1904 yılındaGus Mears,Fulham'da bulunanStamford Bridge atletizm stadyumunu futbol sahasına dönüştürme amacıyla satın aldı. StadyumuFulham FC'ye kiralamak için yaptığı teklif reddedilince Mears, stadyumu kullanabilmek için kendi futbol kulübünü kurmaya karar verdi. Bölgede zaten Fulham adında bir takım olduğu için, yeni kulüp için komşu ilçe Chelsea'nin adı seçildi;Kensington FC,Stamford Bridge FC veLondon FC gibi isimler de düşünülmüştü.[4] Chelsea FC, 10 Mart 1905'teFulham Road üzerindeki The Rising Sun (şimdiki adıyla The Butcher's Hook) adlı bir barda kuruldu.[1][5] Kısa bir süre sonra kulüp, Football League'e kabul edildi.
12 Ekim 1935'te Arsenal'ın Stamford Bridge'de Chelsea ile yaptığı maçta 82.905 seyirci bulunmaktaydı.[17] Bu, kulüp rekoru olmasının yanı sıra, bir İngiltere lig karşılaşmasında kaydedilen en yüksek ikinci seyirci sayısıdır.[17] 1939'da Knighton görevden ayrıldı ve yerineBilly Birrell getirildi.[18]
1939-40 sezonunun ilk üç maçı oynandıktan sonra,II. Dünya Savaşı boyuncaBritanya'da birinci seviye lig faaliyetleri durduruldu, bu nedenle savaş dönemi sonuçları resmî olarak kabul edilmedi. Chelsea, bir dizi bölgesel turnuvada mücadele etti.[20] Bu nedenle kulüp, aralarındaMatt Busby,Walter Winterbottom veEddie Hapgood'un da bulunduğu "misafir" oyuncularla sahaya çıktı. Chelsea ayrıca Football League War Cup'a katıldı ve bu turnuva sırasındaWembley'deki ilk maçını oynadı. 1944 finalindeCharlton Athletic'e 3-1 yenildiler.[21] Bir yıl sonra1945 Güney Kupası finalinde Chelsea,Millwall ile 90,000 seyircinin önünde karşı karşıya geldi ve maçı 2-0 kazandı.[22]John Harris, Wembley'de kupa kaldıran ilk Chelsea kaptanı oldu ve kupayı KralVI. George'un bizzat elinden aldı.[23][24]
Ekim 1945'te savaşın sona ermesinin ardından, İngiliz futbol yönetimleri barış dönemini kutlamak amacıyla bir organizasyon planladı. Bu kapsamda,Sovyetler Birliği'nin şampiyonuDinamo Moskva'nın Birleşik Krallık'ta bazı takımlarla karşılaşacağı bir turnuva düzenleneceği duyuruldu. Turnuvanın bir parçası olarak, Dynamo ile Chelsea arasındaki maç 13 Kasım'da Stamford Bridge'de oynandı. Chelsea, Dynamo'nun mavi formasıyla çıkması ihtimalinde kırmızı forma giydi. Maçtan önce Dynamo oyuncuları, Chelsea oyuncularına çiçek buketleri sundu.[25]
Dinamo Moskva, 2-0 ve 3-2 geriye düştükten sonra karşılaşma 3-3 beraberlikle sonuçlandı.[26] Maçı izleyen "seyirci sayısının 100,000'den fazla olduğu" tahmin edilmektedir, birçok kişi stada izinsiz giriş yapmıştır.[27] Bu, Stamford Bridge'de kaydedilen "en yüksek seyirci" sayısıdır.[27]
Savaşın ardından Chelsea,Tommy Lawton,Len Goulden veTommy Walker'ı transfer etti.[28] Lawton, 1946-47 sezonunda 34 lig maçında 26 gol atarak "kulüp tarihinin yeni gol rekorunu" kırdı. Ancak Chelsea o sezon ligde 15. sırada yer aldı ve Birrell yönetiminde "bir daha 13. sıranın üstüne" çıkamadı.[29] Birrell ile "anlaşmazlık yaşayan" Lawton, 20,000 £ karşılığındaNotts County'ye satıldı;[30] yerine ise 1948'de 11.500 £'aNewcastle United'danRoy Bentley alındı.[31]
1950 yılında Chelsea,FA Cup'taManchester United'ı 2-0 yendikten sonra,White Hart Lane'de Arsenal ile karşılaştı. Roy Bentley'nin iki golüyle Chelsea öne geçti, ancak Arsenal,Freddie Cox'un 45. dakikada attığı golle ilk yarı bitmeden durumu eşitledi. Arsenal, 15 dakika kala eşitliğiLeslie Compton'ın attığı golle sağladı ve rövanş maçında Cox'un uzatmalarda attığı golle 1-0 kazanarak finale çıktı.[32][33]
Bir yıl sonra Chelsea, "küme düşme tehlikesiyle karşı karşıya" kaldı.[29] Dört maç kala, alt sıralarda yer alıyordu ve 14 maçtır galibiyet alamamışlardı. Ancak, son üç maçı kazandılar. Son maçtaBolton Wanderers'ı yenecek veEverton ile Sheffield Wednesday arasındaki maçın sonuçlarına göre durumu belirleyeceklerdi.[29] Chelsea, Bolton'u 4-0 yendi. Aynı zamanda Sheffield Wednesday, Everton'ı 6-0'lık bir skorla mağlup etti. Bu sonuçla birlikte Chelsea,averajla kümede kaldı.[29]
1951-1952 sezonunda, Chelsea bir kez dahaFA Cup yarı finalinde Arsenal ile karşılaştı. İlk maç 1-1 berabere tamamlandıktan sonra, rövanş maçında 3-0'lık bir mağlubiyet alarak turnuvadan elendiler.[34] Birrell ise kısa bir süre sonra istifa etti.[35]
Chelsea'nin 1906'dan günümüze ligdeki sıralamalarını gösteren grafik
1952 yılında eskiArsenal veİngiltere millî takım forvetiTed Drake, Chelsea'nin teknik direktörü olarak göreve getirildi. Drake, kulübü "modernleştirmek için önemli adımlar" attı. Chelsea'nin geleneksel "Chelsea Emeklisi" armasını değiştirdi, altyapıyı ve antrenman düzenini geliştirdi, alt liglerden ve amatör liglerden transferler yaptı. Onun liderliğinde Chelsea,1954-55 sezonunda Lig şampiyonu oldu. Ertesi sezon UEFA,UEFA Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası'nı düzenlemeye başladı, ancakFootball League'in itirazları nedeniyle Chelsea, bu turnuvaya katılmaktan vazgeçmek zorunda kaldı.[36][37] Chelsea, 1950'lerin geri kalan sezonlarını "genellikle orta sıralarda" tamamladı. Ted Drake, 1961 yılında görevden alındı ve yerineTommy Docherty göreve getirildi.[38]
Docherty, kulübün altyapı sisteminden yetişen oyuncular ile yeni bir takım kurdu.1964-65 sezonunun son aşamalarına girerken Lig, FA Cup veEFL Cup'ı kazanarak bir üçleme yapmayı hedefliyordu; EFL Cup'ı kazandılar, ancak diğer iki müsabakanın son aşamalarında kaybettiler.[39] Üç sezon içinde takım, üç büyük yarı finalde elendi ve bir kez de FA Cup finalinde mağlubiyet yaşadı. Docherty'nin halefiDave Sexton döneminde Chelsea,1970 FA Cup final rövanşındaLeeds United'ı 2-1 mağlup ederekFA Cup'ı kazandı. Ertesi yıl Chelsea,Atina'da oynananUEFA Kupa Galipleri Kupası finalinin rövanş maçındaReal Madrid'i yenerek, ilk Avrupa kupasını kazandı.
