Demokrat Parti, 1828 yılında kuruldu. New York'tanMartin Van Buren, Tennessee'denAndrew Jackson'ı seçmek için yeni bir parti oluşturan eyalet organizasyonlarının koalisyonunu kurmada merkezi rolü oynadı. Demokrat Parti, dünyanın en eski aktif siyasi partisidir.[5] Başlangıçta genişletilmiş başkanlık yetkilerini,[6] köleci eyaletlerin çıkarlarını,[7]tarımcılığı[8] ve coğrafi genişlemeyi desteklerken,[8] ulusal bir bankaya ve yüksekgümrük vergilerine karşı çıkıyordu.[8] Parti, 1860 yılındakölelik konusunda bölündü ve1860 seçimlerine bölünmüş biçimde girdi. 1860 ile 1912 yılları arasında sadece iki kez başkanlığı kazandı, ancak bu dönemde iki kez daha halk oylamasını kazandı. 19. yüzyılın sonlarında, yüksek gümrük vergilerine karşı çıkmaya devam etti vealtın standardı konusunda şiddetli iç tartışmalar yaşadı. 20. yüzyılın başlarında, kısmenilerici reformları destekledi veemperyalizme karşı çıktı,Woodrow Wilson,1912 ve1916 yıllarındaBeyaz Saray'ı kazandı.
Franklin D. Roosevelt'in1932'de başkan seçilmesinden bu yana Demokrat Parti,sosyal güvenlik veişsizlik sigortasına destek içerenliberal bir platformu desteklemektedir.[9][10][11]Yeni Düzen, partiye yeni Avrupalı göçmenlerden güçlü bir destek çekerken, partinin iş dünyası yanlısı kanadını zayıflattı.[12][13] Roosevelt'in yönetiminin sonlarından 1950'lere kadar partinin Güney kanadındaki bir azınlık, ilerici iç reformları yavaşlatmak ve durdurmak içinmuhafazakâr Cumhuriyetçilerle birleşti.[14] 1960'larda muhafazakâr koalisyonun üstesinden gelmeyi başaranLyndon B. Johnson, ilerici politikaları devam ettirdi ve bu dönemden itibaren partilerin tabanları değişti; Güney eyaletleri daha güvenilir Cumhuriyetçi, Kuzeydoğu eyaletleri ise daha güvenilir Demokrat oldu.[15] Partinin işçi sendikası unsuru, 1970'lerden bu yana küçüldü veRonald Reagan'ın başkanlığının ardından Amerikan seçmeni daha muhafazakâr bir yöne kayarken,Bill Clinton'ın seçilmesi parti içinÜçüncü Yol'a doğru bir hamleye işaret etti ve partinin ekonomik duruşunu piyasa temelli ekonomi politikasına doğru kaydırdı.[16][17]Barack Obama, 2010 yılında Hesaplı Sağlık Hizmetleri Yasası'nın geçmesine öncülük etti veJoe Biden'ın başkanlığı sırasında parti giderek daha ilerici bir ekonomik gündem[18] vekültürel ve sosyal konularda dahasolcu görüşler benimsedi.[19]
Amerika Birleşik Devletleri'nde siyasi partilerin türemesi. Noktalı çizgi, resmî olmayan bir bağlantıyı göstermektedir.
Demokrat Parti yetkilileri, partisinin kökenlerini 1792'deThomas Jefferson,James Madison ve diğer önemli muhafazakârFederalistlerin diğer etkili muhalifleri tarafından kurulanDemokratik-Cumhuriyetçi Parti'ye dayandırmaktadır.[39][40] Bu parti, modern Demokrat Parti örgütlenmeden önce yok oldu;[41] Jeffersoncu parti, aynı zamandaWhig Partisi'nin ve modernCumhuriyetçi Parti'nin de ilham kaynağı oldu.[42] Tarihçiler, modern Demokrat Parti'nin ilk olarak 1820'lerin sonunda savaş kahramanıTennesseeliAndrew Jackson'ın seçilmesiyle örgütlendiğini ve dünyanın en eski aktif siyasi partisi olduğunu savunmaktadır.[5] Parti ağırlıklı olarak, Jackson'ın arkasında her eyaletten geniş bir siyasetçi kadrosu toplayanMartin Van Buren tarafından inşa edildi.
1896'daWilliam Jennings Bryan'ın aday gösterilmesinden bu yana parti, ekonomik konularda kendisini genellikle Cumhuriyetçi Parti'nin solunda konumlandırmaktadır. Demokratlar, 1948'den bu yanamedeni haklar konusunda dahaliberal bir tutum sergilese de Demokrat Parti içindeki muhafazakâr gruplar, 1960'lara kadar Güney'de bu haklara karşı çıkmaya devam ettiler. Dış politika konusunda her iki parti de birkaç kez pozisyon değiştirdi.
