| İnebolu | |
|---|---|
 İnebolu'dan bir görüntü | |
 İnebolu ilçesinin Kastamonu'daki konumu | |
 İlçe sınırları haritası | |
| Ülke | Türkiye |
| İl | Kastamonu |
| Coğrafi bölge | Karadeniz Bölgesi |
| Köy sayısı | 77 |
| İdare | |
| • Kaymakam | Necdet Uçar[1] |
| • Belediye başkanı | Engin Uzuner (MHP) |
| Yüzölçümü | |
| • Toplam | 301 km² |
| Rakım | 64 m |
| Nüfus (2018) | |
| • Toplam | 21.738 |
| • Kır | 10,393 |
| • Şehir | 10.484 |
| Zaman dilimi | UTC+03.00 (TSİ) |
| ISO 3166 kodu | TR-37 |
| Posta kodu | 37500 |
| İl alan kodu | 366 |
| İl plaka kodu | 37 |
İnebolu,Türkiye'ninKaradeniz Bölgesi'nde yer alanKastamonu ilinin birilçesidir. Geleneksel yerli mimarinin birçok örneğine sahip bir Karadeniz liman şehridir.
İnebolu çevresindeki yerleşmelerin ne zaman başladığı tam olarak belirlenemese de ilk antik şehir MÖ. 3. yüzyılda Sinope'ye bağlı bir emperion olarak kurulmuş ve "Abonu'nun Duvarları" anlamına gelenAbonuteikhos adını almıştır. MÖ. 64 yılında Roma egemenliğine giren şehir, MS. 2. yüzyılda Roma İmparatorluğu hükümdarıMarcus Aurelius ya daAntoninus Pius dönemindeİyonya kenti anlamındaki İonopolis adı verilmiştir. Ayrıca şehir,Apollon'un yılan formunda yeniden doğduğuna dair bir kült olanGlykon'a ve sahte peygamber olarak anılanAbonuteikhoslu Aleksandros'a ev sahipliği yapmıştır.
1071Malazgirt Savaşı'ndan sonraAnadolu'ya akın eden Türk Selçuklu BeylerindenEmir Karatekin 1084-85 yıllarında bölgeyi Türk hakimiyeti altına almıştır. Şehrin adıSelçuklu Hanedanı döneminde şimdiki halini almıştır.[4]Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılmasından sonraÇobanoğulları Beyliği'nin, ardındanCandaroğulları Beyliği'nin sınırları içinde kalan ilçe; 1383'te,I. Murad zamanında,Osmanlı Devleti'ne katılmıştır. BölgeAnkara Muharebesi'nden sonra tekrarCandaroğulları Beyliği'nin bir parçası olmuştur. İspanyol Seyyah Clavijo, 1404 yılında İnebolu'ya gelmiş ve bölgedeki kerestelerin çok iyi olduğundan bahsetmiştir.[5]
Candaroğulları Beyliği'nin 1461 yılındaOsmanlı'ya katılmasıyla birlikte İnebolu da Osmanlı hakimiyetine girmiştir. 1496 yılı Amasya Sultan II. Bâyezid İmâreti Hudûdnâmesi'nde Kastamonu sancağının Küre kazasına bağlı bir nahiye olarak görülmektedir. Bu tarihte nahiyenin İnebolu merkez yerleşimi dahil 21 köyü ile 1 mezrası bulunmaktadır. Hudûdnâme'de geçen Avra/Avara, Bataryos/Patriyoz (Karadeniz Mahallesi içinde kalmış), Boyran, Karaca köyleri günümüzde İnebolu ilçe merkezinin mahalleleri konumundadır.[6]
1878 yılı kayıtlarına göre İnebolu kazasında 26.200 Müslüman ve 850Rum olmak üzere toplam 27.050 erkek yaşamaktadır. 1882 yılı Kastamonu Vilâyet Sâlnâmesi'ne göre İnebolu kazası, iki nahiyesiyle (Küre ve Abana) birlikte 11 mahalle ve 75 köye sahiptir. Kaza genelinde 9.200 Müslüman hanede 27.250 ve 250 Rum hanesinde 905 erkek yaşamaktadır. Kaza genelinde, 2 rüştiye mektebi, 150 cami ve mescit, 5 kilise ve manastır, 892 dükkan, 25 han, 9 hamam kaydedilmiştir. Bu tarihlerde İnebolu, Karadeniz'de önemli bir liman pozisyonundadır.[7]93 Harbi sonrasında İnebolu limanı Kafkaslardan gelen mülteci Müslüman halklar için aktarma merkezlerinden biri olmuştur. Bu dönemde İnebolu'nun Akyeri mevkisine 40 haneBatum göçmeni yerleştirilmiştir.[8]
1880 ve 1885'te iki büyük yangın geçiren kentin ve çarşısı tamamen yanmıştır. Devrin PadişahıII. Abdülhamit zamanında, Kastamonu valisi olan Abdurrahman Paşa tarafından yapılan planla kent mimarisi yeniden düzenlenmiştir.[9]
İnebolu,Çanakkale Savaşı'nda 138 şehit verdi.[10]I. Dünya Savaşı sırasında 19 Temmuz ve 20 Eylül 1915 ile 8 Ocak 1916 tarihlerinde Ruslar tarafından bombalandı. Osman Nuri Bey tarafından 25 Kasım 1919'daİnebolu Müdafaa-i Hukuk kuruldu. YönetimeMüftü Ahmet Efendi seçildi.
