 | Bu madde,öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş birbağlantı yoktur. Lütfenilgili maddelerden bu sayfayabağlantı vermeye çalışın.(Eylül 2023) |
Hal Foster | |
|---|---|
 Foster, 2004 | |
| Doğum | 13 Ağustos 1955 (70 yaşında) Seattle,Washington,ABD |
| Ödüller | Guggenheim Bursu (1998) |
| Akademik geçmişi | |
| Eğitim | Lakeside School, Seattle |
| Alma mater | Princeton Üniversitesi (A.B.) Columbia Üniversitesi (M.A.) New York Şehir Üniversitesi (Ph.D.) |
| Tez | Sürrealizm (1990) |
| Akademik çalışmaları | |
| Disiplin | Sanat tarihi |
| Kurumu | Princeton Üniversitesi Cornell Üniversitesi |
Harold Foss "Hal" Foster (d. 13 Ağustos 1955), Amerikalı sanat eleştirmeni vetarihçisi.Princeton Üniversitesi,Columbia Üniversitesi ve New York Şehir Üniversitesi'nde eğitim gördü. 1991'den 1997'ye kadarCornell Üniversitesi'nde ders verdi ve 1997'den beri Princeton'da öğretim üyesi olarak görev yapıyor. 1998'de Guggenheim Bursu'na hak kazandı.
Foster'ın eleştirisiavangardınpostmodernizm içindeki rolüne odaklanır. 1983'te postmodernizmde çığır açan bir metinolan Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Culture'ın editörlüğünü yaptı.Recodings'de (1985), hem avangard tarihini hem de çağdaş toplumu yorumlayan bir postmodernizm vizyonunu savundu.The Return of the Real'de (1996), her döngünün önceki döngülerin kaçınılmaz başarısızlıklarını iyileştireceği avangardın tarihsel tekrarına ilişkin bir model önermiştir. Eleştirmen ve sanat tarihçisi olarak rollerini birbirlerine zıt olmaktan çok tamamlayıcı olarak görür.
Foster, 13 Ağustos 1955'teSeattle, Washington'da doğdu.[1] Babası Foster, Pepper & Shefelmanhukuk firmasının ortağıydı.[2]Microsoft'un kurucusuBill Gates'in sınıf arkadaşı olduğu Seattle'daki Lakeside School'a gitti.[3]
"Ted Hughes andGeoffrey Hill: Two Poets in a Tradition." başlıklı 106 sayfalık uzun bitirme tezini tamamladıktan sonra 1977 yılındaPrinceton Üniversitesi'nden İngilizce A.B. derecesi ile mezun oldu.[4] 1979'daColumbia Üniversitesi'nden İngilizce alanında yüksek lisans derecesi aldı. Sanat tarihi alanında doktora derecesini 1990 yılında New York Şehir Üniversitesi'nden aldı veteziniRosalind Krauss'un danışmanlığındaSürrealizm üzerine hazırladı.[5]
Foster, Princeton'dan mezun olduktan sonra New York City'ye taşındı ve burada 1977'den 1981'e kadarArtforum'da çalıştı. Daha sonra 1987'de bir sanat müzesi olan Whitney Müzesi'nde Eleştirel ve Küratöryel Çalışmalar Direktörü olana kadar Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çağdaş sanat dünyasına odaklanan, resimli, aylık, uluslararası bir dergi olanArt in America'da editörlük yaptı.[5]
1982'de Lakeside Okulu'ndan bir arkadaşı,[6] Foster'ın yazdığı çocuk kitabıThe Mink's Cry'ı yayınlamak için Bay Press'i kurdu.[2] Ertesi yıl Bay Press, Foster'ın editörlüğünü yaptığıpostmodernizm üzerine makalelerden oluşan bir derleme olanAnti-Aesthetic: Essays on Postmodern Culture'ı yayınladı[7] ve bu eser postmodernizmin önemli bir metni haline geldi.[5] 1985 yılında Bay Press, Foster'ın ilk makale koleksiyonu olanRecodings'i yayınladı.[5]Anti-Aesthetic veRecordings sırasıyla Bay Press'in en çok satan birinci ve ikinci kitapları oldu.[2] Foster,Zone'u 1985'te kurdu ve 1992'ye kadar editörlüğünü yaptı.[8]
1991 yılında Foster,Cornell Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü öğretim kadrosuna katılmak üzere Whitney'den ayrıldı. Aynı yıl Foster,Octoberdergisinin editörü oldu;[5] 2011 yılı itibarıyla hâlâ yönetim kurulundaydı.[9] 1997 yılında mezun olduğu Princeton Üniversitesi'nin Sanat ve Arkeoloji Bölümü'ne katıldı.[5] 2000 yılında Princeton'da Townsend Martin Sanat ve Arkeoloji Profesörü oldu.[8] 2005-2009 yılları arasında Sanat ve Arkeoloji Bölümü başkanlığını yaptı.[10] Eylül 2011'de Princeton Mimarlık Okulu'na yeni bir dekan bulmak üzere araştırma komitesine atandı.[11] Wilson College'ın öğretim üyesidir.[12]
Foster, 1998'deGuggenheim Bursu aldı.[13] 2010 yılındaAmerikan Sanat ve Bilim Akademisi'nin üyesi seçildi[14] veClark Sanat Enstitüsü tarafından Sanat Yazarlığında Mükemmellik dalında Clark Ödülü'ne layık görüldü.[8] 2011 BaharındaBerlin'deki Amerikan Akademisi'ninBerlin Ödülü bursunu kazandı.[15] 2013-14'te Londra'daki Camberwell College of Arts'a uygulayıcı olarak atandı.
