| Barasinga | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 erkek | ||||||||||||||||||||||
| Korunma durumu | ||||||||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Rucervus duvaucelii (G. Cuvier, 1823) |
Barasinga ya daDuvaucel (Bataklık) geyiği (Cervus duvaucelii)geyikgiller (Cervidae) familyasındanHindistan veNepal'e özgü birgeyik türüdür.
Barasinga'nın en dikkat çekici özelliği erişkin boynuzların 10-14 arası uç vermesidir. Bu sayı kimi zaman yirmiye çıkmaktadır.Latince adıFransız doğabilimciAlfred Duvaucel'in anısına verilmiştir.
Bir zamanlar barasingaİndus,Ganj veBrahmaputra nehirlerinin oluşturduğu havzalar boyunca ve ortaHindistan'daGodavari Nehri'ne kadar yayılmıştır.Gucerat'ta Langhaj kazı alanında bin yılı aşkın kemikler bulunmuştur. Günümüzde bu tür doğal yaşam alanının batı kesiminde tamamen yokolmuştur. 1964 yılındaHindistan'ın tamamında üç ila dört bin arasında olduğu tahmin edilmiştir.
Orta Hindistan'da Kanha Ulusal Parkı dışında barasinga tamamen ortadan kaybolmuştur. Burada bile 1950'lerin başında üç bin olduğu tahmin edilen geyiklerin sayısı on yıl gibi kısa bir süre içinde yüzden aşağıya düşmüş ve 1970'te de bu sayı 66 gibi en düşük seviyesine ulaşmıştır.
Barasinga artık uzun yolun sonuna gelmiştir. Avlanma,kaçak avlanma ve en önemlisi otlakların tarım alanına çevrilmesi sayılarının azalmasının ana sebepleridir. Uzun otlar yalnızca besin olarak işe yaramaz, aynı zamanda yavruları avcı hayvanların görüşünden saklar. Bu geyik türünü yokolmaktan kurtarmak için gösterilen çabalar karşılık vermiş ve sayıları beş yüzü geçmiştir.
.png) | Çift toynaklılar ile ilgili bu maddetaslak seviyesindedir. Madde içeriğinigenişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