İnebolu'dan Zeki BeySivas Kongresi'ndeKastamonu'yu temsil etti. 10 Aralık 1920 İnebolu'da Esliha ve Cephane Komisyonu ve Menzil Nokta Komutanlığı kuruldu ve başınaErzincan Küçük Zabit seçildi.Türk Kurtuluş Savaşı için, sıralamayla bitmeyen birçok isimler el ele verdi.
Dönemin önemli bir ticaret merkezi olan İnebolu veİnebolu LimanıTürk Kurtuluş Savaşı'nda stratejik olarak önemli bir rol oynamıştır. Kurtuluş Savaşı'na katılmak içinAnkara'ya gitmek isteyenlerin bir bölümü teknelerle İnebolu İskelesine geliyor ve buradanAnadolu'ya geçiyordu.İstanbul veSSCB'den gelen savaş gereçlerinin Anadolu'ya giriş noktası da İnebolu iskelesi olmuştu. Bunu fark edenYunanlar Karadeniz'deki donanmalarıyla iskeleyi denetlemeye başladı. Bundan sonuç alamayan Yunan savaş gemilerinden Panter ve Kılkış adlı iki Yunan zırhlısı 9 Haziran 1921'de İnebolu limanına geldi. Şehrin ileri gelenlerineültimatom vererek cephane ve silahları iki saat içinde teslim etmesini söyledi. Savaş gemilerinin İnebolu'ya doğru hareket ettiği haberi zırhlılardan önce İnebolu'ya ulaşmış ve cephaneler bombalama karşında zarar görmemesi için iç kısımda kalan İkiçay Mevkii'ne, tepenin arkasında kalan ve zırhlıların top atışlarının ulaşamayacağı yerlere taşınmaya başlamıştı. Cephanelerin teslim edilmemesi üzerine Yunan savaş gemileri İnebolu'yu bombaladı ancak Yunanlar Kurtuluş Savaşı'nın gereksinimi olan insan ve cephanenin Anadolu'ya giriş yeri olan bu iskeledeki etkinliği önleyemedi.
Bombalanmanın yıl dönümü olan 9 Haziran, İnebolu Kahramanlık Günü ilan edilmiştir.[11]
1924 yılında, İstiklal Madalyası alan ilk ve tek ilçe olan İnebolu'ya, Atatürk'ün önerisiyle TBMM tarafından "yiğit" ünvanı verilmiştir. (İl olan diğer şehirlerimiz Kahramanmaraş 1925'te, Gaziantep ve Şanlıurfa ise daha sonra İstiklal Madalyası almışlardır.) İnebolulular, yiğit ünvanını, ''Bizler her Türk evladının yapacağı gibi vatani görevimizi yaptık, her Türk yiğittir, farkımız yoktur'' mantığıyla kullanmamışlardır. Bu yüzden de, bu ilçeye hala sadece İnebolu denmektedir.
