AngAklat ng mga Salmo[1] oAklat ng mga Awit[2] ay isang aklat saLumang Tipan ngBibliya. Isa itong kalipunan ng mga awit ng papuri saDiyos na bumibilang sa sandaan at limampu. Sinasabing pinasulat ng Diyos ang mga banal na awiting ito sa mga sinugo niya noong unang kapanahunan.[1] Ayon kayJose C. Abriol, angMga Salmo ay hinggil sakarunungan.[1] Isa itong aklat-panalangin ng Bibliya.[2] Isa sa mga maituturing na tanyag na salmo ang Salmo bilang 23, na nagsisimula sa katagang "AngPanginoon ang aking pastol."
Isang banal na awit ang mgasalmo na sinasaliwan ng tugtog ngkudyapi. Karaniwang paksa ng mga awit ng papuring ito ang "kapangyarihan at karunungan ng Lumikha sa sansinukob", maging ang pagmamahal ng Diyos sa "sangkatauhan na nakalarawan sa bayangIsrael."[1]Salteryo[1] (Ingles:psalter) ang tawag sa isang tomo ng mga salmo, kabilang ang Aklat ng mga Salmo, at kalimitang naglalaman din ng iba pang mga materyal na mga pangdeboto. SaEbreo,Mga Papuri ang orihinal na kahulugan ngMga Salmo.[3]
Tinatawag nasalmista[1] ang umaawit at lumilikha ng mga salmo. Marami ang sumulat ng mga salmong nasa Lumang Tipan ng Bibliya. Subalit kalimitang binabanggit na siHaring David ang may-akda ng mga ito dahil karamihan sa mga salmo ang nagmula sa kaniya. Pitumpo ang sinulat ni Haring David, labingdalawa ang sinulat niAsaf, labing-isa ang sinulat ng mga anak niCore, isa mula kayMoises, isa ang galing kaySalomon, isa ang nagmula kayEman, at isa pa magmula kayEtan. May dagdag pang tatlumpu't limang hindi natitiyak kung sinu-sino ang mga umakda.[1]
Kinatha ng iba-ibang mga manunulat ang mga salmo sa loob ng mahabang panahon.[2] Tinatayang nasulat ang mga salmo buhat sa kapanahunan ni Haring David, mula ikasiyam na daantaon magpahanggang ika-5 BK.[1] Karamihan sa mga napagbatayan ng mga pangkasalukuyangMga Salmo ng Bibliya ang mga nagmula sa panahon ng ikalawang templo ng mga Israelita, na tinatayang nasa pagitan ng 537 BK at 100 BK.[3]
Binubuo pa ng limang aklat ang Aklat ng mga Salmo: Mga Salmo 1 hanggang 40, Mga Salmo 41 hanggang 71, Mga Salmo 72 hanggang 88, Mga Salmo 89 hanggang 105, at Mga Salmo 106 hanggang 150.[1]
Itinuturing na mga pinakamainam na dasalan ang Aklat ng mga Salmo sapagkat ito ang mga ipinagamit na mga panalangin ng Diyos sa mga Hudyo sa templo ng Herusalem; tinipon ang mga awit at panalanging ito ng bansang Israel para sa kanilang pagsamba magpahanggang sa ilakip na nila ito sa kanilang Kasulatan[2]; ito rin ang mga dinasal ni Hesukristo at ng Mahal na Birhen; binanggit ang mga salmo ng mga sumulat ng mga aklat na nasaBagong Tipan (katulad ng saEbanghelyo ni Juan: 10.11: na nagsasabing "Si Kristo ay Mabuting Pastol."[3]); naging mahalagang aklat ito para sa pananambahan ng mga Iglesyang Kristiyano buhat sa simula[2]; ito ang mga dalanging isinaulo ng unangbinyagan at maging ng mgasanto; at ito man ang pinag-utos ngSanta Iglesya sa mga pari at mga madreng dasalin upang papurihan at bigyan ng luwalthati ang Diyos sa pangalan ni Hesukristo. Dahil sa mga dahilang nabanggit, araw-araw na dinadalangin ang mga salmo sa "maraming bahagi ng pinakamataas na uri ng pagsamba sa Diyos", ang paghahain ng Banal na Misa.[1]
Nagkakaiba-iba sa tono at paksa ang "Mga Papuri."[3] Kabilang sa maraming uri ang mga tulang pampananampalatayang mga salmo ang mga sumusunod: "mga awit ng papuri at pagsamba; mga paghingi ng tulong, pag-iingat, pagliligtas at kapatawaran; mga awit ng pasasalamat sa Diyos; at mga kahilingan para parusahan ang mga kaaway. May mga salmong "pansarili at pambansa." May mga naglalarawan ng nakakubling damdamin ng isang tao at mayroon namang kumakatawan sa "pangangailangan at damdamin ng lahat ng nananalig sa Diyos."[2] Bukod sa mga uring humihingi ng pagpapatawad, mayroon mga "sumpa" laban sa mga kaaway, mayroong nangangaral, may mga ginagamit para sa mga natatanging mga pagdiriwang katulad ng pagpuputong mga korona o kasalang pangmaharlika o panghari at reyna, may mga itinuturing na naglalaman ng hinggil sa tagapagligtas o mesiyaniko dahil nga sinipi ng mga manunulat ng Bagong Tipan ng Bibliya.[2]
Nakabatay ang isang salin ng Aklat ng mga Salmo, mula sa salteryong ipinasalin naman niPapa Pio XII, katulad ngAng Banal na Biblia, Natatanging Edisyon (Jubileo A.D) ni Reb. Jose C. Abriol.[1]
Si Haring David habang idinidikta sa mga tagasulat niya ang Mga Salmo. Isa itong larawang yari sagaring, na nilikha noong mga ika-10 hanggang ika-11 daantaon.Mga Awit na nakasulat sa isang balat na balumbon
May bahagyang pagkakaiba ang pagaayos at paglalagay ng bilang ng Mga Salmo sa mga manuskritong Masoterikong Ebreo at ng saSeptuahintong Griyego:
Sa Mga Salmong Ebreo
Sa Mga Salmong Griyego
1–8
9–10
9
11–113
10–112
114–115
113
116
114–115
117–146
116–145
147
146–147
148–150
Pinagsama ang Ebreong Mga Salmo 9 at 10 sa bersyong Griyego.