Dünya Ticaret Merkezi vePentagon'a 2001 yılında düzenlenenterörist saldırıların veküresel ısınmaya ilişkin artan endişelerin ardından, 21. yüzyılın başlarında partinin kilit konularından bazıları insan haklarını korurkenterörle mücadele, sağlık hizmetlerine erişimin genişletilmesi,işçi hakları ve çevrenin korunması oldu. Demokratlar, 2006 seçimlerinde hemTemsilciler Meclisi'nde hem deSenato'da çoğunluk kontrolünü yeniden ele geçirdi.Barack Obama, Demokrat Parti'nin adaylığını kazandı ve 2008 yılında ilkAfroamerikalı başkan olarak seçildi. Obama başkanlığında parti, ekonomik teşvik paketi, Dodd-Frank mali reform yasası ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası gibi reformları hayata geçirdi.[43]
2010 ara seçimlerinde Demokrat Parti, Temsilciler Meclisi'nin yanı sıra birçok eyalet yasama organı ve valilikteki çoğunluğunu da kaybetti.2012 seçimlerinde Başkan Obama yeniden seçildi, ancak parti Temsilciler Meclisi'nde azınlıkta kaldı ve 2014 ara seçimlerinde Senato'nun kontrolünü kaybetti. Demokrat adayHillary Clinton,2016 seçimlerindeDonald Trump'tan fazla halkoyu almasına rağmen başarısız oldu ve anca 227 eyalet delegesi sayısına ulaşabildi.Donald Trump ise 304 eyalet delegesi sayısına ulaştı veHillary Clinton başkanlığı kaybetti. Demokrat Parti, muhalefet partisi rolüne geçti ve iki yıl başkanlığı da kongreyi de elinde tutamadı.[44] Ancak parti, 2018 ara seçimlerindeNancy Pelosi liderliğinde Temsilciler Meclisi'ni geri kazandı.
Demokratlar, Başkan Trump'ı, özellikle göç, sağlık hizmetleri ve kürtaj politikalarının yanı sıraCOVID-19 salgınına verdiği yanıt nedeniyle son derece eleştiriyordu.[45][46][47] Aralık 2019'da Temsilciler Meclisi'ndeki Demokratlar Trump'ı görevden aldı, ancak Cumhuriyetçilerin kontrolündeki Senato'da beraat etti.[48]
Her iki kadın başkan adayı, Clinton ve Harris, sırasıyla 2016 ve 2024 başkanlık seçimlerinde Cumhuriyetçi adayDonald Trump tarafından yenilgiye uğratıldı.
Kasım 2020'de DemokratJoe Biden, Trump'ı yenerek2020 başkanlık seçimlerini kazandı.[49] Biden, görevine ABD Meclisi ve Senatosu'nda son derece dar Demokrat çoğunluklarla başladı.[50][51] Biden'ın başkanlığı sırasında parti, giderek daha ilerici bir ekonomik gündemi benimsedi. 2022'de Biden,Yüce Mahkeme'ye ilk siyahi kadın olan Ketanji Brown Jackson'ı atadı. Ancak Jackson, liberal yargıç Stephen Breyer'in yerine geçtiğinden, mahkemenin muhafazakârlar (çoğunluk) ve liberaller arasındaki 6-3'lük bölünmesini değiştirmedi.[52][53][53][54] Ülkenin büyük bölümünde kürtajın yasaklanmasına yol açanDobbs v. Jackson (24 Haziran 2022) kararından sonra, Demokrat Parti kürtaj haklarının savunucusu oldu.[29]
2022 ara seçimlerinde Demokratlar tarihsel eğilimlerden önemli ölçüde daha iyi performans gösterdi ve yaygın olarak beklenen kırmızı dalga gerçekleşmedi.[55][56] Parti, ABD Temsilciler Meclisi'ndeki çoğunluğunu kıl payı kaybetti ve ABD Senatosu'ndaki çoğunluğunu genişletti,[57][58] eyalet düzeyinde de birçok kazanım elde etti.
Temmuz 2024'te, bir dizi yaş ve sağlık sorununun ardından Biden, 1968'deLyndon B. Johnson'dan bu yana yeniden seçilmek için adaylıktan çekilen ilk görevdeki başkan, 19. yüzyıldan bu yana yalnızca bir dönem görev yaptıktan sonra çekilen ilk başkan ve ön seçimleri kazandıktan sonra çekilen tek başkan oldu.[59][60]
1824 yılındaDemokratik-Cumhuriyetçi Parti, kısa ömürlüUlusal Cumhuriyetçi Parti ve 1828 yılında Demokrat Parti'ye dönüşen Jacksonian hareketi olarak ikiye ayrıldı. Jackson döneminde "Demokrasi" terimi parti tarafından kullanılıyordu, ancak "Demokrat Parti" adı sonunda kararlaştırıldı[61] ve 1844'te resmî ismi haline geldi.[62] Partinin üyeleri “Demokratlar” veya “Dems” olarak adlandırılmaktadır.
