ยืมมาจากจีนเก่า凡 (OC *bom, “ทั้งหมด”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับลาวພ້ອມ(พ้อม),คำเมืองᨻᩕᩬ᩶ᨾ(พรอ้ม),เขินᨽᩬ᩶ᨾ(ภอ้ม),ไทลื้อᦘᦸᧄᧉ(ภ้อ̂ม),ไทใหญ่ၽွမ်ႉ(ผ๎อ̂ม),อาหม𑜇𑜨𑜪(ผอ̂ํ,“ทั้งหมด”)
| การแบ่งพยางค์ | พฺร้อม | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | prɔ́ɔm |
| ราชบัณฑิตยสภา | phrom | |
| (มาตรฐาน)สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰrɔːm˦˥/(สัมผัส) | |
พร้อม (คำอาการนามความพร้อม)
พร้อม (คำอาการนามการพร้อมหรือความพร้อม)