1970'lerin sonlarından 1980'lere kadar olan dönem, Chelsea için "çeşitli zorluklarla" geçti.Stamford Bridge'in yeniden geliştirilmesi, kulübün mali durumu üzerinde "etkiler yarattı",[40] oyuncular satıldı ve takım küme düştü. Ayrıca, birholigan grup, bu dönemde kulüpte sorunlara neden oldu.[41] 1982'de Chelsea,Ken Bates tarafındanBrian Mears'tan nominal bir bedel karşılığında satın alındı. Bates, kulübün ana hissesini alarak Mart 1996'da Chelsea'yiAIM borsasında halka arz etti.[42] Bu dönemde Stamford Bridge'in mülkiyeti emlak geliştiricilerine satılmıştı, bu da kulübün stadyumunu kaybetme riskini doğurdu.[43] Takım performansı açısından da işler "yolunda gitmiyordu"; takım, tarihinde ilk kezThird Division'a düşme "tehlikesiyle karşı karşıya" kaldı. 1983'te teknik direktörJohn Neal, "minimal harcamayla" yeni bir takım kurdu. Chelsea, 1983-84 sezonundaSecond Division şampiyonu oldu ve üst ligde iki kez ilk altıda yer aldı, ancak 1988'de tekrar küme düştü. Takım, 1988-89 sezonunda Second Division şampiyonu olarak yeniden üst lige yükseldi.
1992'de Ken Bates, iflas eden emlak geliştiricilerinin borçlu olduğu bankalarla yaptığı bir anlaşma sayesinde stadyumun mülkiyetini yeniden kulübe kazandırdı.[44] 1990'ların ortalarında, Chelsea taraftarı ve işadamıMatthew Harding, kulübün yönetim ekibine katılarak, stadyumun Kuzey Tribünü'nün inşasına ve oyuncu transferleri için kulübe finansal destek sağladı.[45] Sonraki süreçte Chelsea'nin Premier League'deki performansı değişkenlik gösterdi. Takım,1994 FA Cup finali oynadı. 1996'daRuud Gullit, futbolcu-teknik direktör olarak takımın başına geçerek kadroya yeni oyuncular kattı ve ekip 1997'deFA Cup'ı kazandı. Gullit'in ardından teknik direktörlüğeGianluca Vialli getirildi ve onun döneminde Chelsea, 1998'deFootball League Cup,UEFA Kupa Galipleri Kupası ve1998 UEFA Süper Kupası'nı, 2000'de iseFA Cup'ı kazandı. 1998-99 sezonunda Chelsea,Manchester United'ın ardından ligi dört puan farkla ikinci sırada tamamlayarak UEFA Şampiyonlar Ligi'nde ilk kez mücadele etti. Vialli'nin ardından göreve gelenClaudio Ranieri, Chelsea'yi2002 FA Cup finaline taşıdı ve Chelsea, 2002-03 sezonunda UEFA Şampiyonlar Ligi'ne katılma şansı elde etti.[46]
Kulüp mali krizle karşı karşıyayken,[47] Ken Bates Haziran 2003'te Chelsea FC'yi 60 milyon £'e sattı.[48] Bu satışla birlikte, 1982 yılında 1£'e satın aldığı kulüpten kişisel olarak 17 milyon sterlin kar elde ettiği bildirildi (yıllar içinde hissesi %30'un altına düşmüştü). Kulübün yeni sahibi,Rus oligark ve milyarderRoman Abramoviç oldu. Abramoviç, kulübün 80 milyon £'lik borcunu üstlenerek bir kısmını ödedi.Sergey Pugaçyov, Chelsea'ninVladimir Putin'in talimatıyla satın alındığını iddia etti, ancak Abramoviç bu iddiayı reddetti.[49] Bates, Abramoviç'in Chelsea'yi almadan önce Manchester United veTottenham Hotspur ile de görüşmeler yaptığını belirtti.[50]
Yeni futbolcular için 100 milyon £'den fazla harcama yapıldı, ancak teknik direktör Ranieri, herhangi bir kupa kazanamadı[51] ve yerineJosé Mourinho getirildi.[52] Mourinho yönetiminde Chelsea, "II. Dünya Savaşı'ndan bu yana art arda lig şampiyonluğu kazanan beşinci İngiliz takımı" oldu[53] (2004-05 ve2005-06). Ayrıca birFA Cup (2007) ve ikiEFL Cup (2005 ve2007) kazandı. 2007-08 sezonunda Mourinho'nun yeriniAvram Grant aldı.[54] Grant, kulübü "kulüp tarihinde ilk kezUEFA Şampiyonlar Ligi finaline" taşıdı, ancak finalde Manchester United'a penaltılarda kaybettiler. Abromaviç'in yönetim altında kulüp ilk dokuz yılında kâr elde edemedi ve Haziran 2005'te 140 milyon £ zarar açıklandı.[55]
2013 yılında José Mourinho, yeniden teknik direktör olarak takımın başına getirildi. Takım, Mart 2015'teFootball League Cup,[62] iki ay sonra isePremier League şampiyonluğu yaşadı.[63] Ancak sonraki sezonun ilk dört ayı "alınan kötü sonuçlar" nedeniyle görevden alındı.[64]
Kasım 2012'de Chelsea, 30 Haziran 2012'de sona eren mali yıl için 1,4 milyon £ kâr açıkladı ve bu, Abramoviç'in idaresi altında kulübün ilk kez kâr ettiği yıl oldu.[55][65] 2013 yılında zarar açıklayan kulüp, Haziran 2014'e kadar olan mali yılda ise "tarihindeki en yüksek kârını" 18,4 milyon £ olarak kaydetti.[66] 2018 yılında ise Chelsea, 62 milyon £ vergi sonrası rekor kâr açıkladı.[67]
2017 yılında, teknik direktörAntonio Conte yönetiminde Chelsea altıncı Premier League şampiyonluğunu yaşadı ve bir sonraki sezon sekizinci kez FA Cup'ı kazandı.[68] 2018 yılında Conte, ligi beşinci sırada bitirmesi nedeniyle görevden alındı ve yerineMaurizio Sarri getirildi.[69][70] Sarri yönetiminde Chelsea,2019 EFL Cup finalindeManchester City'ye penaltılarda kaybetti.[71] Ancak aynı sezonUEFA Avrupa Ligi'ni, finaldeArsenal'i 4-1 mağlup ederek ikinci kez kazandı. Sarri, Juventus'a gitmek üzere kulüpten ayrıldı. Yerine eski Chelsea futbolcusuFrank Lampard getirildi.[72]
Lampard yönetiminde Chelsea,2019-20 Premier League'i dördüncü sırada tamamladı ve FA Cupfinali oynadı. Ancak takım, finalde Arsenal'e 2-1 yenildi. Lampard, Ocak 2021'de görevden alındı ve yerineThomas Tuchel getirildi.[73][74]
Tuchel yönetiminde Chelsea,FA Cup finali oynadı ancak Leicester City'ye 1-0 yenildi. Aynı sezon Chelsea,Porto'da oynanan finalde Manchester City'yi1-0 mağlup ederek ikinci kez UEFA Şampiyonlar Ligi'ni kazandı.[75] Daha sonraki sezonun başındaVillarreal ileBelfast'ta oynanan maçın normal süresi 1-1 sona erdikten sonra penaltılarla 6-5 kazanarak2021 UEFA Süper Kupası'nı kazandı.[76] Ayrıca Chelsea,Abu Dabi'de oynanan finalde Brezilya kulübüPalmeiras'ı 2-1 mağlup ederek "kulüp tarihindeki ilk"2021 FIFA Kulüpler Dünya Kupası'nı kazandı.[77]
18 Nisan 2021'de Chelsea, "Avrupa'nın en büyük kulüplerinin katılımıyla kurulacak" olanAvrupa Süper Ligi'ne katılacağını duyurdu.[78] Ancak taraftarlardan gelen tepkiler üzerine birkaç gün sonra bu müsabakadan çekildiklerini açıkladılar.[79]COVID-19 pandemisi sırasında kulüp, maç günü dışında çalışan personelini ücretsiz izne çıkarmama kararı aldı.[80] Bu kararın doğrudan Abramoviç tarafından verildiği belirtildi. Chelsea,Ulusal Sağlık Servisi'ne (NHS) destek veren ilk kulüplerden biri olarak, kulübe ait Millennium Hotel'i NHS personelinin hizmetine sundu.[81]
""[Chelsea] son 10-20 yıldır bir başarı makinesi oldu. Bu sadece parayla olmaz, Manchester United ve Arsenal'de gördük ki, takıma milyarlar harcadılar ama Chelsea'nin elde ettiği başarıyı yakalayamadılar. Chelsea, zengin sahipleri olacağı konusunda rahat olabilir, ama futboldan anlayan sahipleri olacak mı? Çünkü Abramoviç tam olarak böyle biriydi."
