Bu küresel haritadaki işaretli bölgeler çoğunlukla tam uluslararası tanınırlığa sahipegemen devletler olan ülkelerdir (parantezler, egemen bir devlet olmayan işaretli bir bölgenin ülkesini gösterir). Bazı bölgeler kendi başlarına ülkedir ancakbu şekilde tanınmazlar (örneğinTayvan) ve bazı az sayıda işaretli bölgenin hangi ülkeye ait oldukları (örneğinKeşmir) veya kendi başlarına ülke olup olmadıkları (örneğinBatı Sahra (bölge) veyaaynı adla bilinen devlet) tartışmalıdır.
"Ülke" kelimesinin tanımı ve kullanımı esnektir ve zaman içinde değişmiştir.The Economist 2010 yılında "bir ülkenin net bir tanımını bulmaya yönelik herhangi bir girişim, kısa süre içinde istisnalar ve anomalilerden oluşan bir çalılıkla karşılaşır" diye yazmıştır.[7]
Belirli bir yönetime atıfta bulunurken, "ülke" terimiegemen bir devlete,sınırlı tanınmaya sahip devletlere, kurucu ülkeye veyabağımlı bir bölgeye atıfta bulunabilir.[1][2][3] Egemen bir devlet, dünyanın bir bölümü üzerinde üstün meşru otoriteye sahipsiyasi bir varlıktır.[9] Bazı devletlerin egemenlik statüleri tartışmalı olduğundan ve egemen olmayan bazı varlıklar yaygın olarak ülke olarak adlandırıldığından, dünyadaki "ülke" sayısı konusunda evrensel bir anlaşma yoktur.[5][6] Devlet olma kriterleri konusunda uluslar topluluğunun tüm üyeleri için bağlayıcı bir tanım bulunmamaktadır.[6][10] Bir ülkenin tanınmasına ilişkin devlet uygulamaları tipik olarak beyan edici ve kurucu yaklaşımlar arasında bir yerde yer alır.[11][12][13][14][15] Uluslararası hukuk, egemen devletleri daimi bir nüfusa, tanımlanmış bir toprağa, başka bir devlete bağlı olmayan bir hükûmete ve diğer devletlerle etkileşim kapasitesine sahip olarak tanımlar.[16]
En az bir diğer BM üye devletinin tanımadığı BM üye devletleri
En az bir BM üye devleti tarafından tanınan BM üyesi olmayan devletler
Sadece diğer BM üyesi olmayan devletler tarafından tanınan BM üyesi olmayan devletler
Kurucu teoriye göre, bir devlet ancak ve ancak en az bir başka ülke tarafından egemen olarak tanınırsa uluslararası hukukun tüzel kişiliğine sahip olur.[26] Bu nedenle, yeni devletler hemen uluslararası toplumun bir parçası olamaz veya uluslararası hukukla bağlı olamaz ve tanınan uluslar onlarla ilişkilerinde uluslararası hukuka saygı göstermek zorunda değildir.[27] 1912'deL. F. L. Oppenheim kurucu teori ile ilgili olarak şunları söylemiştir:
Uluslararası Hukuk, bir Devletin tanınmadığı sürece var olmadığını söylemez, ancak tanınmadan önce onu dikkate almaz. Sadece ve sadece tanıma yoluyla bir Devlet Uluslararası bir Kişi ve Uluslararası Hukukun bir konusu haline gelir.[28]
...bağımsız ve egemen bir devletin tanınması, uluslararası toplumun her bir üyesine ait bir egemenlik eylemidir, bireysel olarak alınacak bir karardır ve bu nedenle, yeni bağımsız devleti tanıyıp tanımama kararı üye devletlere ve her bir OAU gücüne bağlıdır.