Her iki büyük siyasi parti de pazarlama ve temsillerinde geleneksel Amerikan renkleri olan kırmızı, beyaz ve maviyi kullansa da,2000 seçim gecesinden bu yana mavi Demokrat Parti için, kırmızı ise Cumhuriyetçi Parti için belirleyici renk haline geldi. O gece ilk kez tüm büyük televizyon kanalları seçim haritası için aynı renk şemasını kullandı:Al Gore (Demokrat aday) için mavi eyaletler veGeorge W. Bush (Cumhuriyetçi aday) için kırmızı eyaletler. O zamandan beri mavi renk, medya tarafından partiyi temsil etmek için yaygın olarak kullanılmaktadır.[63]
Demokratik Ulusal Komite (DNC), Demokratik kampanya faaliyetlerini desteklemekle sorumludur. DNC, Demokratik Platformun yazılma sürecini denetlemekle sorumlu olsa da, daha çok kampanya ve organizasyon stratejisi üzerinde yoğunlaşır,kamu politikalarıyla doğrudan ilgilenmez. Başkanlık seçimlerinde, Demokratik Ulusal Konvansiyon'u denetler. Ulusal konvansiyon, partinin tüzüğüne tabidir ve oturumdayken partinin nihai yetkisi altında olup, DNC diğer zamanlarda partinin organizasyonunu yönetir. 2021'den bu yana DNC'nin başkanı Jaime Harrison'dır.[64]
O zamanki Senatör Obama, 2007'de College Democrats of America'ya konuşuyor
Demokratik Kongre Kampanya Komitesi (DCCC) Temsilciler Meclisi yarışlarında parti adaylarına yardımcı olur ve başkanlığını Washington Temsilcisi Suzan DelBene yapar. Benzer şekilde, Michigan Senatörü Gary Peters'ın başkanlığını yaptığı Demokratik Senatör Kampanya Komitesi (DSCC) Senato yarışları için fon toplamaktadır. New York Eyalet Senatosu Çoğunluk Lideri Andrea Stewart-Cousins'in başkanlığını yaptığı Demokratik Yasama Kampanya Komitesi (DLCC), eyalet yasama yarışlarına odaklanan daha küçük bir organizasyondur. Demokratik Valiler Birliği (DGA) Demokrat vali adaylarının ve görevdeki valilerin adaylıklarını destekleyen bir kuruluştur. Aynı şekilde, en büyük şehirlerin ve kent merkezlerinin belediye başkanları Ulusal Demokratik Belediye Başkanları Konferansı olarak bir araya gelmektedir.[65]
Merkezci Demokratlar veya Yeni Demokratlar, 1988 başkanlık seçimlerinde Cumhuriyetçi George H. W. Bush'un zaferinden sonra ortaya çıkan Demokratik Parti içinde ideolojik olarak merkezci bir hiziptir. Ekonomik olarak liberal ve "Üçüncü Yol" fraksiyonu, Amerika Birleşik Devletleri halkının siyasi sağa çok daha fazla dönmesinden sonra 1980'lerin sonundan başlayarak partiye yaklaşık 20 yıl hakim oldu. Yeni Demokrat Ağı ve Yeni Demokrat Koalisyonu gibi kuruluşlar tarafından temsil ediliyorlar. Yeni Demokrat Koalisyonu, büyüme yanlısı ve mali açıdan ılımlı bir kongre koalisyonudur.
En etkili merkezci gruplardan biri, parti için merkezci konumları savunan kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Demokratik Liderlik Konseyi (DLC) idi. DLC, Başkan Bill Clinton'ı "Üçüncü Yol" politikacılarının yaşayabilirliğinin kanıtı ve bir DLC başarı öyküsü olarak selamladı. DLC 2011'de dağıldı ve eski DLC'nin çoğu artık Third Way düşünce kuruluşunda temsil ediliyor.
Bazı Demokratik seçilmiş yetkililer, eski Başkan Bill Clinton, eski Başkan Yardımcısı Al Gore, Senatör Mark Warner, eski Pennsylvania valisi Ed Rendell, eski Senatör Jim Webb, Başkan Joe Biden, kongre üyesi Ann Kirkpatrick ve eski kongre üyesi de dahil olmak üzere kendilerini merkezci ilan ettiler. Dave McCurdy.
Yeni Demokrat Ağı, sosyal olarak liberal ve mali açıdan ılımlı Demokrat politikacıları destekler ve Meclis'teki Kongre Yeni Demokrat Koalisyonu ile ilişkilidir. Suzan DelBene koalisyonun başkanı ve eski senatör ve 2016 Demokrat başkan adayı Hillary Clinton Kongre'deyken üyeydi. 2009'da BaşkanBarack Obama kendini Yeni Demokrat olarak tanımladı.