2022Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sonrası Batılı hükûmetlerin Rus oligarklarına yönelik mali yaptırımlarının ardından, Abramoviç 26 Şubat'ta Chelsea'nin yönetimini Chelsea Vakfı'nın mütevellilerine devredeceğini açıkladı.[84] Ancak mütevelliler,İngiltere ve Galler Hayır Kurumu Komisyonu'nun kurallarıyla ilgili hukuki endişeler nedeniyle hemen kabul etmediler.[85] Bir hafta sonra Abramoviç, kulübün kendisine olan 1,5 milyar £ borcunu silerek kulübü satışa çıkardı ve satıştan elde edilecek net gelirleri Ukrayna'daki savaş mağdurlarına bağışlama sözü verdi.[86][87]
10 Mart 2022'deBirleşik Krallık hükûmeti, Abramoviç'e yaptırımlar uyguladı ve Chelsea'nin 31 Mayıs'a kadar özel bir lisansla faaliyet göstermesine izin verildi.[88][89] Takip eden haftalarda, Abramoviç'in Ukrayna ve Rusya arasında barış anlaşması sağlamak ve kuşatma altındaki Ukrayna şehirlerinde güvenli tahliye koridorları oluşturmak için arabuluculuk yaptığına dair raporlar çıktı.[90][91] Bir Amerikan hükûmeti yetkilisi, Ukrayna cumhurbaşkanıVolodimir Zelenski'nin, Abramoviç'in savaş yardım çabalarındaki önemini dikkate alarakABD hükûmetinden Abramoviç'e yaptırım uygulamamasını talep ettiğini açıkladı.[92]
Biz her an, her maçta %100 varız. Kulübün sahipleri olarak vizyonumuz net: Taraftarlarımızı gururlandırmak istiyoruz.
—Todd Boehly'in kulübü devraldıktan sonra yaptığı basın açıklaması.[93]
7 Mayıs 2022'de Chelsea,Todd Boehly,Clearlake Capital,Mark Walter veHansjörg Wyss liderliğinde bir grubunun kulübü devralması için anlaşma sağlandığını doğruladı.[94] Bu grup daha sonraBlueCo olarak anılmaya başlandı.[95] İngiltere hükûmeti, 4,25 milyar £'luk bu devralmayı onayladı[96] ve böylece Abramoviç'in 19 yıllık yönetimi sona erdi.[97] 2003'ten beri başkanlık görevini yürütenBruce Buck, Boehly tarafından görevden alındı.[98] Ayrıca, uzun süredir kulüp direktörü ve fiilisportif direktör olarak görev yapanMarina Granovskaia ile teknik performans danışmanıPetr Čech de görevlerinden ayrıldı.[99][100]
Kulübün yeni yönetimi, 8 Eylül 2022'de teknik direktörlüğe Tuchel'in yerineBrighton & Hove Albion'dan ayrılanGraham Potter'ı getirdi. Chelsea,2022-23 sezonunun ilk 11 maçının altısını kazandı ancak kalan 27 maçın sadece beşini kazanabildi. Potter, 2 Nisan 2023'te görevden alındı ve yerine geçici teknik direktör olarak Frank Lampard getirildi.[101] Lampard yönetiminde kulüp son 11 maçının sadece birini kazandı ve %9'luk bir galibiyet yüzdesine ulaştı. Bu, üç veya daha fazla maça çıkan herhangi bir Chelsea teknik direktörü için en düşük galibiyet oranıydı.[102] Chelsea, sezon boyunca yalnızca 38 gol attı ve1995-96 sezonundan bu yana ilk kez lig tablosunun alt yarısında yer aldı.[103]
29 Mayıs 2023'te Lampard'ın yerineMauricio Pochettino'nun getirileceği açıklandı ve 1 Temmuz 2023'te iki yıllık bir sözleşmeyle teknik direktörlük görevine başladı.[104] Pochettino, 2023-24 sezonunun son beş maçını kazandı ve takım sezonu 6. sırada bitirerek gelecek sezonUEFA Konferans Ligi play-off turu oynama hakkı kazandı.[105] Ancak, sportif direktörler Laurence Stewart ve Paul Winstanley ile genç kadronun yönetimi ve stratejisi konularında yaşanan anlaşmazlıklar sonrası[106][107][108][109] Pochettino sezon sonunda kulüpten ayrıldı.[110][111]
3 Haziran 2024'te, Pochettino'nun yerineEnzo Maresca'nın getirildi. İtalyan teknik direktör, 1 Temmuz 2024'te göreve başladı.[112]
Chelsea, kuruluşundan itibaren iç saha maçlarını aynı stadyumda,Stamford Bridge'de oynar. Takımın temellerinin atıldığı bu stadyum, resmi olarak 28 Nisan 1877'de açıldı ve sonraki 28 yıl boyuncaLondra Atletizm Kulübü tarafından atletizm etkinlikleri için kullanıldı.[113] 1904 yılında, iş insanıGus Mears ve kardeşiJoseph, stadyumu satın aldı. Ayrıca, futbol maçları düzenleme amacıyla stadyumun çevresindeki (önceden büyük bir sebze bahçesi olan) arazileri de aldılar. Böylece 12,5 dönümlük (51,000 m²) bir alan futbol için hazırlanmış oldu.[113] Stamford Bridge'in mimari düzeni, Mears ailesi için ünlü futbol mimarıArchibald Leitch tarafından tasarlandı. Leitch, daha önceIbrox,Craven Cottage veHampden Park stadyumlarını da tasarlamıştı.[114] Pek çok futbol kulübü önce kurulup sonra maçlarını oynayacakları bir saha ararken, Chelsea, Stamford Bridge için kurulan bir kulüp olma özelliği taşımaktadır.[113]
Başlangıçta açık bir çanak tasarımına ve bir tribünde oturma düzenine sahip olan Stamford Bridge, yaklaşık 100,000 kişilik kapasitesiyle İngiltere'ninCrystal Palace'tan sonraki en büyük stadyumu konumundaydı.[113] 1930'ların başında, sahanın güney kısmına yaklaşık %20'sini kaplayan çatılı bir tribün inşa edildi. Bu çatının dalgalı sac demirden yapılmış olması nedeniyle tribün "Shed End" olarak anılmaya başlandı. Ancak bu ismin ilk kim tarafından kullanıldığı bilinmemektedir. 1960'lardan itibaren bu alan, "Chelsea'nin en sadık ve coşkulu taraftarlarının" toplandığı yer olarak tanındı.[113] 1939'da ise Kuzey tribünü adında küçük bir oturma alanı daha eklendi. Bu tribün, 1975'te yıkılana kadar kullanıldı.[113]
1970'lerin başında kulüp sahipleri, Stamford Bridge'in modernize edilmesi ve 50,000 kişilik, tamamen koltuklu bir stadyum haline getirilmesi için planlarını duyurdu.[113] Çalışmalar 1972'de başladı, ancak projede "birçok sorunla karşılaşıldı" ve sadece Doğu tribünü tamamlanabildi. Bu süreç kulübü iflasın eşiğine getirdi. Mülkiyet, gayrimenkul geliştiricilerine satıldı ve kulüp "stadyumdan çıkarılma tehdidiyle" karşı karşıya kaldı.[113] Uzun bir hukuki sürecin ardından, ancak 1990'ların ortasında Chelsea'nin Stamford Bridge'deki "geleceği güvence altına alındı" ve yenileme çalışmaları yeniden başladı.[113] Stadyumun kuzey, batı ve güney kısımları tamamen koltuklu tribünlere dönüştürüldü ve sahaya daha yakın bir şekilde yeniden inşa edildi; bu süreç 2001 yılında tamamlandı.[113] 1970'lerden kalan Doğu tribünü korunmuştur. 1996 yılında, Kuzey tribününe, aynı yıl bir helikopter kazasında hayatını kaybeden kulüp yöneticisi ve destekçisiMatthew Harding'in adı verilmiştir.[115]
Chelsea ileWest Bromwich Albion'un 23 Eylül 1905 tarihinde Stamford Bridge'de oynadığı maç; Chelsea maçı 1-0 kazanmıştır.
