Si Kolmogorov ay ipinanganak saTambov noong 1903. Ang kanyang hindi kasal na ina ay namatay sa kanyang kapanganakan at siya ay pinalaki ng kanyang mga tiyahin saTunoshna malapit saYaroslavl sa lupain ng kanyang lolo na isang mayamangmaharlika. Ang kanyang ama ay isangagronomista sa trabaho ay ipinatapos mula saSaint-Petersburg dahil sa pakikilahok sa kilusang himagsikan. Ito ay naglaho at ipinagpalagay na napatay saDigmaan Sibil ng Rusya. Si Kolmogorov ay nag-aral sa paaralan ng barrio ng kanyang tiyahan at kanyang sinaunang mga pagsusumikap na pampantikan at mga akdangmatematikal ay inilimbag sa diyarho ng paaralan. Bilang tinedyer, siya ay nagdisenyo ng mga makina ngperpetuwal na mosyon na ikinubli ang mga kinakailangang depekto nito ng matalino na ang kanyang mga guro sa mataas na paaralan ay hindi ito matuklasan. Noong 1910, siya ay inampon ng kanyang tiyahin at sila ay lumipat saMoscow kung saan siya pumasok sa isanggymnasium at nagtapos noong 1920.
Noong 1920, si Kolmogorov ay nagsimulang mag-aral saMoscow State University at Chemistry Technological Institute. Natamo ni Kolmogorov ang reputasyon sa pagkakaroon ng malawak na kaalaman. Habang nasa kolehiyo, siya ay lumahok sa mga seminaryo ng historyan na Rusong si S.V. Bachrushin at kanyang inilimbag ang kanyang unang papel ng pagsasaliksik tungol sa mga pagsasanay ngpagmamay-ari ng lupa sa ika-15 at ika-16 mga siglo.[3] Sa panahong ito(1921–1922), hinango at pinatunayan ni Kolmogorov ang ilang mga resulta sateoriya ng hanay at sa teoriya ngseryeng Fourier. Noong 1922, binuo ni Kolmogorov ang isang seryeng Fourier nagdi-diberhensiya(walanghangganan)sa halos lahat ng lugar at nagtamo ng internasyonal na rekognisyon dito.[4] Sa mga panahong ito, kanyang napagpasyahan na ituon ang kanyang buhay samatematika. Noong 1925, si Kolmogorov ay nagtapos mula saMoscow State University at nagsimulang mag-aral sa ilalim niNikolai Luzin. Siya ay nakipagkaibigan kayPavel Alexandrov. Ayon sa ilang mga mananaliksik, ang dalawang ito ay mayhomoseksuwal na relasyon.[5][6] Pareho silang nasangkot noong 1936 sa isang pampolitika na pag-uusig ng kanilang gurong siNikolai Luzin na tinatawag napangyayaring Luzin. Si Kolmogorov kasama niA. Khinchin ay naging interesado sateoriya ng probabilidad. Noon ding 1925, kanyang inilimbag ang kanyang sikat na akda saintuisyonitikong lohika naOn the principle of the excluded middle kung saan kanyang pinatunayan na sa ilang mga interpretasyon, ang lahat ng mga pangungusap ng klasikong pormal na lohika ay maaring ipormula gaya ng sa intuisyonitikong lohika. Noong 1929, natamo ni Kolmogorov ang kanyang digri ng Doktor ng Pilosopiya oPh.D. saMoscow State University.
