlüğünden asla vazgeçmedi. Hiçbir aldatmaca onu kandıramadı, hiçbir korku onu rahatsız edemedi, hiçbir vaat onu yenemedi, hiçbir zorluk veya tehlike onu kıramadı. Düşmanları ondan, Efes Konseyi'ndeki mükemmel bir yazarın söylediği gibi, Petrus'un "şimdiye kadar ve sonsuza dek haleflerinde yaşadığını ve her çağda açıkça görüldüğü gibi yargısını uyguladığını" herkese kanıtlayacak hiçbir işaret çıkaramadılar.[24]
Bizans Kiliseleri Dua Kitabı'nda şöyle denmektedir: "Ortodoks İnancının görkemli tanımlayıcısı... ilahi dogmaların kutsal şefi, hatadan arınmış... sapkınlığın gerçek kınayıcısı... piskoposların temeli, Ortodoks inancının direği, din öğretmeni.... Sen Petrus'un ilahi makamını süsledin ve bu ilahi Kaya'dan Kilise'yi sarsılmaz bir şekilde savundun, şimdi de onunla birlikte yüceltildin."[10]
^Etkileyici bir kutsal alan mozaiği içeren proje, Papa I. Theodorus tarafından tamamlandı. Carlo Rainaldi, 1674'te Ceva Grimaldi ailesi tarafından şapeli restore etmekle görevlendirildi. Günümüzde, 1967'deki restorasyondan sonra, iç mekan çoğunlukla çıplak tuğladan yapılmıştır.
^Şehit kültü, erken dönemHristiyan inanç ve uygulamalarının önemli bir bölümüne dair içgörü sunar. Hristiyanlığın ilk yüzyıllarında birçokHristiyanın topluma ve kendilerine nasıl baktığını bildiren şey şehitlere duyulan saygıdır.Eski Ahit'te,Şehit Teolojisi,Yahudi şehitlerin çektiği acıların ve ölümlerin, diğer Yahudiler tarafından taklit edilecek örnekler olduğunu öğretir (2Makkabiler 6:30).Yeni Ahit'te, AzizPetrus daBirinci Petrus Mektubu 18-25'teİsa'nın bir örnek olarak öldüğünü öğretti. Her iki metinde de onur (aşağıya bakınız), dayanıklılık, örnek acı, zulüm ve Tanrı'ya kararlı güven kavramları öne çıkar. Aziz Petrus, Hristiyanlara, haksız acılara katlanılabiliyorsa bunun Mesih'in örneğini taklit etmek olacağını öğretti. Bunu yaparlarsa,yargı gününde Tanrı'dan bir ödül alacaklardı. 2 Makkabiler de, haksız acılara katlanan dindar Yahudilerin ölümden sonra Tanrı'dan onur alacaklarını öğretti. Her iki metinde de,şeref kavramının modern günlük kullanımı, (kusurlu bir yaşam sürmeye rağmen) kınanmaktan kurtulma duygusunu yeterince aktarmada başarısız kalmaktadır.
^Roma İmparatorluğu, Bizans İmparatorluğu (330–1204 ve 1261–1453) ve Latin İmparatorluğu (1204–1261) olarak da bilinir. Doğu bölgeleri, 1453'ten sonra 1922'ye kadar Osmanlı İmparatorluğu oldu.