Ken Bates döneminde Stamford Bridge yeniden geliştirilirken komplekse birçok ek özellik eklendi. Bu özellikler arasında ikiMillennium & Copthorne oteli, apartmanlar, barlar, restoranlar, Chelsea Megastore ve "Chelsea World of Sport" adlı bir ziyaretçi merkezi bulunuyordu.[116] Bu tesislerin, taraftarlar aracılığıyla ek gelir sağlanması amaçlanmıştı, ancak "beklenenden daha az başarılı" oldular.[117] 2003 yılında Abramoviç'in kulübü devralmasından önce, bu projeleri finanse etmek için alınan borç, kulüp için "büyük bir yük haline" gelmişti. Devralmanın hemen ardından, "Chelsea Village" markasının feshedilmesi ve Chelsea'nin bir futbol kulübü olarak devam etmesi kararı alındı. Ancak stadyum, zaman zaman hâlâ "Chelsea Village" veya "The Village" olarak anılmaktadır.[118]
Stamford Bridge'in mülkiyeti,futbol sahası, turnikeler ve Chelsea'nin isim hakları şu andaChelsea Pitch Owners (CPO) adlı, hissedarları taraftarlar olan kâr amacı gütmeyen bir organizasyona aittir. CPO, stadyumun bir daha asla gayrimenkul geliştiricilerine satılmamasını sağlamak amacıyla kurulmuştur. Chelsea FC adını kullanmanın bir şartı olarak, kulüp birinci takım maçlarını Stamford Bridge'de oynamak zorundadır. Bu, kulüp yeni bir stadyuma taşınırsa, adını değiştirmek zorunda kalabileceği anlamına gelir.[119] Chelsea'nin antrenman tesisi,Surrey'dekiCobham'da bulunmaktadır. Chelsea, 2004 yılında Cobham'a taşınmıştır. Önceki antrenman tesisi olanHarlington, 2005 yılındaQPR tarafından devralınmıştır.[120] Cobham'daki yeni antrenman tesisleri 2007 yılında tamamlanmıştır.[121]
Kulübün önceki sahibi Abramoviç ve dönemin yönetim kurulu, Chelsea'ninArsenal veManchester United gibi çok daha büyük stadyumlara sahip rakip kulüplerle rekabet edebilmesi için daha büyük bir stadyuma ihtiyaç duyduğunu belirtmiştir.[132] Ancak Stamford Bridge'in ana yol ve iki demiryolu hattının yanında yer alması nedeniyle, taraftarlar sadeceFulham Road üzerinden stadyuma girebilmektedir, bu dasağlık ve güvenlik düzenlemeleri nedeniyle genişlemeyi sınırlamaktadır.[133] Kulüp, Chelsea'yi mevcut stadyumlarında tutma konusundaki arzusunu sürekli olarak ifade etmiştir,[134][135] ancak yine de yakınlardakiEarls Court Exhibition Centre,Battersea Elektrik Santrali veChelsea Kışlası gibi çeşitli yerlere taşınma ihtimaliyle ilişkilendirilmiştir.[136]
Ekim 2011'de kulüp, Stamford Bridge'in bulunduğu arazinin mülkiyetini geri satın almak için CPO'ya teklif sundu, ancak teklif Chelsea Pitch Owners hissedarları tarafından reddedildi.[137] Mayıs 2012'de kulüp, Battersea Elektrik Santrali'ni satın alarak burayı yeni bir stadyuma dönüştürmek amacıyla resmi bir teklif yaptı,[138] ancak bu alan bir Malezya konsorsiyumuna satıldı.[139] Daha sonra kulüp, Stamford Bridge'i 60.000 kişilik bir stadyuma dönüştürmeyi planladığını duyurdu.[140] Ocak 2017'de, bu planlar Hammersmith ve Fulham Belediyesi tarafından onaylandı.[141] Ancak, 31 Mayıs 2018'de kulüp, "mevcut olumsuz yatırım koşulları" gerekçesiyle yeni stadyum projesinin süresiz olarak askıya alındığını açıkladı.[142]
Temmuz 2022'de, kulübün yeni sahibiTodd Boehly'nin, stadyumun yenileme çalışmalarını yönetmesi için Amerikalı mimarJanet Marie Smith'i görevlendirdiği bildirildi.[143]
Chelsea, kuruluşundan itibaren, farklı zamanlarda dört arma kullandı.[144] İlk arma, kulübün kurulduğu dönemde benimsenmiş veRoyal Hospital Chelsea'de yaşayan asker emeklileri olan “Chelsea Pensioner” figürünü içermiştir.[144] Hiçbir formada kullanılmayan bu armadan dolayı kulüp "Emekliler" lakabıyla anılıyordu. 1952'deTed Drake, Chelsea'nin teknik direktörü olduğunda "kulübü modernize etmeye" başlamış veChelsea Pensioner armasının eskimiş bir moda olduğunu ve değiştirilmesi gerektiğini savunmuştur.[145] Bu dönemde geçici bir çözüm olarak, “CFC.” harflerini içeren bir arma bir yıl boyunca kullanılmıştır. 1953 yılında ise kulübün yeni arması, arkasına bakan mavi bir aslanın asa tuttuğu tasarımla değiştirilmiştir.[144] Bu arma için,Chelsea Metropolitan Bölgesi'ninarmasındaki unsurlardan ilham alınmıştır.[146] Armanın üzerindeki “başı arkaya dönük şekilde şaha kalkan aslan” (lion rampant regardant), o dönemin kulüp başkanıCharles Cadogan'ın armasından; asa ise Chelsea Metropolitan Bölgesi'nin eski sahipleri olanWestminster Abbey başrahiplerinin armasından esinlenilmiştir.[145] Ayrıca armanın üzerinde İngiltere'yi temsil eden üç kırmızı gül ve iki futbol topu bulunuyordu. Bu arma, 1960'ların başında Chelsea formasında ilk kez kullanılmıştır.[147]
1975 yılında,College of Arms tarafından Chelsea'ye özel bir heraldik arma verilmiştir. Bu arma, mavi bir halka içinde şaha kalkan aslan ve asayı içermektedir, ancak üzerinde yazı, kırmızı güller ve futbol topları yer almamaktaydı.[144]
1986'da, kulüp sahibiKen Bates'in girişimiyle arma tekrar değiştirilmiştir. Eski şaha kalkan aslan figürü tescillenemediği için daha modern bir tasarım oluşturulmuştur.[148] Yeni arma, beyaz bir aslanın "CFC." harflerinin üzerinde durduğu bir tasarıma sahipti. Bu arma 19 yıl boyunca kullanılırken aslanın rengi 1987-1995 yılları arasında kırmızı, 1995-1999 yılları arasında sarı iken 1999'da sonra tekrar beyaz olmuştu.[149]
2005 yılındaRoman Abramoviç'in kulübü devralması, kulübün 100. yılına yaklaşılması ve taraftarların eski 1950'ler armasının geri getirilmesini istemesi üzerine, arma yeniden değiştirilmiştir.2005-06 sezonunun başında resmi olarak kullanılan yeni arma, 1953-1986 yılları arasında kullanılan tasarımı temel almış ve asayı tutan mavi bir heraldik aslanı içermiştir. 100. yıl sezonunda armanın üzerine “100 Years” ve “Centenary 2005-2006” yazıları eklenmiştir.[150]
Chelsea'nin ilk iç saha renkleri (1905 -y. 1912)[151]
Chelsea her zaman mavi formalar giymiştir, ancak ilk kurulduğu dönemde kulübün o dönemki başkanıEarl Cadogan'ın at yarışı renklerinden esinlenen daha açık tondakieton mavisi kullanılmıştır.[151] Bu forma renkleri, beyaz şort ve koyu mavi veya siyah çoraplarla giyilmiştir.[151] 1912 civarında açık mavi formaların yerini, kraliyet mavisi renginde formalar almıştır.[152] 1960'larda Chelsea teknik direktörüTommy Docherty, formanın renklerini tekrar değiştirerek, kulübün renklerinin "daha modern hâle getirdiğine inandığı" mavi forma ve beyaz çorap (o zamandan beri değişmemiştir) kullanmaya başladı. Bu yeni forma kombinasyonu ilk kez1964-65 sezonunda giyilmiştir.[153] O tarihten bu yana Chelsea, iç saha formalarıyla genellikle beyaz çorap kullanmıştır, ancak 1985-1992 yılları arasında kısa bir süre mavi çoraplar kullanılmıştır.[151]