Foster,The Anti-Aesthetic (1983) adlı kitabının önsözünde postmodernizmdekapitalizmle suç ortaklığı ile kapitalizme direniş arasındaki ayrımı tanımlar.[7] KitaptaJean Baudrillard,Douglas Crimp,Kenneth Frampton,Jürgen Habermas,Fredric Jameson,Rosalind Krauss,Craig Owens,Edward Saïd veGregory Ulmer'in da katkıları yer alıyordu.[16]
Foster,Recodings[17] 1985'te postmodernizmdeavangardın rolüne odaklandı. Hem avangarddaki tarihsel köklerinin devamını hem de çağdaş sosyal ve politik eleştiriyi benimseyen bir postmodernizmi; avangardı estetik açıdan daha geleneksel ve ticari açıdan daha uygun tarzlar lehine avangarddan vazgeçmeye yönelik "çoğulcu" bir dürtü olarak gördüğü şeye karşı savundu. AralarındaDara Birnbaum,Jenny Holzer,Barbara Kruger,Louise Lawler,Sherrie Levine,Allan McCollum,Martha Rosler veKrzysztof Wodiczko'nun da bulunduğu, bu vizyonu örneklediğini düşündüğü sanatçıları tanıttı. Foster, postmodernist sanatın kapsamının galerilerden ve müzelerden daha geniş bir kamusal alan sınıfına, resim ve heykelden diğer medyaya doğru genişletilmesinden yanaydı. Postmodernizmin izleyicilerin geçmişlerindeki farklılıkları kabul etmesini ve uzmanlığa saygı göstermemesini avangard'a yapılan önemli katkılar olarak gördü.[5]
1990'ların ortalarına gelindiğinde Foster, avangard içinde tarihsel etkileşim ile çağdaş eleştiri arasındakidiyalektiğin bozulduğuna inanmaya başlamıştı. Onun görüşüne göre, ilgi kalitenin önüne geçtiği için ikincisi birinciye tercih edilmeye başlandı.The Return of the Real'nde (1996),Karl Marx'ınG. W. F. Hegel'e tepkisini model alarak,Peter Bürger'in 1974'teTheory of the Avant-Garden'da[18] dile getirdiği "neo-avangardın büyük ölçüde tarihsel avangardın projelerinin ve başarılarının tekrarını temsil ettiği ve bu nedenle bir başarısızlık olduğu" iddiasını çürütmeye çalıştı. Foster'ın modeli,Sigmund Freud'un çalışmalarından ilham alan "ertelenmiş eylem" kavramına dayanıyordu. Başlangıçtaki avangard dalganın (Marcel Duchamp gibi isimlerin de dahil olduğu) başarısızlığını kabul etti, ancak gelecekteki dalgaların, ilk seferde anlaşılmamış yönleri tarihsel referans yoluyla birleştirerek daha önceki dalgaları telafi edebileceğini savundu. Gordon Hughes bu teoriyiJean-François Lyotard'ınkiyle karşılaştırıyor.[5]
Foster,görsel kültür alanını "gevşeklikle" suçlayarak eleştirdi. Crimp, 1999 yılındaSocial Text dergisindeki bir makalesinde, Foster'ın avangard anlayışını veAndy Warhol'un çalışmasındakiThe Return of the Real'deki cinsel kimliğe yaklaşımını eleştirerek Foster'ı çürüttü.[5] Üstelik bu eleştirellik,Design and Crime (2002) adlı kitabında hem pratiğe hem de tasarım alanına yayılıyor.[19]
Foster, postmodernizme bağlılığına uygun olarak, sanat eleştirmeni ve sanat tarihçisi olarak rollerini birbirine karşıt olmaktan ziyade tamamlayıcı olarak görüyor.[5]Journal of Visual Culture'da yayınlanan bir röportajda şunları söyledi: "Tarihsel çalışmaya karşı eleştirel bir çalışma hiç görmedim: diğerleri gibi ben de ikisini bir arada, gerilim içinde tutmaya çalışıyorum. Eleştiri olmadan tarih hareketsizdir; tarihsiz eleştiri amaçsızdır".[20]
| Yeniden Yazdırma Ayrıntıları | Orijinal Olarak Yayınlandı |
|---|---|
| Foster, Hal, (Ed.) (1985).Postmodern culture. Pluto Press. | Foster, Hal, (Ed.) (1983).The anti-aesthetic : essays on postmodern culture. Bay Press. |
| Tarih | Makaleyi tekrar gözden geçir | İncelenen çalışmalar |
|---|---|---|
| 2000 | Foster, Hal (21 Eylül 2000)."Slumming with rappers at the Roxy".London Review of Books.22 (18): 16–186 Mayıs 2015. | Seabrook, John (2000). "Nobrow : the culture of marketing, the marketing of culture". Methuen. |
| 2013 | Foster, Hal (10 Ekim 2013)."Eleştirel sanatın sorunu nedir?" .Londra Kitap İncelemesi .35 (19). Erişim tarihi: 2022-10-26. | Rancière, Jacques (2013).Aisthesis: Sanatın Estetik Rejiminden Sahneler. Verso. |
After four years... I am stepping down as chair....