Türk İstiklâl Mücadelesi sırasında; işgal ordularının el koyduğu Osmanlı silah ve cephanesi İstanbul'dan bin bir güçlükle tekne ve takalarla İnebolu'ya getirilmiş, mavnalarla (kayıklarla) sahile boşaltılmış, bu kutsal emanetler elden ele, yaşlı-genç, çocuk-kadın demeden, omuzlarda ve kağnılarla, İnebolu-Küre-Seydiler-Kastamonu yolu ile bağımsızlık savaşı veren Kuvayımilliye güçlerine Ankara'ya ulaştırılmıştır.
Yiğit İnebolu'nun kahraman kayıkçılarının; savaşta göstermiş olduğu bu takdire değer mücadele ve vatan için yapılan unutulmaz hizmetleri göz ardı edilmemiş, TBMM tarafından 11 Şubat 1924 tarihinde yapılan 99. oturumunda 66 numaralı Kanunla İnebolu Mavnacılar Loncasına, “Beyaz Şeritli İstiklâl Madalyası ve Beratı” taltif edilmiştir. İnebolu Mavnacılar Loncasına verilen bu beyaz şeritli altın madalya ve berat, kayıkçıların şahsında tüm İnebolu halkına verilmiş bir madalyadır.[12]
İnebolu kayıkçılarının gayret ve başarıları 9 Nisan 1924 tarihliTBMM kararıyla Beyaz Şeritliİstiklâl Madalyası ile ödüllendirilmiştir.[13]
1923'te Cumhuriyet'in ilanından sonra Yunan Hükûmeti ile yapılanmübadele anlaşmasından sonra ilçe çevresinden 2000 RumYunanistan’a göç ettirilmiş, bazı Rumlar İnebolu'daki köy isimleriyle aynı adı taşıyan köyler kurmuşlardır.[5] Mübadele sonrası İnebolu’da Rum kalmamış, ilçedeki köylerin Rumca isimleri de Türkçeleştirilmiştir. Mübadele öncesinde burada yaşayan Rumların torunları tarafından ilçeye ziyaretler yapılmıştır.[14][15]
Atatürk 23 Ağustos 1925'te Kastamonu'ya gelmiştir. Burada İnebolu heyetini kabul etmiş ve yapılan davet üzerine 25 Ağustos 1925 Salı günü saat 11.00'deKastamonu'dan İnebolu'ya hareket etmiştir.
27 Ağustos 1925 Perşembe günüİnebolu Türk Ocağı'nda tarihi Şapka Nutku'nu söylemiştir.Mustafa Kemal Atatürk'ün İnebolu'ya 1 gün için gelip 3 gün kaldığı,Şapka ve Kıyafet Devrimi'nin ilk Nutkunu söylediği, "Bu serpuşun adına şapka denir" dediği 25-28 Ağustos tarihleri arasında her yıl törenler yapılmaktadır.[16][17][18]
İnebolu Türk Ocağı, 1931 yılında kapatılmış ve bina halkevi olarak kullanılmaya başlanmıştır. 1951 yılında da Halkevlerinin kapatılmasıyla bina hazineye geçmiş; 1956'da belediyeye devredilmiş, vapur acentesi ve lokanta olarak işletilmiştir. 1999 yılında Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğüne devredilmiş, 2005'te başlayan restorasyon çalışmalarının ardından ziyarete açılmıştır.[19] 2020 yılında ise müze olarak kullanılması üzerine çalışmalar başlatılmıştır.[20]
| Seçim | İsim | Parti | |
|---|---|---|---|
| 1963 | Celasin Karakocaoğlu | Yeni Türkiye Partisi | |
| 1968 | Adalet Partisi | ||
| 1973 | Selim Çıdamal | Cumhuriyet Halk Partisi | |
| 1977 | Kemal Örüklü | ||
| 1984 | Hulki Yeğin | Anavatan Partisi | |
| 1989 | Fikret İşeri | Sosyaldemokrat Halkçı Parti | |
| 1994 | Mustafa Kadir Karatay | Anavatan Partisi | |
| 1999 | İdris Güleç | Doğru Yol Partisi | |
| 2004 | Adalet ve Kalkınma Partisi | ||
| 2009 | Engin Uzuner | Milliyetçi Hareket Partisi | |
| 2014 | |||