Chelsea'nin deplasman renkleri genellikle tamamen sarı ya da tamamen beyazdır ve mavi detaylar içerir.[154] Son yıllarda kulüp, her yıl dönüşümlü olarak siyah ya da koyu mavi deplasman formaları kullanmaktadır. Diğer birçok takım gibi Chelsea de zaman zaman "daha sıra dışı tasarımlara" sahip deplasman formaları giymiştir.Tommy Docherty'nin isteğiyle, 1966 FA Cup yarı finalindeInternazionale'nun formasından esinlenilerek mavi ve siyah çizgili bir forma giyilmiştir.[155] 1970'lerin ortalarında ise deplasman forması, 1950'lerinMacaristan millî takımından ilham alınarak kırmızı, beyaz ve yeşil renklerde tasarlanmıştır.[156] Diğer deplasman formaları arasında 1986-1989 yılları arasında kullanılan yeşim yeşili forma, 1990-1992 yıllarında kullanılan kırmızı ve beyaz elmas desenli forma, 1994-1996 arasında kullanılan gri ve mandalina renkli forma ve 2007-2008 sezonunda giyilen parlak sarı forma yer almaktadır.[154] Özellikle gri ve mandalina renkli forma, "tarihin en kötü futbol formaları" listelerinde yer almıştır.[157]
Chelsea,1994 FA Cup finalinde oynayacağını kutlamak amacıyla "No One Can Stop Us Now" adlı bir şarkı yayımladı. Bu şarkı, UK Singles Chart'ta 23. sıraya yükseldi.[161]1997 FA Cup finaline hazırlık sürecinde,Suggs ve Chelsea oyuncularının seslendirdiği "Blue Day" adlı şarkı, UK Singles Chart'ta 22. sıraya ulaştı.[162] 2000 yılında Chelsea, "Blue Tomorrow" adlı bir şarkı yayımladı ve bu şarkı da yine UK Singles Chart'ta 22. sıraya yükseldi.[161]
Maçlarda Chelsea taraftarları, "Carefree" (muhtemelen taraftar Mick Greenaway tarafından yazılan sözlerle "Lord of the Dance" melodisine uyarlanmıştır),[163][164] "Ten Men Went to Mow", "We All Follow the Chelsea" ("Land of Hope and Glory" melodisine uyarlanmıştır), "Zigga Zagga" ve kutlama amaçlı söylenen "Celery" tezahüratlarını söyler. "Celery" tezahüratı genellikle taraftarların birbirlerine kereviz fırlatmasıyla eşlik edilir; ancak2007 Football League Cup finalinde orta saha oyuncusuCesc Fàbregas'ın karıştığı bir olaydan sonra Stamford Bridge'de kereviz yasaklanmıştır.[165]
Popüler taraftar tezahüratları arasında "Super Chelsea", "Super Frank" (kulüp tarihinin en golcü oyuncusuFrank Lampard'a ithafen), "We love you Chelsea" ve "Come on Chelsea" yer alır. Ayrıca, rakip takımları, teknik direktörleri veya oyuncuları kışkırtmak için duruma özel ya da rakibe özgü tezahüratlar da yapılır.[166]
11 Mart 2006'daTottenham Hotspur'a karşı oynanan maçta Chelsea taraftarları
Chelsea, "dünyanın en çok desteklenen futbol kulüplerinden" biridir.[167][168]İngiliz futbolu tarihinde ortalama seyirci sayısı bakımından altıncı sırada yer alır[169] ve Stamford Bridge'de düzenli olarak 40,000'den fazla taraftar çeker; 2023-24 sezonundaPremier League'de maç başına ortalama 39,700 seyirciyle "en çok desteklenen dokuzuncu takım" olmuştur.[170] Chelsea'nin yerel taraftar kitlesi,Büyük Londra bölgesinin her yerinden gelir veHammersmith ileBattersea gibi işçi sınıfı bölgelerini, Chelsea ileKensington gibi alanları veLondra'yı çevreleyen illeri kapsar. Birleşik Krallık'ta ve dünya çapında "çok sayıda" resmi taraftar kulübü bulunmaktadır.[171]
2007 ile 2012 yılları arasında Chelsea, yıllık forma satışları bakımından "dünya çapında dördüncü" sıradaydı ve yılda ortalama 910,000 forma satışı gerçekleştirdi.[172] 2024 itibarıyla Chelsea'nin sosyal medyada 141,9 milyon takipçisi vardır ve bu, futbol kulüpleri arasında "dördüncü en yüksek" rakamdır.[173]
Özellikle 1970'ler ve 1980'lerde, Chelsea taraftarlarıfutbol holiganlığı ile ilişkilendirilmiştir. Kulübün holigan grubu, ilk olarak "Chelsea Shed Boys" olarak bilinirken, daha sonra "Chelsea Headhunters" adıyla tanınmıştır veWest Ham United'ınInter City Firm veMillwall'ınBushwackers grupları gibi "ulusal düzeyde futbol şiddetiyle kötü bir üne sahip" olmuştur.[174] Bu olaylar maç öncesinde, sırasında ve sonrasında yaşanmıştır. 1980'lerde holiganlık olaylarının artması, kulüp başkanı Ken Bates'in sahaya taraftarların girmesini engellemek için elektrikli çit inşa etme önerisine yol açmış, ancak bu öneriBüyük Londra Konseyi tarafından reddedilmiştir.[175]
1990'lardan itibaren, daha sıkı polis denetimleri, stadyumlardakiCCTV kameraları vetamamı koltuklu statların devreye girmesi sayesinde maçlarda yaşanan olaylar azalmıştır.[176] 2007 yılında takım, iç saha maçlarının atmosferini "daha canlı ve coşkulu hale getirmek" için "Back to the Shed" kampanyasını başlatmış ve bu kampanya "kayda değer bir başarı" elde etmiştir. Ancak2009-10 sezonunda İngiltereİçişleri Bakanlığı istatistiklerine göre, Chelsea taraftarlarından 126 kişi futbol kaynaklı suçlar nedeniyle tutuklanmıştır ve bu ligde "üçüncü en yüksek" sayıdır.[177] Ayrıca, 27 kişiye yasaklama kararı verilmiştir; bu da bu sıralamada kulübü ligde beşinci sıraya yerleştirmiştir.[177]
Chelsea, uzun yıllardır Kuzey Londra kulüpleriArsenal veTottenham Hotspur ile rekabet içerisindedir.[178][179]Leeds United ile olan rekabeti ise 1960'lar ve 1970'lerde oynanan, özellikle1970 FA Cup finali gibi "sert ve tartışmalı maçlara" dayanır.[180] Daha yakın dönemde, kupa organizasyonlarında sık sık karşılaşmaların ardındanLiverpool ile bir rekabet ortaya çıkmıştır.[181][182]Batı Londra'daki diğer kulüplerBrentford,Fulham veQueens Park Rangers da Chelsea'nin rekabet halindeki takımlar arasında yer almaktadır. Ancak bu rekabetler, takımların çoğu zaman farklı liglerde yer alması nedeniyle son yıllarda daha az belirgin hale gelmiştir.[183]
2004 yılında Planetfootball.com tarafından yapılan bir ankette, Chelsea taraftarları "en büyük rakiplerini" sırasıyla Arsenal, Tottenham Hotspur veManchester United olarak belirtmiştir.[184] Aynı ankette, Arsenal, Fulham, Leeds United, QPR, Tottenham veWest Ham United taraftarları Chelsea'yi "en büyük üç rakiplerinden biri" olarak göstermiştir.[184]
2012 yılında, İngiltere genelindeki dört lig seviyesinden 1,200 taraftarın katıldığı bir ankette, 2003'ten bu yana birçok kulübün ana rakip algısının değiştiği tespit edilmiştir.[185] Chelsea taraftarları, en büyük rakiplerinin Tottenham olduğunu belirterek Arsenal ile Manchester United'ı bu sıralamada geride bırakmıştır.[185]
Frank Lampard, Chelsea'nin en çok gol atan oyuncusudur.