Muhafazakar bir Demokrat, muhafazakar siyasi görüşleri olan veya ulusal partiye göre nispeten muhafazakar görüşleri olan Demokratik Parti üyesidir. Demokratik Parti'nin bu tür üyeleri ülke genelinde bulunabilirken, fiili seçilmiş yetkililer orantısız bir şekilde Güney eyaletlerinde ve daha az ölçüde genel olarak Amerika Birleşik Devletleri'nin kırsal bölgelerinde, daha yaygın olarak Batı'da bulunur. Tarihsel olarak, Güney Demokratlar genellikle ideolojik olarak muhafazakar Demokratların şimdi olduğundan çok daha muhafazakardı.
2009 yılında Beyaz Saray Devlet Yemek Odasında Mavi Köpek Koalisyonu ile Başkan Barack Obama toplantı yaptı.
Birçok muhafazakar Güney Demokrat, 1964 tarihli Sivil Haklar Yasası'nın kabulü ve partinin genel olarak sola kaymasıyla başlayarak Cumhuriyetçi Parti'ye iltica etti. Güney Carolina'dan Strom Thurmond, Louisiana'dan Billy Tauzin, Teksas'tan Kent Hance ve Ralph Hall ve Alabama'dan Richard Shelby bunun örnekleridir. Muhafazakar Demokratların Cumhuriyetçi Parti'ye akını, Cumhuriyetçi Parti'nin 20. yüzyılın sonlarında daha da sağa kaymasının yanı sıra tabanının Kuzeydoğu ve Ortabatı'dan Güney'e kaymasının bir nedeni olarak gösteriliyor.
1980'lere kadar Demokratik Parti, çoğunlukla Güney ve Sınır bölgelerinden gelen muhafazakar bir unsura sahipti. Cumhuriyetçi Parti Güney üssünü kurarken sayıları keskin bir şekilde azaldı. Bazen mizahi bir şekilde "Sarı Köpek Demokratları" veya "koza bitleri" ve "Dixiecrats" olarak adlandırıldılar. Meclis'te, Cumhuriyetçi liderlikle uzlaşmaya aracılık etmeye istekli muhafazakarlar ve merkezcilerden oluşan bir grup olan Mavi Köpek Koalisyonu'nu oluşturuyorlar. Geçmişte birleşik bir oylama bloğu olarak hareket ettiler ve üyelerine Kongre'deki sayılarına bağlı olarak yasaları değiştirme yeteneği verdi.
Bölünmüş oylama, 1970'lerde ve 1980'lerde muhafazakar Güney Demokratlar arasında yaygındı. Bu seçmenler muhafazakar Demokratları yerel ve eyalet çapındaki ofisler için desteklerken aynı zamanda Cumhuriyetçi başkan adayları için oy kullandılar.
Sosyal liberaller (modern liberaller) Demokratik tabanın büyük bir bölümünü oluşturur. 2018 çıkış anketlerine göre, seçmenlerin %27'sini liberaller oluşturdu ve Amerikan liberallerinin %91'i Demokratik Parti'nin adayını tercih etti. Beyaz yakalı kolej eğitimli profesyoneller 1950'lere kadar çoğunlukla Cumhuriyetçiydi, ancak şimdi Demokratik Parti'nin hayati bir bileşenini oluşturuyorlar.
Liberallerin büyük çoğunluğu evrensel sağlık hizmetlerine doğru ilerlemeyi tercih ediyor ve birçoğu özellikle tek ödemeli bir sisteme nihai kademeli geçişi destekliyor. Çoğunluk ayrıca diplomasiyi askerî harekât, kök hücre araştırmaları, eşcinsel evliliğin yasallaştırılması, daha sıkı silah kontrolü ve çevre koruma yasalarının yanı sıra kürtaj haklarının korunmasına tercih ediyor. Liberaller, göçmenlerin yeni kültürlerini benimsemenin yanı sıra yerel kültürlerini korudukları bir sistem olan kültürel çoğulculuğu tercih ettiğinden, göç ve kültürel çeşitlilik olumlu kabul edilir. Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (NAFTA) ve kuruluşlar gibi serbest ticaret anlaşmaları konusunda bölünme eğilimindeler ve bazıları onları işçilerden ziyade şirketler için daha elverişli görüyor. Çoğu liberal, artan askeri harcamalara ve kilise ile devletin karıştırılmasına karşı çıkıyor.
Bu ideolojik grup, geleneksel örgütlü emek tabanından farklıdır. Pew Araştırma Merkezi'ne göre, %41'lik çoğunluk kitlesel varlıklı hanelerde yaşıyordu ve %49'u üniversite mezunuydu, bu da herhangi bir tipografik grubun en yüksek rakamıydı. Aynı zamanda 1990'ların sonu ve 2000'lerin başı arasında en hızlı büyüyen tipolojik gruptu. Liberaller, akademinin çoğunu ve profesyonel sınıfın büyük bir bölümünü içerir.