Noong 1930, si Kolmogorov sa kanyang unang paglalakbay sa ibang bansa ay tumungo saGöttingen atMunich, Alemanya at pagkatapos ay sa Paris, France. Ang kanyang nagungunang akdangAbout the Analytical Methods of Probability Theory(Tungkol sa mga analitikal na paraan ng teoriya ng probabilidad) ay inilimbag sa wikang Aleman noong 1931. Noon ding 1931, siya ay naging isang propesor sa Moscow University. Noong 1933, inilimbag ni Kolmogorov ang kanyang aklat naFoundations of the Theory of Probability na naglalatag ng modernong aksiomatikongmga saligan ng teoriya ng probabilidad at pinagtibay ang kanyang reputasyon bilang nangungunang ekspertong nabubuhay sa buong mundo sa larangang ito. Noong 1935, si Kolmogorov ay naging unang pangulo(chairman) ng teoriya ng probabilidad saMoscow State University. Noong 1939, siya ay inihalal na isang buong kasapi(akademiko) ngUSSR Academy of Sciences. Sa isang papel noong 1938, kanyang "pinatunayan ang mga basikong teorema para sa pagkikinis at paghuhula ng hindi gumagalaw ng mgaprosesong stokastiko" na isang papel na nagkaroon ng pangunahing mga aplikasyon sa darating naDigmaang Malamig.[7] Sa mga taong 1936, si Kolmogorov ay nag-ambag sa larangan ng ekolohiya at nilahat ang modelongLotka–Volterra ng mga sistemangmaninila-sinisila(predator-prey).
Si Kolmogorov(kaliwa) ay nagsalita sa isang talakayan sa isang Soviet symposium sateoriya ng impormasyon. (Tallinn, 1973).Kolmogorov(Tallinn, 1973).
Kalaunan ay binago ni Kolmogorov ang kanyang mga interes pagsasaliksik sa sakop ngturbulensiya kung saan ang kanyang mga publikasyon na nagsimula noong 1941 ay nagkaroon ng malaking impluwensiya sa larangang ito. Saklasikong mekanika, siya ay kilala sa kanyangteoremang Kolmogorov–Arnold–Moser (na unang itinanghal noong 1954 saInternational Congress of Mathematicians). Noong 1957, kanyang nilutas ang isang partikular na interpretasyon ngikalabintatlong problema ni Hilbert(na magkasanib na akda kasama ng kanyang estudyanteng siV. I. Arnold). Siya ay isang tagapagtatag ngteoriya ng algoritmikong kompleksidad na kadalsang tinatawag nateoriyang kompleksidad ni Kolmogorov na kanyang sinimulang buuin sa panahong ito. Pinakasalan ni Kolmogorov si Anna Dmitrievna Egorova noong 1942. Siya ay nagpursigi ng isang masiglang rutinang pagtuturo sa kanyang buong buhay hindi lang sa lebel ng unibersidad kundi pati sa mga bata dahil siya ay aktibong nasangkot sa pagbuo ng isang pedagogiya para sa mga matatalinong bata sa literatura, musika gayundin sa matematika. Sa Moscow State University, si Kolmogorov ay humawak sa iba't ibang mga posisyon kabilang ang pagiging mga pinuno ng iba't ibang mga kagawaran:probabilidad,estadistika, mgaprosesong randoma, atmatematikal na lohika. Siya ay nagsilbi rin bilang dekano ng pakultad ng Mekanika at Matematika ng Moscow State University.
Noong 1971, si Kolmogorov ay lumahok sa isang ekspedisyongoseyagrapiko sa barkongDmitri Mendeleev. Siya ay sumulat ng ilang mga artikulo para saGreat Soviet Encyclopedia. Sa huli ng kanyang buhay, kanyang labis na itinuon ang kanyang pagsusumikap sa relasyong matematikal at pilosopikal sa pagitan sateoriya ng probabilidad sa abstrakto at nilalapat na mga sakop.[8]
↑Kendall, D. G. (1991). "Andrei Nikolaevich Kolmogorov. 25 April 1903-20 October 1987".Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society.37 (0): 300–319.doi:10.1098/rsbm.1991.0015.ISSN0080-4606.
↑Graham, Loren R.; Kantor, Jean-Michel (2009). Naming infinity: a true story of religious mysticism and mathematical creativity. Harvard University Press. p. 185.ISBN 978-0-674-03293-4. "The police soon learned of Kolmogorov and Alexandrov's homosexual bond, and they used that knowledge to obtain the behavior that they wished. When the police asked Kolmogorov and Alexandrov to join in attacking Luzin, they did so."