Chelsea'nin en fazla forma giyen oyuncusu, 1961 ile 1980 yılları arasında takım adına 795 resmi maça çıkan ayrıca kaptanlık yapmışRon Harris'tir.[186] Ayrıca beş oyuncu daha Chelsea formasıyla 500'den fazla maça çıkmıştır:Peter Bonetti (729; 1959-1979),John Terry (717; 1998-2017),Frank Lampard (648; 2001-2014),John Hollins (592; 1963-1975 ve 1983-1984) veCésar Azpilicueta (508; 2012-2023).[187] Lampard, İngiltere formasıyla toplam 103 maçta (101'i Chelsea'de oynarken) sahaya çıkarak, kulübün en fazla millî forma giyen oyuncusudur. Chelsea'nin2013-14 sezonundaki 57 maçında sahaya çıkan tüm oyuncuların millî forma giyiyor olması, kulüp için bir rekor niteliğindedir.[188]
Frank Lampard, Chelsea tarihinin en golcü oyuncusudur.[186] 2001-2014 yılları arasında oynadığı 648 maçta 211 gol atarak, Mayıs 2013'teBobby Tambling'in 202 gollük rekorunu geçmiştir.[189] Chelsea formasıyla 100'den fazla gol atan diğer sekiz oyuncu ise şunlardır:George Hilsdon (1906-1912),George Mills (1929-1939),Roy Bentley (1948-1956),Jimmy Greaves (1957-1961),Peter Osgood (1964-1974 ve 1978-1979),Kerry Dixon (1983-1992),Didier Drogba (2004-2012 ve 2014-2015) veEden Hazard (2012-2019). Jimmy Greaves, 1960-61 sezonunda toplam 43 gol atarak, bir sezonda en fazla gol atan oyuncu rekorunu elinde tutmaktadır.[190] Ayrıca, Greaves, 20 yaşında İngiltere'nin en üst liginde 100 gol atan en genç oyuncu olmuştur.[191]
Chelsea'nin resmi maçlarda aldığı en farklı galibiyeti, 1971'deUEFA Kupa Galipleri Kupası'ndaJeunesse Hautcharage takımını 13-0 yendiği maçtır.[192] En farklı birinci lig galibiyeti ise 2010 yılındaWigan Athletic'e ve 2012'deAston Villa'ya karşı alınan 8-0'lık galibiyetlerdir.[193] Kulüp tarihindeki "en ağır yenilgi" ise 1953 yılındaWolverhampton Wanderers'a karşı alınan 8-1'lik mağlubiyettir.[194][195] Chelsea'nin UEFA Kupa Galipleri Kupası'nda Jeunesse Hautcharage'ı 21-0'lık toplam skorla elemesi, Avrupa futbolunda bir rekordur.[196] Chelsea'nin Stamford Bridge'deki "en yüksek seyirci" sayısı, 12 Ekim 1935'te Arsenal ile oynananFirst Division maçında 82,905 olarak kaydedilmiştir. Ancak, 13 Kasım 1945'te Sovyet takımıDinamo Moskva ile oynananhazırlık maçını 100,000'in üzerinde seyirci sayısına ulaştığı iddia edilmektedir.[197][198]
Ocak 2011'de Chelsea,Fernando Torres'i 50 milyon £'a alarak 2014'e kadar kırılmayan İngiltere'deki transfer ücreti rekorunu kırdı.
20 Mart 2004 ile 26 Ekim 2008 arasında Chelsea, iç sahasında 86 maçlık yenilmezlik serisiyle bir rekor kırdı ve Liverpool'un 1978 ile 1980 yılları arasında elde ettiği 63 maçlık yenilmezlik rekorunu geride bıraktı.[199][200] Chelsea, bir lig sezonunda en az gol yiyen takım (15 gol), Premier League sezonunda en fazla maçta gol yemeyen takım (25 maç; her ikisi de2004-05 sezonunda)[201] ve bir lig sezonunun başlangıcından itibaren en fazla gol yenmeyen maç serisi (6 maç,2005-06 sezonunda) rekorlarını elinde bulundurmaktadır.[202] Chelsea,2005-06 sezonunda ligdeki ilk dokuz maçı kazanan tek Premier League takımıdır.[203][204] 2009'dan 2013'e kadar takım, FA Cup'ta üst üste 29 maç yenilmediği (penaltılar hariç) bir rekora da imza attı.[205]
25 Ağustos 1928'de, Chelsea ve Arsenal,Swansea Town'a karşı oynadıkları maçta forma numarası kullanan ilk kulüpler oldular.[206] 19 Nisan 1957'deNewcastle United'a karşı oynadıkları maçla Chelsea, İngiltere'deki bir deplasman maçına uçakla giden ilk İngiliz kulübü oldu[207] ve 27 Ocak 1974'teStoke City ile oynadıkları maçla Pazar günü maç oynayan ilk First Division kulübü oldular. 26 Aralık 1999'da Chelsea,Southampton'a karşı oynadığı Premier League maçında tamamen yabancı oyunculardan oluşan ilk 11'i sahaya süren ilk İngiliz kulübü oldu.[208] Mayıs 2007'de, Chelsea, eski Wembley Stadyumu'nda kapanmadan önceki "son galibiyeti" alan ve yeniWembley Stadyumu'nda ilk FA Cup zaferini kazanan takım oldu.[209] 21. yüzyıldaUEFA'nın beş yıllık katsayı sistemine göre birinci sırada yer alan ilk İngiliz kulübü oldu.[210] 2009-10 sezonunda Chelsea, bir Premier League takımı olarak ve 1962-63 sezonundan sonra İngiltere'nin en üst liginde bir sezonda en az 100 gol atan ilk takım oldu.[57] Chelsea ayrıcaUEFA Şampiyonlar Ligi'ni kazanan tek Londra kulübüdür.[211][212]2012-13 UEFA Avrupa Ligi'ni kazandıktan sonra Chelsea, "dört farklı UEFA kupasını kazanan ilk İngiliz kulüp" oldu.[212] Ayrıca Şampiyonlar Ligi ile Avrupa Ligi'ni kazanan tek Londra kulübüdür.[213]
12 Şubat 2022'de Chelsea,Palmeiras'ı yenerekFIFA Kulüpler Dünya Kupası'nı kazanan "ilk Londra kulübü" oldu;Kai Havertz maçın son dakikasında kazandırdığı penaltıyla şampiyonluğu getiren golü atarak kupayı kazandı.[219] Chelsea, kış transfer döneminde sekiz yeni futbolcuya 289 milyon £'luk harcama yaparak yeni bir rekor kırdı. Bu transferler arasında 107 milyon £'a alınanEnzo Fernández transferi, İngiltere'deki transfer rekorunu yeniden kırmış oldu.[220]
Todd Boehly, Chelsea'nin başkanı ve kulübün sahiplerinden biridir.