| 2019 | Mustafa Huner Özay | Adalet ve Kalkınma Partisi | |
| 2024 | Engin Uzuner | Milliyetçi Hareket Partisi | |
| Sıra | İsim | Görev yılları |
|---|---|---|
| 1 | Şemsettin Akan | 1936 - 1938 |
| 2 | H. Faik Türegün | 1938 - 1944 |
| 3 | Nasuhi Kuruosman | 1944 - 1947 |
| 4 | Ekrem Güven | 1947 - 1949 |
| 5 | Çetin Silivri | 1949 - 1950 |
| 6 | Rıfat Erdal | 1950 - 1952 |
| 7 | Faruk Vefkioğlu | 1952 - 1955 |
| 8 | Kemal Demirtaş | 1955 - 1957 |
| 9 | Y. Sıtkı Hatipoğlu | 1955 |
| 10 | Ziya Oğuz | 1957 |
| 11 | Bedri Güven | 1957 - 1959 |
| 12 | Mustafa Yeni | 1959 - 1960 |
| 13 | Şerafettin Yarkın | 1960 - 1961 |
| 14 | Kazım Pamuk | 1961 - 1962 |
| 15 | A. Vefi Pandır | 1962 - 1965 |
| 16 | Yaşar Erman | 1965 - 1970 |
| 17 | Recep Ceylan | 1970 - 1972 |
| 18 | Mithat Çetin | 1972 - 1975 |
| 19 | Ünver Ünal | 1976 - 1979 |
| 20 | Halil Kanal | 1979 - 1980 |
| 21 | Engin Şenalp | 1980 |
| 22 | Mehmet Gürbüz | 1980 - 1984 |
| 23 | Hasan İpek | 1985 - 1986 |
| 24 | Abdulkadir Yazıcı | 1999 - 2001 |
| 25 | Orhan Mardinli | 2001 - 2004 |
| 26 | Hamdi Bolat | 2004 - 2005 |
| 27 | Ali Yener Erçin | 2005 - 2006 |
| 28 | İlhan Karakoyun | 2007 - 2009 |
| 29 | Kubilay Ant | 2010 - 2012 |
| 30 | Gökhan Görgülüarslan | 2012 - 2015 |
| 31 | Abdullah Atakan Atasoy | 2015 - 2020 |
| 32 | Selçuk Yosunkaya | 2020 - 2021 |
| 33 | Ahmet Vezir Baycar | 2021 - 2024 |
| 34 | Necdet Uçar | 2024 - günümüz |
| Kaynak:[21] | ||
| Yıl | Toplam | Şehir | Kır |
|---|---|---|---|
| 1927[22] | 47.313 | 5.675 | 41.638 |
| 1935[23] | 50.559 | 5.085 | 45.474 |
| 1940[24] | 48.991 | 4.294 | 44.697 |
| 1945[25][a] | 19.853 | 4.302 | 15.551 |
| 1950[26] | 32.444 | 4.533 | 27.911 |
| 1955[27] | 35.598 | 5.568 | 30.030 |
| 1960[28] | 40.279 | 5.873 | 34.406 |
| 1965[29] | 40.705 | 5.935 | 34.770 |
| 1970[30] | 41.333 | 6.659 | 34.674 |
| 1975[31] | 41.447 | 6.824 | 34.623 |
| 1980[32] | 41.954 | 7.163 | 34.791 |
| 1985[33] | 42.533 | 7.699 | 34.834 |
| 1990[34][b] | 27.944 | 8.350 | 19.594 |
| 2000[35] | 26.848 | 9.486 | 17.362 |
| 2007[36] | 24.699 | 9.747 | 14.952 |
| 2008[37] | 24.144 | 9.465 | 14.679 |
| 2009[38] | 23.794 | 9.547 | 14.247 |
| 2010[39] | 23.237 | 9.283 | 13.954 |
| 2011[40] | 23.098 | 9.653 | 13.445 |
| 2012[41] | 22.717 | 9.816 | 12.901 |
| 2013[42] | 22.841 | 9.466 | 13.375 |
| 2014[43] | 22.918 | 9.855 | 13.063 |
| 2015[44] | 22.144 | 9.509 | 12.635 |
| 2016[44] | 22.141 | 9.880 | 12.261 |
| 2017[44] | 21.716 | 9.732 | 11.984 |
| 2018[44] | 21.738 | 10.721 | 11.017 |
| 2019[44] | 20.980 | 10.325 | 10.655 |
| 2020[44] | 20.877 | 10.484 | 10.393 |
İneboluKaradeniz Bölgesi'ninBatı Karadeniz bölümünde yer almaktadır.Anadolu Yarımadası'nın kuzeyinden geçen 42 derece kuzey paraleli ile 34 derece doğu meridyeninin kesiştiği noktanın yaklaşık 25 km batısındadır. 89 km güneyinde yer alanKastamonu'nun kıyı şeridindeki şirin bir ilçesidir. Kuzeyden Karadeniz'le çevrili olan ilçe doğudaBozkurt, batıdaDoğanyurt, güneyde iseDevrekani,Küre ilçelerine komşudur.
