Angikalawang dantaon ay isang panahon mula 101 hanggang200 sang-ayon sakalendaryong Huliyano. Tinuturing itong bahagi ng Klasikong panahon, kapanahunan, o makasaysayang panahon.
Noong unang bahagi ng siglo, natamo ngImperyong Romano ang pinakamalaking pagpapalawak sa ilalim ni emperadorTrajano, ngunit pagkatapos ng kanyang kamatayan, naging depensibo ang imperyo sa natitirang panahon nito sa kasaysayan. Sa panahong ito nangyari ang karamihan sa kaunlaran ng imperyo, na pinamunuan ng Limang Mabubuting Emperador, ang sunod-sunod na mga pinuno na tinatanggap ng mabuti at may kakayahan.[1] Nakita rin sa panahon na ito ang pagtanggal ng mgaHudyo mula saJerusalem noong paghahari niAdriano pagkatapos ngpaghihimagsik ni Bar Kokhba. Noong huling sangkapat ng dantaon, nakita ang katupasan ng panahon ng kapayapaan at kaunlaran na kilala bilangPax Romana noong pagkamatay ni emperadorMarco Aurelio, ang huli sa Limang "Mabubuting Emperador," at ang pag-akyat niComodo. Pagkatapos na paslangin si Comodo noong 192, sumunod ang isang magulong panahon na kilala bilang Taon ng Limang Emperador, na, pagkatapos ng magkasunod na pagtanggal kinaPertinax atDidio Julianio mula sa kapangyarihan, nilaban ng heneral na naging emperador na siSeptimio Severo, tagpagtatag ng dinastiyang Severano, ang mga kalabang umaangkin sa anyo ni Pescenio Niger, na tinalo ang kanyang puwersa sa Labanan ng Issus noong 194, at Clodio Albino, na natalo sa Labanan ng Lugdunum noong 197, na nagbigay sa kanya ng tanging awtoridad sa buong imperyo.
Bagaman matatag na nasemento sa kapangyarihan angDinastiyang Han ngTsina at napalawak nito ang kanyang imperyal na impluwensiya saGitnang Asya noong unang kalahati ng dantaon, noong ikalawang kalahati, lumaganap ang korupsyon at bukas na paghihimagsik. Sinimulan nito ang hinantungang paghina, at noong Setyembre 189, ang heneral na Han na siDong Zhuo, pagkatapos ipatawag sa kabisera niHe Jin upang tulungang sugpuin ang nasusuhulan at makapangyarihang pangkat ngbating sa pamamagitan ng pagsisilbi bilang isang mananakot sa pareho sa kanila at ang Emperatris Dowager, ay minartsa ang kanyang hukbo saLuoyang kaugnay sa pagkakapaslang kay He Jin at ang kasunod na pagpatay sa mga bating, na inokupahan ang kabisera at epektibo na nagingde facto na pinuno ng pamahalaan, bagaman, mabilis na kinuha ng mga pinuno ng militar at opisyal ng pamahalaan mula sa kanya sa isang kampanya, na habang bigo na patumbahin siya, pinilit si Dong Zhuo na ilipat ang luklukan ng imperyal na kapangyarihan sa lalong malayong kanluran saChang'an. Nang namatay si Dong Zhuo noong 192, nagpatuloy ang gulo sa kabila ng pagbasak ng sentralisadong awtoridad, na iba't ibang pinuong militar na sinubok na maging kataas-taasang kapangyarihan upang maitatag o hawakan sa kanilang awtoridad ang nabubulok na imperyo. Samantala, ang mga dating tagasunod ni Dong Zhuo na sinaLi Jue atGuo Si ay naiwan upang makipagbangayan sa kanilang mga sarili, habang tumakas at nagbalik sa napinsalang lungsod ng Luoyang ang emperador sa kalaunan, ngunit daglian pagkatapos nito, noong 196, binigyan siya ng kanlungan ng pinunong militar na siCao Cao, na inilipat siya sa bagong kabiserang lungsod ngXu, kung saan makokontrol ni Cao Cao ang emperador. Patuloy na pinilit ni Cao Cao ang kanyang awtoridad sa pamamagitan ng pagtalo sa makapangyarihang pinuno ng militar na siYuan Shao sa Labanan ng Guandu noong 200.
.JPG)