Chelsea, 1905 yılındaGus Mears tarafından kurulmuştur. Gus Mears'ın 1912'de ölümünün ardından, ailesi kulübün sahipliğini sürdürmüştür. Ancak 1982'deKen Bates, Mears'ın yeğeniBrian Mears'tan kulübü 1 sterlin karşılığında satın almıştır. Bates, kulüp hisselerinin büyük kısmını elinde tutarak Mart 1996'da Chelsea'yiAIM borsa pazarında işlem görmesi için listelemiştir.[42] 1990'ların ortalarında "bazı" Chelsea taraftarları ve işadamıMatthew Harding, kulübün yönetim kurulu üyesi olmuş ve kulübün yeni Kuzey Tribünü'nü inşa etmek ve yeni oyuncular almak için 26 milyon sterlinlik kredi açmıştır.[45]
Temmuz 2003'teRoman Abramoviç, Chelsea Village plc'nin %50'sinden fazlasına sahip olan hisseleri, Bates'in %29,5'lik hissesini de içerecek şekilde 30 milyon sterlin karşılığında satın almış ve sonraki haftalarda geri kalan 12,000 küçük hissedara, hisse başına 35 peni ödeyerek satın almış ve toplamda 140 milyon sterlinlik bir devralma işlemi gerçekleştirmiştir. Bu devralma sırasında diğer hissedarlar arasında Matthew Harding'in mirası (%21),BSkyB (%9,9) ve çeşitli anonim off-shore (deniz aşırı)tröstleri bulunuyordu.[221]
Abramoviç'in devralma işlemi sırasında kulübün yaklaşık 100 milyon sterlin borcu bulunuyordu. Bu borç, 1997'de Bates yönetimi tarafından Stamford Bridge'in tapusunu almak ve stadyumun yeniden inşası için alınan 75 milyon sterlinlik 10 yıllık birEurobond'u da içeriyordu. Bu borcun %9'luk faizi kulübe yılda yaklaşık 7 milyon sterlin olarak geri dönüyordu veBruce Buck'a göre, Chelsea, Temmuz 2003'te ödenecek bir taksiti ödemekte zorlanıyordu.[222] Abramoviç bu borçlardan bazılarını ödemiş, ancak Eurobond'un 36 milyon sterlinlik kalan kısmı 2008 yılına kadar ödenmemiştir.[223] O zamandan sonra kulüp dış borçlarını kapatmıştır.[224]
Abramoviç, kulübün şirket adını Chelsea FC plc olarak değiştirdi ve kulübün ana şirketi olan Fordstam Limited'ı yönetmeye başladı.[225] Bu şirket de doğrudan Abramoviç'in denetimindeydi ve Chelsea, Abramoviç tarafından Fordstam Limited aracılığıylafaizsiz kredilerle finanse edilmeye devam etti.[226] Aralık 2009'da bu kredilerin toplamı 709 milyon sterline ulaşmıştı ve Abramoviç, bu borçları hisseye dönüştürerek kulübüborçsuz hale getirdi.[227] Ancak borç, Fordstam şirketinde kaldı.[228]
Chelsea, Abramoviç yönetimin ilk dokuz yılı boyunca kâr elde edemedi ve Haziran 2005'te 140 milyon sterlinlik rekor zarar açıkladı.[55] Ancak Kasım 2012'de Chelsea, 30 Haziran 2012'de sona eren sezon için 1,4 milyon sterlinlik bir kâr açıkladı.[55][65] Bu, Abramoviç'in yönetimindeki ilk kârlı yıl oldu. Bu durumu 2013'te bir zarar izledi, ancak 2014 yılı Haziran'ında kulüp tarihindeki "en yüksek kâr" olan 18,4 milyon sterlin açıklandı.[66] 2018'de ise Chelsea, vergiler sonrası 62 milyon sterlinlik "rekor bir kâr" duyurdu.[67]
2012 tarihli bir Brand Finance raporu, Chelsea'yi futbol markaları arasında beşinci sırada yer aldırmış ve kulübün marka değerini 398 milyon dolar olarak belirlemiştir.[229] Bu, bir önceki yıla göre %27'lik bir artış anlamına gelmekteydi ve kulübün marka değeri, altıncı sırada yer alan Londra ekibi Arsenal'den 10 milyon dolar daha yüksekti.[230] Ayrıca markaya AA (çok güçlü) bir güç puanı verilmiştir.[231] 2016 yılında iseForbes dergisi, Chelsea'yi "dünyanın en değerli yedinci futbol kulübü" olarak listelemiş, kulübün değerini 1,15 milyar pound (1,66 milyar dolar) olarak belirlemiştir. 2016 itibarıyla Chelsea,Deloitte Futbol Para Ligi'nde yıllık ticari geliri 322,59 milyon pound ile sekizinci sıradaydı.[232]
Mayıs 2022 itibarıyla, Chelsea,Forbes'a göre "dünyanın en değerli sekizinci kulübü" olarak listelendi,[233] aynı şekildeDeloitte'a göre de sekizinci sıradaydı ve yıllık ticari geliri 493,1 milyon euro olarak belirtildi.[234]
Kulübün son mali kayıtları, eski teknik direktörAntonio Conte'ye işten çıkarılması nedeniyle ödenen 26,6 milyon pound'luk tazminatın yanı sıra, onun teknik ekibine yapılan ödemeler ve ortaya çıkan hukuki masraflardır.[235]
26 Şubat 2022'de,Rusya-Ukrayna Savaşı sırasında, Abramoviç, Chelsea FC'nin yönetimini Chelsea Charitable Foundation'a devretmiştir.[236] Abramoviç, 2 Mart 2022'de yaptığı resmi açıklamada, Ukrayna'daki devam eden savaş nedeniyle kulübü satma kararı aldığını duyurmuştur.[237] 10 Mart'ta Birleşik Krallık hükûmeti, Abramoviç'in Kremlin ile yakın bağları nedeniyle Abramoviç'in mal varlığını dondurmuş, ancak kulübün futbol ile ilgili faaliyetlerini yürütmeye devam etmesine izin verilmiştir.[238] 12 Mart'ta Premier League, Abramoviç'i Chelsea yönetiminden men etmiştir.[239]
19 Mart 2022'de, Raine Capital aracılığıyla kulübün satışını yöneten şirkete Chelsea FC'yi almak için beş onaylı teklif sunulmuştur. Bu teklifler arasında eski Liverpool başkanı SirMartin Broughton'ın liderliğindeki birkonsorsiyum, Ricketts ailesi tarafından yönetilen bir yatırımcı grubu (aralarındaJoe vePete Ricketts de bulunuyordu), İsviçreli ve Amerikalı işadamlarıHansjörg Wyss veTodd Boehly, Portekizli Ricardo Santos Silva ve İngiliz işadamıNick Candy'nin liderliğindeki Aethel Partners yer alıyordu. Ayrıca, eski Chelsea oyuncusuGianluca Vialli de bu teklifleri destekliyordu.[240]
7 Mayıs'ta kulüp, Todd Boehly ve Clearlake Capital'in liderliğindeki yeni yatırımcı grubu ile anlaşmaya vardığını açıkladı.[241] 30 Mayıs'ta ise Boehly konsorsiyumunun kulübü satın aldığını duyuruldu.[242] Konsorsiyumda Wyss veMark Walter da yer alıyordu. Walter ve Boehly, aynı zamandaLos Angeles Dodgers,Los Angeles Lakers veLos Angeles Sparks kulüplerinin de sahipleridir. Bu grup daha sonraBlueCo olarak tanındı. Satın alma işlemi, Birleşik Krallık hükûmeti, Premier League ve diğer yetkili makamlar tarafından onaylandı.[243][244]
Takım formaları, Temmuz 2017'den beriNike tarafından üretilmektedir. Daha önce, forma üretimiAdidas tarafından yapılmaktaydı. Adidas, kulübün formasını 2006-2018 yılları arasında tedarik etmek için sözleşme imzalamıştı. Bu ortaklık, Ekim 2010'da 160 milyon sterlinlik bir anlaşma ile sekiz yıl süreyle uzatıldı.[245] Bu anlaşma, Haziran 2013'te tekrar yenilendi ve 10 yıl daha uzatılarak toplamda 300 milyon sterlinlik bir anlaşma yapıldı.[246] Ancak Mayıs 2016'da Adidas, karşılıklı anlaşmayla kit sponsorluk anlaşmasının 30 Haziran 2017'de, planlanandan 6 yıl önce sonlandırılacağını açıkladı ve Chelsea, Adidas'a 40 milyon sterlin tazminat ödedi.[247] Ekim 2016'da ise Nike, 15 yıl boyunca geçerli olacak ve toplamda 900 milyon sterlin değerinde yeni kit sponsoru olarak duyuruldu; bu anlaşma 2032 yılına kadar sürecektir.[248] Daha önceleri, Chelsea'nin formalarını sırasıylaUmbro (1975-81),Le Coq Sportif (1981-86), The Chelsea Collection (1986-87), Umbro (1987-2006) ve Adidas (2006-2017) üretmişti.