1990'lardan bu yana parti, zaman zaman hükûmetin boyutunu küçülten ve piyasa düzenlemelerini azaltanmerkezci ekonomik reformları destekledi.[71] Genel olarak parti, hemlaissez-faire ekonomisini hem depiyasa sosyalizmini reddederek, bunun yerine kapitalist piyasa temelli bir sistem içerisindeKeynesyen ekonomiyi tercih etmektedir.[72]
Demokratlar, daha fazla hizmet sağlamak ve en zengin Amerikalıların daha fazla vergi ödemesini sağlayarakekonomik eşitsizliği azaltmak için dahaartan oranlı bir vergi yapısını desteklemektedir. Demokratlar ve Cumhuriyetçiler, yoksulluğun ortadan kaldırılması konusunda geleneksel olarak farklı tutumlar sergilemektedir. Brady, "yoksulluk seviyemiz, zayıf siyasi aktörlerin doğrudan bir sonucu olan zayıf sosyal politikalarımızın doğrudan bir sonucudur" dedi.[73] Sosyal güvenlik,Medicare ve Medicaid gibi sosyal hizmetlerde kesintiye gidilmesine karşı çıkmakta,[74] bunun verimlilik vesosyal adalet açısından zararlı olduğuna inanmaktadırlar. Demokratlar, sosyal hizmetlerin parasal ve parasal olmayan faydalarının daha üretken bir işgücü ve kültürlü bir nüfus olduğuna inanmakta ve bunun faydalarının, özellikle yüksek gelirlilerden alınan düşük vergilerden veya sosyal hizmetlerdeki kesintilerden elde edilebilecek faydalardan daha büyük olduğuna inanmaktadır. Ayrıca Demokratlar sosyal hizmetleri, ekonomik fırsatlardan kaynaklananpozitif özgürlüğün sağlanması için gerekli görmektedir.
Demokrat Parti,asgari ücretin yükseltilmesinden yanadır. 2007'deki Adil Asgari Ücret Yasası, 110. Kongre sırasında Demokratların gündeminin başlıca unsurlarından biriydi. 2006 yılında Demokratlar asgari ücretin artırılmasına yönelik altı eyalet oylaması girişimini destekledi ve altı girişim de kabul edildi.[75]
2017 yılında Demokratlar, asgari ücretin 2024 yılına kadar saatte 15 dolara yükseltilmesini öngören Ücreti Yükseltme Yasası'nı Senato'ya sundu.[76] 2021 yılında Demokrat başkanJoe Biden, asgari ücretin 2025 yılına kadar 15 dolara çıkarılmasını teklif etti.[77] Demokratlar tarafından kontrol edilen birçok eyalette, eyalet asgari ücreti, federal asgari ücretin üzerinde bir orana yükseltildi.[78]
Başkan Obama, 2010 yılında Hasta Koruma ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası'nı imzaladı.
Demokratlar, “uygun fiyatlı ve kaliteli sağlık hizmeti” çağrısında bulunmakta ve artan sağlık hizmeti maliyetlerini karşılamak için çeşitli şekillerdeevrensel sağlık hizmetine doğru ilerlemeyi tercih etmektedir. İlerici Demokrat politikacılar tek ödemeli bir program ya da Herkes için Medicare'den yanayken, liberaller bir kamu sağlık sigortası seçeneği yaratmayı tercih etmektedir.[35]
BaşkanBarack Obama tarafından 23 Mart 2010 tarihinde imzalanarak yürürlüğe giren Hasta Koruma ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası, evrensel sağlık hizmetlerine yönelik en önemli adımlardan biri oldu. Aralık 2019 itibarıyla 20 milyondan fazla kişi, Hasta Koruma ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası kapsamındasağlık sigortasına kavuştu.[79]