Pinagsama ang Ebreong Mga Salmo 114 at 115 sa bersyong Griyego.
Hinati at pinaghiwalay ang Ebreong Mga Salmo 116 sa bersyong Griyego: na naging Mga Salmo 114 at 115.
Hinati at pinaghiwalay ang Ebreong Mga Salmo 147 sa bersyong Griyego: na naging Mga Salmo 146 at 147.
Halaw ang sumusunod na panitik pang-awitin mula sa Salmo 23 (1-6). Isang tanyag na awitin at tugutuging pampananampalataya angAng Panginoon ang Aking Pastol ni Padre D. Isidro, SJ, isang paringHeswita:[4]
Koro:Ang Panginoon ang aking pastol
Pinagiginhawa akong lubos
1.Handog niyang himlaya’y sariwang pastulan
Ang pahingaan ko’y payapang batisan,
Hatid sa kalul’wa ay kaginhawahan,
Sa tumpak na landas, Siya ang patnubay. (Ulitin ang koro)
2.Madilim na lambak man ang tatahakin ko,
Wala aking sindak, Siya’y kasama ko.
Ang hawak niyang tungkod ang siyang gabay ko.
Tangan niyang pamalo, sigla’t tanggulan ko. (Ulitin ang koro)
Ito ang piling bersiyon ng Awit 23 (Salmo 23), taludtod 1 hanggang 6, mula saMagandang Balita Biblia:[2]
Si Yahweh ang aking Pastol, hindi ako magkukulang.
Ako'y pinahihimlay sa mainam na pastulan, at inaakay niya ako sa tahimik na batisan,
Binibigyan niya ako niyong bagong kalakasan. At sang-ayon sa pangako na kaniyang binitiwan sa matuwid na landasi'y doon ako inaakay.
Kahit na ang daang iyo'y tumatahak sa karimlan, hindi ako matatakot pagkat ikaw'y kaagapay; ang tungkod mo at pamalo ang gabay ko at sanggalang.
Sa harapan ng lingkod mo, ikaw ay may handang dulang, ito'y iyong ginagawang nakikita ng kaaway; nalulugod ka sa akin na ulo ko ay langisan at pati na ang saro ko ay iyong pinaaapaw.
Tunay na ang pag-ibig mo at ang iyong kabutihan, sasaaki't tataglayin habang ako'y nabubuhay; doon ako sa templo mo lalagi at mananahan.
Ito ang bersiyong nasusulat saAng Banal na Bibliya ni Padre Jose C. Abriol. Ayon kay Abriol, isa ito sa mga salmong sinulat ni Haring David:[1]
Ang Panginoon ang aking Pastol; hindi ako mangangailangan ng ano man.
Ako'y inilalagay niya sa mga sariwang pastulan. Inaakay ako sa tabi ng tubig na aking pahingahan. Pinagiginhawa niya ang aking kaluluwa.
Pinapatnubayan ako sa mga tumpak na landas alang-alang sa kanyang pangalan.
Maglakad man ako sa madilim na libis ay wala akong katatakutang masama; sapagkat ikaw ay sumasaakin. Ang iyong pamalo at tungkod ang siyang nagpapasigla sa akin.
Pinaghahandaan mo ako ng dulang sa harap ng aking mga kalaban; pinapahiran mo ang aking ulo ng langis; umaapaw ang aking kopa.
Pawang kabutihan lamang at kagandahang-loob ang taglay ko sa lahat ng mga araw ng aking buhay; at ako'y maninirahan sa bahay ng Panginoon magpakailan man.
AngZabur ay, ayon saIslam, ang banal na aklat ni David (Dawud), isa sa mgaaklat na banal na inilathala ng Diyos (Allah) bago ngKoran, bukod saTora (Tawrat) niMoises (Musa) at saEbanghelyo (Injil) niJesus (Issa).
Ang ilang mga dalubhasa ay nag-uugnay ngZabur sa biblikong aklat ng Mga Salmo. Ang katagangzabur ay angArabeng katumbas ngEbreongzimra, na nangangahulugang "awitin, musika." Ito, kasama ngzamir ("awitin") atmizmor ("salmo"), ay nanggaling sazamar,[5] na nangangahulugang "umawit, umawit ng papuri, tumugtog."