Chelsea'nin ilk forma sponsoru,Gulf Air'dı ve 1983-84 sezonunda anlaşma sağlandı. Ardından, kulüp sırasıyla Grange Farms,Bai Lin Tea veSimod tarafından sponsorluk aldı. 1989 yılında ise uzun vadeli bir anlaşma ileCommodore International ile sponsorluk anlaşması imzalandı veAmiga, Commodore'un bir yan markası olarak formaların üzerinde yer aldı. Chelsea, daha sonraCoors bira (1994-97),Autoglass (1997-2001),Emirates (2001-05),Samsung Mobile (2005-08),Samsung (2008-15)[249][250] veYokohama Tyres (2015-20) ile sponsorluk anlaşmaları yaptı. Temmuz 2020'den itibaren ise Chelsea'nin sponsoru Three oldu.[251] Ancak, Mart 2022'de Birleşik Krallık hükûmetinin Abramoviç'e uyguladığı yaptırımlar nedeniyle Three sponsorluk anlaşmasını geçici olarak askıya aldı.[252] Kulüp, yönetiminin değişmesinden sonra sponsorluk anlaşmasını tekrar devreye aldı.[253]
Chelsea futbolcuları kulüp otobüsüyle,FA Cup vePremier League şampiyonluğu kazandığı sezon, Fulham ve Chelsea sokaklarında kutlama yaparken, Mayıs 2010
1930'da Chelsea, futbol filmlerinden biri olanThe Great Game'de yer aldı.[259] O dönemdeMillwall'da forma giyen eski Chelsea forvetiJack Cock, filmin başrolündeydi ve birkaç sahneStamford Bridge'de çekildi, bu sahneler arasında saha, yönetim odası ve soyunma odaları da görüntülendi. Filmde, o zamanki Chelsea oyuncularıAndrew Wilson,George Mills veSam Millington da konuk oyuncu olarak yer aldı.[260] Chelsea'nin adını taşıyan ve kulüple ilişkilendirilenChelsea Headhunters adlı bir futbol çetesinin "ünlenmesi" nedeniyle, Chelsea,futbol holiganlığı üzerine yapılmış filmlerde de yer aldı, bunlardan biri de 2004 yapımıFutbol AŞ'dir.[261] Chelsea,Hint filmiJhoom Barabar Jhoom'da da yer aldı.[262] Nisan 2011'de,Karadağ yapımı komedi dizisiNijesmo mi od juče, Chelsea'ninSutjeska Nikšić ile UEFA Şampiyonlar Ligi'ne "katılma mücadelesi verdiği" bir bölüm çekti.[263]
1950'lere kadar takım,Viktorya döneminde başlayan Müzikhol ile bağlantı içindeydi ve "kulübün başarısızlıkları" komedyenler için sıkça malzeme oluyordu.[264] Bunlar arasındaGeorge Robey de yer alıyordu. Bu durum, komedyen Norman Long'un 1933'te yayımlanan ve "On the Day That Chelsea Went and Won the Cup" (Chelsea Kupayı Kazandığı Gün) adlıyenilik şarkısına kadar devam etti.[36] Şarkının sözleri, Chelsea'nin "nihayet bir kupa kazandığı varsayımsal bir günde yaşanacak tuhaf ve imkansız olayları" anlatıyordu.Alfred Hitchcock'un 1935 yapımı39 Basamak filminde Mr. Memory, Chelsea'nin son kupayı MÖ 63 yılında kazandığını ve bunun "İmparator Neron'un huzurunda" yaşandığını söyler.[265] 1980 yapımıMinder dizisinin bir bölümünde ise, gerçek bir maç sırasında Stamford Bridge'de çekilen sahnelerde, Chelsea ilePreston North End arasında oynanan maçın görüntüleri yer aldı ve Terry McCann (Dennis Waterman), tribünlerde görünüyordu.[266]
Not: Uyruk bilgisi futbolcularınFIFA uygunluk kurallarınca oynayabileceği millî takımı gösterir. FIFA kuralları haricinde başkaca uyruğa da sahip olabilirler.
Not: Uyruk bilgisi futbolcularınFIFA uygunluk kurallarınca oynayabileceği millî takımı gösterir. FIFA kuralları haricinde başkaca uyruğa da sahip olabilirler.
^abStamford Bridge turnikeleri 74.496 kişinin stada girmesiyle kapatıldı, ancak binlerce kişi stada izinsiz olarak girmeye devam etti, ayrıca bu maç seyirci sayısının 100,000 olduğu belirtilmektedir."Arşivlenmiş kopya". 6 Haziran 2014 tarihindekaynağından arşivlendi. Erişim tarihi:6 Ocak 2025. Maçla ilgili birinci elden bir anlatım için bkz.Mears 2004, s. 81-88
^Kassies, Bert."UEFA Team Ranking 2008".UEFA European Cup Football: Results and Qualification. 1 Mayıs 2008 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:2 Haziran 2008.
Ingledew, John (2006).And Now Are You Going to Believe Us: Twenty-five Years Behind the Scenes at Chelsea FC. John Blake Publishing Ltd.ISBN978-1-84454-247-5.
Matthews, Tony (2005).Who's Who of Chelsea. Mainstream Publishing.ISBN978-1-84596-010-0.
Mears, Brian (2004).Chelsea: A 100-year History. Mainstream Sport.ISBN978-1-84018-823-3.
Williams, Barrie; Lawton Junior, Tom (2011)."Get in There!" Tommy Lawton: My Friend, my father. Kingston upon Thames: Vision Sports.ISBN978-1-907637-00-1.
Harris, Jeff (1995). Hogg, Tony (Ed.).Arsenal Who's Who. Londra: Independent UK Sports.ISBN978-1-899429-03-5.
.jpg)
.jpg)