^Andrew Harris, 2020 tarihli monografisinde Konstantinopolis'teki etkisiz bir imparatorluk sarayını tasvir ediyor. Suriye-Arabistan sınırındaki zayıf savunmayı telafi etmek için imparatorluk, yüzyıllardır HıristiyanGassânîler ve çeşitli itaatkar Hıristiyan olmayanArapları destekleyerek çekişen Arap kabilelerini "yönetiyordu". Gassânîler tarafından kontrol altında tutulan,Sasani İmparatorluğu'nunLahmî vasal devletiydi. Konstantinopolis bunu değerli hale getirirken, Gassânîler sadık kalacaktı. 630'da Konstantinopolis ödemeleri yapmayı bıraktı. Bunu Lahmîlere bazı kaçışlar izledi. İmparatorluk,Yermük Muharebesi için Gassânî müttefiklerinden yararlanabildiği için, bazı taksitlerin altı yıl içinde yeniden başlamış olabileceği anlaşılıyor. Konstantinopolis'in tökezleyen stratejisi, dinsel mezhepçiliğin, imparatorluk tahtı için çekişen grupların, savurgan mali politikaların ve602-628 Bizans-Sasani Savaşı'ndan sonra tekrar kaybedilen toprakların meyvesi olan iç huzursuzluğun belirtileriydi.https://apps.dtic.mil/sti/trecms/pdf/AD1159100.pdf 2 Şubat 2025 tarihindeWayback Machine sitesindearşivlendi.
^324 yılında Roma İmparatorluğu'nun yeni başkenti olarak hizmet etmek üzere antik Bizans şehri seçilmişti. Boğaz'ın iki yakasında yer alıyordu ve hem Avrupa hem de Asya'da bulunuyordu.Altın Boynuz ileMarmara Denizi arasındaki konumu, savunma duvarlarına olan ihtiyacı en aza indiriyordu.İmparator Konstantin, şehrin adını Nova Roma veya 'Yeni Roma' olarak değiştirdi. 11 Mayıs 330'da, ölümünden yedi yıl önce, şehir tekrar Konstantinopolis (Konstantin şehri) olarak yeniden adlandırıldı. Şehir, kasıtlı olarak Roma ile rekabet edecek şekilde inşa edilmişti. Bunu, imparatorluğun batı yarısının ekonomik ve askeri çöküşü ve bununla birlikte Roma'nın önemi, 5. yüzyılın sonlarında izledi. Yedinci yüzyıla gelindiğinde Konstantinopolis, tüm imparatorluğun idari ve siyasi başkenti olarak iyice yerleşmişti. İki kıta (Avrupa veAsya) ve iki deniz (Akdeniz veKaradeniz) arasındaki geçit olarak refah garanti altına alınmıştı. 5. yüzyılın ortalarından itibaren Avrupa'nın en büyük ve en zengin şehri oldu ve 13. yüzyılın başına kadar öyle kaldı. Devasa ve karmaşık surları ünlüydü: zamanının en gelişmiş savunma mimarisi.Theodosian Surları çift duvardan oluşuyordu, ikinci sur birincinin yaklaşık 2 km (1,2 mil) batısında yer alıyordu. ÖnündeKazıklı çitli birhendek vardı. Konstantinopolis'in savunmaları, çeşitli ordular tarafından birçok kez kuşatılmasına rağmen yaklaşık dokuz yüz yıl boyunca aşılmaz olduğunu kanıtladı.
^Konsil ekümenik bir statüye ulaşamadı, ancak bir papanın imparatorun sorumluluğu olmadan ekümenik bir konsey toplama yönündeki ilk girişimini temsil ediyordu.
^Norwich, John J. (1988).Byzantium: The Early Centuries. Londra: Penguin. ss. 317-318.ISBN0-670-80251-4.
Ekonomou, Andrew J. (2007).Byzantine Rome and the Greek Popes: Eastern influences on Rome and the papacy from Gregory the Great to Zacharias, A.D. 590–752. Lexington Books.
Pietro Conte (1993). "Martin I., Papst (649–653)".Lexikon des Mittelalters, VI: Lukasbilder bis Plantagenêt (Almanca). Stuttgart and Weimar: J. B. Metzler. col. 341.ISBN3-7608-8906-9.
West, Charles (2019), '“And how, if you are a Christian, can you hate the emperor?” Reading a Seventh-Century Scandal in Carolingian Francia', ed. Karina Kellermann, Alheydis Plassmann and Christian Schwermann (Bonn, 2019),https://hcommons.org/deposits/item/hc:27953
%2c_el_papa_Mart%25C3%25AD_I%2c_de_Carlo_Laurenti.jpg)