Demokratlar, okul standartlarını yükseltmek ve Head Start programında reformlar yaparakkamusal eğitimi iyileştirmeyi savunmaktadır. Ayrıca evrensel okul öncesi eğitimi, sözleşmeli okullar da dâhil olmak üzere ilköğretime erişimin genişletilmesini desteklemekte ve genellikle okul çeki programlarına karşı çıkmaktadırlar.Öğrenci kredisi borcunun çözülmesi veüniversite ücretlerinin düşürülmesi için reformlar talep etmektedirler.[80] Diğer öneriler arasında harçsız devlet üniversiteleri vestandart test reformu yer almaktadır. Demokratların uzun vadeli hedefi, uygun olan her Amerikalı öğrencinin yararlanabileceği,Avrupa veKanada'daki gibi düşük harç ücretleriyle kamu tarafından finanse edilen üniversite eğitimine sahip olmaktır. Alternatif olarak, öğrencilere geri ödemesiz yardım programı ve üniversite harcı vergi indirimleri gibi öğrenci mali yardımları için devlet fonlarını artırarak lise sonrası eğitime erişimi genişletmeyi teşvik etmektedirler.[81]
Demokratlar ve Cumhuriyetçiler,iklim değişikliğinin yarattığı tehdidin ciddiyeti konusunda görüş ayrılığına düşmektedirler. 2010'ların ortalarında Demokratların değerlendirmesi önemli ölçüde arttı.Toplumda rüzgâr ve güneş enerjisi tesislerinin kabulü Demokratlar (mavi) arasında daha güçlü iken, nükleer enerji santrallerinin kabulü Cumhuriyetçiler (kırmızı) arasında daha güçlüdür.[82]
Demokratlar, hükûmetin çevreyi koruması gerektiğine inanır ve çevreciliğe yönelik uzun bir geçmişe sahiptirler. Son yıllarda bu duruş, gelişmiş bir ekonomi, daha fazlaulusal güvenlik ve genel çevresel faydaların temeli olarakyenilenebilir enerji üretimini vurgulamaktadır.[83] Demokrat Parti'nin yenilenebilir enerjiyi destekleyen çevresel düzenlemeleri ve politikaları destekleme olasılığı, Cumhuriyetçi Parti'ye kıyasla çok daha yüksektir.[84][85]
Ayrıca Demokrat Parti, koruma alanlarının genişletilmesini desteklemekte ve otoyol ve havaalanı sıkışıklığını hafifletmek, hava kalitesini ve ekonomiyi iyileştirmek için açık alan ve demiryolu seyahatini teşvik etmektedir çünkü “yerel ekonomilerin canlılığını sağlarken kaynakları korumak için toplulukların, çevresel çıkarların ve hükümetin birlikte çalışması gerektiğine inanmaktadır.[86]
Demokrat Parti'nin çevre konusundaki en önemli kaygısıiklim değişikliğidir. Demokratlar, özellikle de eski Başkan YardımcısıAl Gore,sera gazlarının katı bir şekilde denetlenmesi için baskı yaptı. Gore, 15 Ekim 2007 tarihinde, insan kaynaklı iklim değişikliği hakkında daha fazla bilgi edinilmesi ve buna karşı alınması gereken önlemlerin temellerinin atılması yönündeki çabaları nedeniyleNobel Barış Ödülü'nü kazandı.[87]
Demokratlar, karbon kirliliğini azaltmak amacıylarüzgar vegüneş enerjisi çiftlikleri de dâhil olmak üzere yerliyenilenebilir enerji gelişiminin artırılmasını desteklemektedir. Partinin platformu, enerjide bağımsız olma arzusuyla temiz enerji, doğal gaz ve yerli petrolü içeren “yukarıdakilerin hepsi” enerji politikası çağrısında bulunmaktadır.[75] Parti,fosil yakıtlara uzun vadede bağımlılığı azaltma politikasını destekleyerek petrol şirketlerine daha yüksek vergi uygulanmasını ve kömür santrallerine yönelik düzenlemelerin artırılmasını desteklemektedir.[88][89] Ayrıca parti, hava kirliliğini önlemek için daha katı yakıt emisyon standartlarını desteklemektedir.
Başkanlığı sırasındaJoe Biden, Amerika Birleşik Devletleri tarihinde iklim değişikliğinin ele alınmasına yönelik en büyük fon tahsisi olan 2022 Enflasyon Azaltma Yasası'nı yürürlüğe koydu.[90][91][92]
Cumhuriyetçi Parti gibi Demokrat Parti de tarihi boyuncauluslararası ticaret konusunda çok farklı görüşler benimsedi. Demokrat Parti genellikle Cumhuriyetçi Parti'ye kıyaslaserbest ticareti daha fazla destekledi.