Batı Karadeniz bölümünün hemen kıyı gerisinden itibaren yükselen, kıyıya paralel uzanan İsfendiyar (Küre) genç kıvrım dağlarının kuzey eteklerinde yer alan ilçe, 474 km²lik alan sahip olan İnebolu'nun kıyıdan 14–18 km kadar içerilerine sokulan güney sınırı Karacehennemboğazı Çayı'nın ikiye ayrıldığı kısmın biraz kuzeyinde Karadeniz'e yaklaşmaktadır. Merkez nüfusu 9.800'dür.
Bölge genel olarakKaradeniz iklimine sahiptir. Fakat özellikle bahar aylarında meydana gelen sisle Karadeniz Bölgesi'nin tipik ikliminden biraz farklılıklar göstermektedir. Kışları serin ve yağışlı, yaz ayları sıcak, nemli ve yağışlıdır. Nispi nem seviyesi her mevsim yüksek olan ılıman bir iklime sahiptir.
İnebolu'nun uzun yıllar (1960-2005) değerlerine bakıldığında; sıcaklık ortalaması: 13,1 derecedir. Ekstrem sıcaklık değerlerine bakıldığında; en yüksek sıcaklık 1977 yılı ağustos ayında 35,8 derece, en düşük sıcaklık ise 1985 yılı şubat ayında -9,2 derece olmuştur.
İlçede yıllık ortalama 1000 mm civarında yağış almaktadır. Genelde ilçe merkezine yağmur yağışı düşmesine rağmen biraz yukarılara doğru çıkıldıkça kar yağışı oranı artarak devam etmektedir. İlçeye kar düşse de genelde erimesi birkaç günü geçmemektedir. İlçede en çok kar yağışı 1985 yılında 146 cm yağmıştır. Bir sene içerisinde yağışlı gün sayısı 140 gündür. En çok yağış aralık-mart ayları arasında olmaktadır. Yağışlar genelde normal ve sağanak şeklinde yağışlardır. İlçede yılda ortalama 21 gün sis, 3 gün kırağı görülmekte, sıcaklığın sıfırın altına düştüğü gün sayısı ile 19 gün olarak tespit edilmiştir. Hakim rüzgâr yönü SSW (Güney-Güneybatı) yönüdür. Deniz suyu sıcaklığı ortalaması; 13,8 derecedir.
Yüksek sıcaklık frekanslarının düşük ve okyanusal hüküm sürdüğü kıyı kesimlerde, 250–300 m kadar sıcaklık istekleri, yüksek bazımaki elemanları ile Karadeniz'in daha nemcil türlerinin bir arada bulunduğupsödomaki yaygındır. Daha gerideki platolar sahasında, yerinikestane vemeşe ormanlarına bırakır. Plato sahasından dağlık alanların kuzeyindekayın ormanları, güneyinde meşeler daha yaygındır. Daha yukarılarda isekaraçam ormanları yaygındır.