Bir ülkenin sembolleri, o ülkenin dahil olduğu herhangi bir ulusun kültürel, dini veya siyasi sembollerini içerebilir. Birçok sembol kategorisi bayraklarda, armalarda veya mühürlerde görülebilir.[42]
Çoğu ülkenin bir uzun bir de kısa adı vardır.[43] Uzun ad genellikle resmi bağlamlarda kullanılır ve genellikle ülkenin yönetim biçimini tanımlar. Kısa ad, ülkenin tipik olarak tanımlandığı ortak adıdır.[44][45][46][47]Uluslararası Standardizasyon Örgütü, her ülkeyi iki harfli bir ülke kodu ile tanımlamak içinISO 3166'nın bir parçası olarak birülke kodları listesi tutar.[48] Bir ülkenin adı kültürel ve diplomatik öneme sahip olabilir.Yukarı Volta, Fransız sömürgeciliğinin sona ermesini yansıtmak için adınıBurkina Faso olarak değiştirdi veKuzey Makedonya'nın adı, Yunanistan'daki benzer adlıMakedonya bölgesi ile bir çatışma nedeniyle yıllarcatartışıldı.[49] ISO 3166-1 standardı şu anda 193'ü Birleşmiş Milletler üyesi olan egemen devletler olmak üzere 249 ülkeyi içermektedir.[50]
Başlangıçta, bir ülkeyi temsil eden bayraklar genellikle yöneticilerinin kişisel bayrağı olurdu; ancak zamanla, kişisel sancakların yerlerin bayrağı olarak kullanılması uygulaması, ulus için bir önemi olan, genellikle koruyucu azizi olan bayraklar lehine terk edildi. Bunların ilk örnekleri, 12. yüzyıl gibi erken bir tarihte ulusal bayrağa sahip olduğu söylenebilecek Cenova gibideniz cumhuriyetleriydi.[51] Ancak bunlar hala çoğunlukla denizcilik kimliği bağlamında kullanılıyordu.[52]
Bazı bayrakların geçmişi daha eskiye dayansa da askeri ya da donanma bağlamı dışında bayrakların yaygın kullanımı ancak 18. yüzyılın sonundaulus devlet fikrinin ortaya çıkmasıyla başlar ve özellikleDevrim Çağı'nın bir ürünüdür.Fransa veAmerika'daki gibi devrimler, insanların kendilerini bir kralıntebaası olarak değil,yurttaş olarak görmeye başlamalarını gerektirmiş ve bu da sadece yönetici bir ailenin gücünü ve haklarını değil, kolektif yurttaşlığı temsil eden bayrakları gerekli kılmıştır.[53] 19. yüzyıldamilliyetçiliğin Avrupa genelinde yaygınlaşmasıyla birlikte, ulusal bayraklar Avrupa'daki devletlerin çoğunu temsil eder hale gelmiştir.[53] Bayraklar aynı zamandaİngiltere veİskoçya arasındaki birliği temsil edenUnion Jack gibi farklı halklar arasında birlik duygusunu teşvik etmeye başladı veyapanslav renkleri veya daha sonra Panarap renkleri gibi algılanan ortak bir mücadelede uluslar arasındaki birliği temsil etmeye başladı.[54]
Avrupalılar dünyanın önemli bir bölümünüsömürgeleştirdikçe, ulus olma fikirlerini ve bayraklar da dahil olmak üzere ulusal sembolleri ihraç ettiler ve bir bayrağın benimsenmesiulus inşa sürecinin ayrılmaz bir parçası olarak görülmeye başlandı.[55] Siyasi değişim, sosyal reform ve devrimler, 19 ve 20. yüzyıllarda sıradan insanlar arasında artan ulus olma duygusuyla birleşerek dünya çapında yeni ulusların ve bayrakların doğmasına yol açtı.[56] Bu kadar çok bayrağın yaratılmasıyla birlikte, bu tasarımlara olan ilgi gelişmeye başladı ve hem profesyonel hem de amatör düzeyde bayrak çalışmaları,bayrakbilim, ortaya çıktı.İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Batı bayrkabilimi hızlı bir gelişim evresine girmiş, birçok araştırma tesisi ve yayın kurulmuştur.[57]
Milli marş, bir ülkenin veya ulusun tarihini ve geleneklerini sembolize eden ve çağrıştıranvatansever bir müzikbestesidir.[59] Resmi olarak kabul edilen bir milli marş geleneği ancak 19. yüzyılda popüler hale gelmiş olsa da bazı milli marşlar bu dönemden önceye dayanır ve genellikle milli marş olarak belirlenmeden çok önce vatansever şarkılar olarak var olmuştur. Bazı ülkelerin resmi bir milli marşı bulunmamaktadır. Bu durumlarda, spor etkinliklerinde veya diplomatik resepsiyonlarda çalınan yerleşik fiili marşlar vardır. Bunlar arasında Birleşik Krallık ("God Save the King") ve İsveç (Du gamla, Du fria) bulunmaktadır. Birden fazla ülke veya seçim bölgesinden oluşan bazı egemen devletlerin her biri için ilgili müzik besteleri vardır (Birleşik Krallık, Rusya ve Sovyetler Birliği gibi). Bunlar bazen egemen devletler olmasalar bile ulusal marşlar olarak anılırlar (örneğin, "Hen Wlad Fy Nhadau" Birleşik Krallık'ın bir parçası olan Galler için kullanılır).[60]