Demokratlar, İkinci Parti Sistemi'nde egemen olarak hükûmeti finanse etmek amacıyla, sanayiyi korumayan düşük vergiler belirlediler. Karşıtları olanWhigler ise yüksek korumacı vergiler istiyorlardı, ancak genellikle Kongre'de çoğunluğu sağlayamıyorlardı. Vergiler, 1832-1852 yılları arasında Whigler ve 1854'ten sonra Cumhuriyetçiler için önemli bir siyasi konu haline geldi. Bu partiler, çoğunlukla kuzeydeki sanayi ve seçmenlerini korumak amacıyla yüksek vergilerden yana çıkarken, güneydeki Demokratlar, az sanayiye sahip olup çoğunlukla ithalat yapan bir bölge oldukları için düşük vergilerden yanaydılar. İkinci Parti Sistemi 1854'te sona erdiğinde, Demokratlar iktidarı kaybetti ve yeni kurulan Cumhuriyetçi Parti, vergileri yükseltme fırsatını elde etti.[93]
Üçüncü Parti Sistemi sırasında Demokrat başkanGrover Cleveland, yüksek gümrük vergilerinin tüketiciler üzerinde gereksiz ve haksız bir vergi olduğunu savunarak düşük gümrük vergilerini Demokrat Parti politikalarının merkezi haline getirdi.Güney veBatı genellikle düşük vergileri desteklerken, sanayileşmiş Kuzey yüksek vergilerden yanaydı. Dördüncü Parti Sistemi sırasında ise Demokratik BaşkanWoodrow Wilson, vergilerin oranlarını drastik şekilde düşürmeyi başkanlığının ana önceliklerinden biri haline getirdi. 1913 Underwood Vergi Yasası ile birlikte vergileri düşürdü ve federal gelir vergisiyle sağlanan yeni gelirler, vergileri ekonomik etki ve siyasi söylem açısından çok daha az önemli hale getirdi.[94]
Demokrat Parti, cinsiyet, yaş, ırk, etnik köken,cinsel yönelim,cinsiyet kimliği, din, inanç veya ulusal kökene bakılmaksızın tüm Amerikalılar içinfırsat eşitliğini desteklemektedir. Demokrat Parti, son kamuoyu yoklamalarında da görüldüğü üzere, sosyoekonomik ve etnik demografik yapıların çoğunda geniş bir kitleye hitap etmektedir.[97] Ayrıca Demokratlar, fiziksel veya zihinsel engellilik temelinde insanlara karşı ayrımcılığı yasaklayan Engelli Amerikalılar Yasası'nı da güçlü bir şekilde desteklemektedir. Bu nedenle Demokratlar, engelli haklarının genişletilmesini öngören ve yasalaşan 2008 tarihli ADA Değişiklik Yasası'nı da destekledi.[98]
Demokratların çoğu, fırsat eşitliğini ilerletmek içinpozitif ayrımcılığı desteklemektedir. Ancak 2020'de Kaliforniya'daki seçmenlerin %57'si, Biden'ın aynı seçimde Kaliforniya'da oyların %63'ünü kazanmasına rağmen, eyalet anayasasındaki pozitif ayrımcılık yasağının devam etmesi yönünde oy kullandı.[99]
Parti, oy verme haklarının yanı sıra seçimlerin doğruluğu ve erişilebilirliğinin iyileştirilmesini de desteklemektedir. Seçim gününün tatil olması da dâhil olmak üzere oy verme süresinin uzatılmasını desteklemektedirler. Seçim sisteminin reforme edilmesini,seçim bölgelerinin yeniden düzenlenmesini,Seçiciler Kurulu'nun kaldırılmasını ve kapsamlı kampanya finansmanı reformunun yapılmasını desteklemektedirler.[100]
^Bates, Christopher (2015).The Early Republic and Antebellum America: An Encyclopedia of Social, Political, Cultural, and Economic History.Taylor & Francis. s. 293.ISBN9781317457404.Polk tarafından tasarlanan genişleme, Demokrat Parti'yi 1848'den İç Savaş'a kadar partiye hakim olan Güneyli köle çıkarlarına giderek daha fazla borçlu hale getirdi.
^abcStaff."Jacksonian Democracy: The Democratization of Politics".Encyclopædia Britannica. 12 Temmuz 2022 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:6 Ekim 2022.1840'lara gelindiğinde Whig ve Demokrat kongre üyeleri rakip bloklar olarak oy kullandılar. Whigler zayıf bir yürütmeyi, yeni bir Birleşik Devletler Bankası'nı, yüksek gümrük tarifesini, toprak gelirlerinin eyaletlere dağıtılmasını, buhranın etkilerini hafifletmek için yardım yasalarını ve Temsilciler Meclisi koltuklarının federal olarak yeniden paylaştırılmasını desteklerken Demokratlar bunlara karşı çıktı. Whigler karşı oy kullanırken Demokratlar bağımsız bir hazine, saldırgan bir dış politika ve yayılmacılığı onayladı. Bunlar, Kongre'deki büyük partileri böldüğü gibi seçmenleri de bölebilecek önemli konulardı.
^Arnold, N. Scott (2009).Imposing values: an essay on liberalism and regulation. Oxford University Press. s. 3.ISBN9780495501121. 2 Ekim 2020 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:28 Nisan 2020.Modern liberalizm, geleneksel siyasi yelpazede ortanın solunda yer alır ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Demokrat Parti tarafından temsil edilir.
