ภาษากวางตุ้งมาตรฐานสามารถประสมต้นพยางค์ (พยัญชนะต้น) กับท้ายพยางค์ (สระและพยัญชนะสะกด) ได้ประมาณ 630 เสียง โดยไม่นับเสียงวรรณยุกต์
| | ริมฝีปาก | ฟันหรือปุ่มเหงือก | เพดานแข็ง | เพดานอ่อน | เส้นเสียง |
|---|
| ปกติ | ผสมเสียดแทรก | ปกติ | ห่อริมฝีปาก |
|---|
| เสียงนาสิก | /m/
(ม) | /n/
(น) | | | /ŋ/
(ง) | | |
|---|
เสียงกัก
(ไม่ก้อง) | สิถิล | /p/
(ป) | /t/
(ต) | /t͡s/
(ตซ คล้าย จ) | | /k/
(ก) | /kʷ/
(กว) | (/ʔ/ )
(อ) |
|---|
| ธนิต | /pʰ/
(พ) | /tʰ/
(ท) | /t͡sʰ/
(ทซ คล้าย ช) | | /kʰ/
(ค) | /kʷʰ/
(คว) | |
|---|
| เสียงเสียดแทรก | /f/
(ฟ) | | /s/
(ซ) | | | | /h/
(ฮ) |
|---|
| เสียงเปิด | | /l/
(ล) | | /j/
(ย) | | /w/
(ว) | |
|---|
นักภาษาศาสตร์บางท่านจัดว่า/j/ และ/w/ เป็นส่วนหนึ่งของท้ายพยางค์ซึ่งมากับเสียงสระ/i/ และ/u/ ตามลำดับ เหมือนกับภาษาจีนกลาง บางท่านก็วิเคราะห์ว่า/ʔ/ มาจากเสียงสระ เมื่อพยางค์นั้นไม่มีเสียงของพยัญชนะต้น
ในกลุ่มเสียงฐานฟันหรือปุ่มเหงือกสามารถเปลี่ยนแปรไปได้/t/ กับ/tʰ/ จะอยู่ที่ฐานฟัน ในขณะที่/t͡s/,/t͡sʰ/,/s/ ซึ่งออกเสียงที่ฐานปุ่มเหงือก.
ผู้ที่พูดภาษากวางตุ้งมาตรฐานบางคนไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง/n/ กับ/l/ โดยจะออกเสียงเป็น/l/ และระหว่าง/ŋ/ กับหน่วยเสียงว่าง ซึ่งก็จะออกเสียงแต่หน่วยเสียงว่าง
เสียงสระในภาษากวางตุ้งมาตรฐาน | [aː] (อา) | [ɛː] (แอ) | [ɔː] (ออ) | [œː] (เออ) | [iː] (อี) | [uː] (อู) | [yː] (อวือ) |
| ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | ยาว | ยาว |
/-i/,/-y/
(-ย) | [aːi]
(อาย) | [ɐi]
(ไอ) | | [ei]
(เอ็ย) | [ɔːy]
(ออย) | | | [ɵy]
(เอย) | | [uːy]
(อูย) | |
/-u/
(-ว) | [aːu]
(อาว) | [ɐu]
(เอา) | [ɛːu]¹
(แอว) | | | [ou]
(อว) | | | [iːu]
(อีว) | | |
/-m/
(-ม) | [aːm]
(อาม) | [ɐm]
(อำ) | [ɛːm]¹
(แอม) | | | | | | [iːm]
(อีม) | | |
/-n/
(-น) | [aːn]
(อาน) | [ɐn]
(อัน) | [ɛːn]¹
(แอน) | | [ɔːn]
(ออน) | | | [ɵn]
(เอิน) | [iːn]
(อีน) | [uːn]
(อูน) | [yːn]
(อวืน) |
/-ŋ/
(-ง) | [aːŋ]
(อาง) | [ɐŋ]
(อัง) | [ɛːŋ]
(แอง) | [eŋ]
(เอ็ง) | [ɔːŋ]
(ออง) | [oŋ]
(อง) | [œːŋ]
(เอิง) | | | | |
/-p/
(-บ) | [aːp]
(อาบ) | [ɐp]
(อับ) | [ɛːp]¹
(แอบ) | | | | | | [iːp]
(อีบ) | | |
/-t/
(-ด) | [aːt]
(อาด) | [ɐt]
(อัด) | [ɛːt]¹
(แอด) | | [ɔːt]
(ออด) | | [œːt]¹
(เอิด) | [ɵt]
(เอิด) | [iːt]
(อีด) | [uːt]
(อูด) | [yːt]
(อวืด) |
/-k/
(-ก) | [aːk]
(อาก) | [ɐk]
(อัก) | [ɛːk]
(แอก) | [ek]
(เอ็ก) | [ɔːk]
(ออก) | [ok]
(อก) | [œːk]
(เอิก) | | | | |
และพยางค์นาสิกอีก 2 พยางค์ได้แก่[m̩] (ทำปาก ม แล้วเปล่งเสียง),[ŋ̩] (ทำปาก ง แล้วเปล่งเสียง)
- ¹ ท้ายพยางค์[ɛːu],[ɛːm],[ɛːn],[ɛːp],[ɛːt],[œːt] พบได้เฉพาะภาษาพูดเท่านั้น ซึ่งไม่มีการวิเคราะห์หรือการแทนด้วยอักษรโรมัน
เสียงวรรณยุกต์ในภาษากวางตุ้งมาตรฐานมี 6 เสียง ถึงแม้ว่าการเรียนการสอนดั้งเดิมสอนว่ามี 9 เสียง แต่ก็มี 3 เสียงที่ซ้ำกัน ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าพยางค์นั้นเป็นพยางค์เปิด (คำเป็น) หรือพยางค์ปิด (คำตาย)
| พยางค์ | พยางค์เปิด | พยางค์ปิด |
|---|
| หมายเลข | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 (หรือ 1) | 8 (หรือ 3) | 9 (หรือ 6) |
|---|
| ระดับเสียง | สูง,
สูง-กลาง | กลาง-สูง | กลาง | กลาง-ต่ำ,
ต่ำ | ต่ำ-กลาง | กึ่งต่ำ | สูง | กลาง | กึ่งต่ำ |
|---|
| ตัวอย่าง | 詩 | 史 | 試 | 時 | 市 | 是 | 識 | 錫 | 食 |
|---|
| เสียงอ่าน | /si˥/,
/si˥˧/ | /si˧˥/ | /si˧/ | /si˨˩/,
/si˩/ | /si˩˧/ | /si˨/ | /sek˥/ | /sɛk˧/ | /sek˨/ |
|---|
| กำกับเครื่องหมาย | sí,sî | sǐ | sī | si̖,sı̏ | si̗ | sì | sék | sɛ̄k | sèk |
|---|
| ระบบเยล | sī, sì | sí | si | sīh, sìh | síh | sih | sīk | sek | sihk |
|---|
| เสียง |
|---|