Yüksek ve engebeli bir yapıya sahip olan ilçe arazisine yerleşmiş bulunan akarsular, sularını denizlere gönderebilmek için üzerinde yer aldığı yataklarını, derin bir şekilde kazmışlardır.İsfendiyar Dağları'nın denize bakan yamaçlarından doğarak denize ulaşan çaylardan ibaret olan ilçe akarsuları içinde, önemli bir akarsu mevcuttur. İki çay adı verilen bu akarsuyun rejimi düzensizdir ve ilçeyi ikiye ayırır diğerleri ise şunlardır: Karacehennemboğazı Çayı, Kızılkara Çayı, Manastır Çayı, Adıyaman Çayı, Gemiciler Çayı. Belirtilen çaylar da rejimi düzensiz akarsulara dâhildir. İlçe çevresinde, yükseklikleri 400 m ile 1200 m arası değişen tepeler mevcuttur. İlçenin yer aldığı vadinin, ağız kısmının doğu ve batı bölümlerinde yer alan tepelerden, güneydoğuda yer alan Geriş Tepesi 495 m güneybatıda yer alan İslam Tepesi 589 m yüksekliğe sahiptir. Diğer tepeler ise; doğuda Darıca Tepesi, batıda Abaş Tepesi, daha batıda Kaleştiren Tepesi, doğuda Manastır Tepesi, güneybatıda Çuha Tepesi, güneydoğuda Yukarı Vozu Tepesidir.
İnebolu ilçesi mülki alanı, merkezi 9,5 km² toplamda ise 395 km²dir. İlçenin toplam olarak 34 km sahil kıyı şeridi bulunmaktadır.
İlçe sınırları içinde 1 belediye teşkilatı, 81 köy ve 138 bağlı mahalle bulunmaktadır. İlçe Merkez Belediyesi 10 mahalleden oluşmaktadır.
Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi'nin 2015 verilerine göre İnebolu'nun genel nüfusu 22.144'tür. Bu nüfusun 9 bin 509'u ilçe merkezinde, 12 bin 635'i ise köylerde yaşamaktadır.
İnebolu'da tutulanhamsi ve diğer balıklar tümTürkiye'ye gönderilmektedir.
İnebolu köylerinin genel geçim kaynağıdır.
İnebolu Limanı her türlü yolcu giriş çıkışına açık olup, ithalat ve ihracat yapılabilmektedir. Kapasite artırımı çalışmaları devam eden limana 10.000 grostonluk gemiler yanaşabilmekte olup, ahşap doğrama, yonga levha, ağaç parke, bakırlı prit, sigara kağıdı, kristal şeker, gübre vb. ürünlerin ihracı ve ithalatı yapılmaktadır. Yılda çokça turizm amaçlı yat ve gezi teknesinin uğradığı ve konakladığı liman sahasında bir ahşap Tekne-Yat yapım tersanesi ve balıkçı barınağı bulunmaktadır. AyrıcaRusya'dan gelen özel gemilerinde dinlenme tesisi de denilebilir.
Küre'de çıkarılanbakır madeni İnebolu Limanı'ndan gemilerle taşınmaktadır. Bir dönem madenin Küre'den limana nakli için ETİ Bakır A.Ş. tarafından Alman PWAŞ firmasına 5 milyon dolara yaptırılan teleferik ise 1988 yılında hizmete girdikten 1 yıl sonra işletmeci firma tarafından elektrik maliyetlerinin yüksek bulunması, verimsizlik gibi sebepler gösterilerek devre dışı bırakılmıştır.
İnebolu Evleri genelde 3 katlı bahçeli yapılardır. Bahçelerde erik, fındık, dut, elma, ceviz gibi meyve ağaçları bulunur. Hemen hemen her bahçede su kuyusu bulunur. Ayrıca bahçelerde yaz sohbetleri için çardak veya avlu içinde oturma mekanları bulunur.
Evler genelde bordo-beyaz renktedir. Bordo rengini Aşı Köyü'nden çıkarılan toprakla yapılanAşı Boyasından alır. Aşı boyası bu ahşap evleri 20 yıl boyunca rahatlıkla koruyabilmektedir.
Evin çatısı genelde dört tarafa eğimlidir. Çatı denizden çıkarılan ve Marla Taşı (Arduaz) denilen geniş ve ince taşlarla örtülmüştür. Çatıda taş kullanılmasının sebebi son derece sert Karadeniz poyraz rüzgârlarında çatının dayanıklı olmasıdır. Marla taşı ise ince, düz yapısı ve ısı yalıtımına sağladığı katkıdan dolayı tercih edilmiştir.