^Grigsby, Ellen (2008).Analyzing Politics: An Introduction to Political Science. Cengage Learning. ss. 106-107.ISBN9780495501121. 2 Ekim 2020 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:28 Nisan 2020.Amerika Birleşik Devletleri'nde Demokrat Parti kendisini Cumhuriyetçilere karşı liberal bir alternatif olarak temsil etmektedir, ancak liberalizmi çoğunlukla liberalizmin sonraki versiyonudur-modern liberalizm.
^"Polarisation by education is remaking American politics".The Economist. 13 Ekim 2024. 13 Kasım 2024 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024.1952'den 2000'e kadar üniversite mezunu beyaz seçmenlerin çoğunluğu kendini Cumhuriyetçi olarak tanımlamıştır. 2012 seçimlerinden itibaren bu aidiyet zayıflamaya başladı. Donald] Trump'ın 2016'da Cumhuriyetçilerin standart lideri olmasıyla birlikte bu bağ daha da gevşedi. 2020 yılına gelindiğinde, üniversite eğitimi almış kişiler kendilerini 2:1 farkla Demokrat olarak tanımlıyordu. Ve sayıları çok daha fazlaydı; seçmenler içindeki payları 1952'de %8 iken 2020'de %40'a yükseldi. Parti desteğinin geri kalanını elinde tutabilseydi, bu durum kalıcı bir çoğunluk sağlayabilirdi. Ancak aynı zamanda Demokratlar üniversite mezunu olmayan beyazlar arasındaki desteğini de kaybetti. Bu kesim şimdi 2:1'lik bir farkla Cumhuriyetçileri destekliyor.
^Grossmann, Matt; Hopkins, David A."Polarized by Degrees: How the Diploma Divide and the Culture War Transformed American Politics".Cambridge University Press. 27 Şubat 2024 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024.Demokratlar, ilerici sosyal görüşlere sahip, yüksek eğitimli ve politika kararları için güvenilir uzmanları tercih eden vatandaşların evi haline gelirken, Cumhuriyetçiler öğretmenlere, bilim insanlarına, gazetecilere, üniversitelere, kar amacı gütmeyen kuruluşlara ve hatta şirketlere giderek daha fazla güvenmeyen üniversite mezunu olmayan beyaz seçmenlerin popülist şampiyonları haline gelmiştir.
^Miller, Gary; Schofield, Norman (2003)."Activists and Partisan Realignment in the United States".American Political Science Review.97 (2): 245-260.doi:10.1017/S0003055403000650.ISSN1537-5943.Ancak 2000 yılına gelindiğinde, Yeni Düzen partilerinin hizalanması artık partizan oy verme kalıplarını yakalayamıyordu. Aradan geçen 40 yıl içinde, Medeni Haklar ve Oy Hakkı Yasaları partiler arasında giderek artan ırk temelli bir ayrımı tetiklemiştir. ... Goldwater 1964'te Güney'deki beş eyaletin seçim oylarını kazandı; bunlardan dördü 84 yıldır Demokratlara oy veren eyaletlerdi (Califano 1991, 55). Goldwater, Cumhuriyetçi Parti'nin ırksal muhafazakarlıkla yeni bir özdeşlik kurmasını sağlayarak, GOP'un ırksal liberalizmle yüzyıllardır süren ilişkisini tersine çevirdi. Bu da Nixon'ın “Güney stratejisi” ve seksenli yılların Reagan zaferleri için kapıyı açtı.
^abTraister, Rebecca (27 Mart 2023)."Abortion Wins Elections".The Cut (İngilizce). 6 Nisan 2023 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:7 Nisan 2023.
^"What We Do".Democrats. Democratic National Committee. 17 Temmuz 2024 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:17 Temmuz 2024.
^Gurley, Gabrielle (23 Kasım 2020)."Biden at the Cannabis Crossroads".The American Prospect (İngilizce). 26 Ağustos 2022 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2022.
^Larson, Edward (2007).A Magnificent Catastrophe: The Tumultuous Election of 1800, America's First Presidential Campaign. Free Press. ss. 21.ISBN9780743293167.Adams ve Jefferson arasındaki bölünmeler, bazı yandaşlarının, özellikle de siyasi sağ olarak bilinen Hamilton liderliğindeki Yüksek Federalistlerin ve New York Valisi George Clinton ve Pennsylvania yasa koyucusu Albert Gallatin ile ilişkili olan Cumhuriyetçi Parti'nin sol kanadının ifade ettiği daha aşırı görüşlerle daha da şiddetlendi.
^Michael McQuarrie (8 Kasım 2017). "The revolt of the Rust Belt: place and politics in the age of anger".The British Journal of Sociology.68 (S1): S120-S152.doi:10.1111/1468-4446.12328.PMID29114874.Today, the Democratic Party is a party of professionals, minorities and the New Economy.
^Mudge, Stephanie (2018).Leftism Reinvented: Western Parties from Socialism to Neoliberalism. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ss. 167-213.
.svg){kind=logo}
.jpg)
.jpg)
.jpg)