Bir kişinin ait olduğu ülkeyle kurduğu olumlu duygusal bağayurtseverlik denir. Yurtseverlik, kişinin ülkesine duyduğu sevgi, bağlılık ve bağlılık duygusudur. Bu bağlılık, etnik, kültürel, siyasi veya tarihi yönler de dahil olmak üzere kişinin anavatanına ilişkin birçok farklı duygu ve dilin bir kombinasyonu olabilir.Milliyetçilikle yakından ilişkili bir dizi kavramı, çoğunluklasivil milliyetçiliği ve bazen dekültürel milliyetçiliği kapsar.[61][62]
Çeşitli kuruluşlar, ekonomik ülke sınıflandırmaları üretmek için eğilimleri belirlemeye çalışmaktadır. Ülkeler genelliklegelişmekte olan ülkeler veyagelişmiş ülkeler olarak ayırt edilir.[63]
Birleşmiş Milletler Ekonomik ve Sosyal İşler Departmanı her yıl hazırladığıDünya Ekonomik Durumu ve Beklentiler Raporu'nda ülkeleri gelişmiş ülkeler, geçiş ekonomileri veya gelişmekte olan ülkeler olarak sınıflandırmaktadır. Rapor, ülke gelişimini kişi başına düşengayrisafi milli gelire (GSMG) göre sınıflandırmaktadır.[64] BM, coğrafi konum veya özel kriterlere dayalı olarak geniş kategoriler içinde alt gruplar tanımlamaktadır. BM, Afrika, Doğu Asya, Güney Asya, Batı Asya, Latin Amerika ve Karayipler gibi gelişmekte olan ekonomiler için coğrafi bölgelerin ana hatlarını çizmektedir. 2019 raporu sadece Kuzey Amerika, Avrupa, Asya ve Pasifik'teki gelişmiş ülkeleri kapsamaktadır. Geçiş ekonomilerinin ve gelişmekte olan ülkelerin çoğunluğu Afrika, Asya, Latin Amerika ve Karayipler'de bulunmaktadır.[65]
Dünya Bankası ayrıca ülkeleri kişi başına düşen GSMH'ye göre de sınıflandırmaktadır. Dünya Bankası Atlas yöntemi, ülkeleri düşük gelirli ekonomiler, alt-orta gelirli ekonomiler, üst-orta gelirli ekonomiler veya yüksek gelirli ekonomiler olarak sınıflandırmaktadır. Dünya Bankası 2020 mali yılı için düşük gelirli ekonomileri 2018'de kişi başına düşen GSMH 1.025 dolar veya daha az olan ülkeler; alt-orta gelirli ekonomileri kişi başına düşen GSMH 1.026 ila 3.995 dolar arasında olan ülkeler; üst-orta gelirli ekonomileri kişi başına düşen GSMH 3.996 ila 12.375 dolar arasında olan ülkeler; yüksek gelirli ekonomileri ise kişi başına düşen GSMH 12.376 dolar veya daha fazla olan ülkeler olarak tanımlamaktadır.[66]
Ayrıca bölgesel eğilimleri de tanımlamaktadır. Dünya Bankası bölgelerini Doğu Asya ve Pasifik, Avrupa ve Orta Asya, Latin Amerika ve Karayipler, Orta Doğu ve Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Güney Asya ve Sahra Altı Afrika olarak tanımlamaktadır. Son olarak, Dünya Bankası ülkeleri operasyonel politikalarına göre ayırmaktadır. Bu üç kategoriUluslararası Kalkınma Birliği (IDA) ülkeleri,Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (IBRD) ülkeleri ve Karışım ülkelerini içermektedir.[66]
^abc"Sovereign Nation 2024".World Population by Country 2024 (Live). 19 Aralık 2023 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:21 Ocak 2024.
^abcdSeguin, Denis (29 Temmuz 2011)."What makes a country?".The Globe and Mail. 24 Ocak 2024 tarihinde kaynağındanarşivlendi. Erişim tarihi:24 Ocak 2024.
^D’Aspremont, Jean (29 Ağustos 2019). "Statehood and Recognition in International Law: A Post-Colonial Invention".The Global Community Yearbook of International Law and Jurisprudence 2018. Oxford University Press. ss. 139-152.doi:10.1093/oso/9780190072506.003.0005.ISBN978-0-19-007250-6.
^Kyris, George (2022). "State recognition and dynamic sovereignty".European Journal of International Relations.28 (2): 287-311.doi:10.1177/13540661221077441.ISSN1354-0661.
^M. de Bruin, "Het Wilhelmus tijdens de Republiek", in: L.P. Grijp (ed.),Nationale hymnen. Het Wilhelmus en zijn buren. Volkskundig bulletin 24 (1998), p. 16-42, 199–200; esp. p. 28 n. 65.
Bartlett, Ralph G. C. (2011).Unity in Flags(PDF). 24th International Congress of Vexillology. Alexandria, Virginia: International Federation of Vexillological Associations. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağındanarşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 12 Aralık 2022.
Inglefield, Eric; Mould, Tony (1979).Flags. Ward Lock.ISBN978-0706356526.
Xing, Fei (2013).The Study of Vexillology in China(PDF). 25th International Congress of Vexillology. Rotterdam: International Federation of Vexillological Associations. 16 Haziran 2022 tarihinde kaynağındanarşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 12 Aralık 2022.
.svg)
_per_capita_in_2020.png)