Bodrum kat soğuktan korunmak ve rutubeti önlemek amacıyla taştan yapılır. İnebolu merkezinde bu bodrum katları iş yeri veya kiler olarak, kırsalda ise ahır olarak kullanılır. Her kat yüksek tavanlı, bol pencereli ve bağımsız bir daire şeklinde ana salona açılan odalar şeklinde tasarlanmıştır. Kat girişleri ana kapı girişinden veya dışarıdan merdivenle ayrılır. Bunun amacı ise aile genişledikçe bağımsız olarak evin rahat bir şekilde kullanılabilmesidir. Her katta tuvalet ve banyo bulunmaktadır. Bunun yanı sıra yatak odasında dolap denilen bugünkü kullanımda ebeveyn banyoya karşılık gelen ilk bakışta gardırop izlenimi uyandıran küçük banyo bulunur. Bazı evlerde iki odadan oluşan çatı katı da bulunur.
Bu tarihi evlerKültür Bakanlığı,Kastamonu Valiliği veAnkara Mimarlar Odası'nın İnebolu Evlerini Yaşatma Projesi (İNEYAP) çerçevesinde koruma altına alınmıştır. Birçok evin derestorasyonu yapılmaktadır.
İnebolu Kayığı,Denk Kayığı, İnebolu Kütüğü, Taş Kayığı, Pazar Kayığı gibi isimler altında bilgilere rastlanan ve literatüre İnebolu Kayığı olarak girmiş Pereme tipi teknedir. Önce "kabuk tekniği" ile yapılmış tek Anadolu teknesidir. Bu teknik günümüzdeki gemi yapım tekniğinin bir önceki şekli ve temeli olarak bilinir. Ortalama boyu 10-11 metredir. Bu teknikle yapılmış ve bütün olarak korunabilmiş dünyadaki tek tekne İstanbul'daki Deniz Müzesi'nde sergilenmektedir. Sergilenen bu teknenin diğer bir özelliği ise, Kurtuluş Savaşı'nda ikmal amacıyla bölgede kullanılan bir tekne olmasıdır.
İnebolu Feneri, İnebolu'da denize bakan bir yamaçta kurulmuş, şu an terk edilmiş, 145 senelik birdeniz feneri vardır.
İnebolu ilçesinde bulunan eğitim kurumları şunlardır:[45]
İneboluspor İnebolu'nun amatör futbol takımıdır. 1960'lardaki Doğanspor ve Güneşspor rekabeti sonrasında iki takımın birleşmesiyle kurulmuş ve 1970'li yıllarda Kastamonu Amatör Ligi'nde defalarca şampiyon olmuştur. Ancak son yıllarda eski başarısını yakalayamamıştır. İnebolu'da çim zemini olan bir stadyum bulunmaktadır. Ayrıca Özlüce'de (Zarbana) her yıl amatör futbol turnuvaları düzenlenmektedir.
İnebolu'da 2. spor kulübü İnebolu Gençlik ve Spor Kulübü adı altında 2007 yılında kuruldu. İnebolu Gençlik ve Spor Kulübü'nde Halkoyunları, Futbol, Tekvando, Masa Tenisi branşlar bulunmaktadır. Bu branşlarda 400 sporcu bulunmaktadır.
İnebolu'da son yıllarda özellikle okullarda voleybola ve masa tenisine olan ilginin arttığı görülmektedir.
İnebolu, son yıllarda ilgi çekmeye başlayan turistik yerlerdendir. Denizin yanında özellikle doğal güzelliği, yemyeşil tepeleri hayranlık uyandırmaktadır. 2 adet plajın yanı sıra Cide ve Abana yolları güzergahında birçok güzel koylardan plaj olarak yararlanılmaktadır. Özellikle Özlüce köyü sahillerinin güzel kumsallar çadır ve karavan turizmi için çok elverişlidir.
İnebolu'da çeşitli gazeteler yayımlanmıştır. Daha önce İnebolu ve Hakkın Sesi gazeteleri yayımlanmıştır. Şu andaYeni İnebolu Gazetesi,İnebolu Postası yanı sıra, internet üzerinden hizmet veren ve açıldığı günden beri yüzbinlerce kullanıcının ziyaret ettiğiİnebolu Haber Gazetesi yayımlanmaktadır.
