| ฮั่นฝู | |||||||||||||||||||
ชายชาวจีนสองคนสวมเชินยี หนึ่งในสไตล์ฮั่นฝูที่เป็นที่นิยมมากที่สุด | |||||||||||||||||||
คำว่า"ฮั่นฝู"ในอักษรจีนตัวย่อ (บน) และตัวเต็ม (ล่าง) | |||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 汉服 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 漢服 | ||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | "เครื่องแต่งกายของชาวฮั่น" | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
ฮั่นฝู เป็นคำที่เรียกเครื่องแต่งกายของชาวฮั่นในประเทศจีน เครื่องแต่งกายแบบฮั่นฝูแบ่งได้หลายแบบ เช่นหรูฉุน (เสื้อผ้าท่อนบนที่มีกระโปรงส่วนนอกยาว),เอ่าฉุน (เสื้อผ้าท่อนบนที่มีกระโปรงชั้นในยาวเอวสูง),เป้ย์จึ (มักเป็นเสื้อคลุมหลวมทับนอกยาวถึงเข่ามีแขนกว้างและกระดุมกลางเม็ดเดียว),เชินอี (เสื้อคลุมยาวกรอมข้อเท้าที่มีสายคาดเอวผูกปล่อยชายยาวกับแขนกว้าง)[1] และชานคู่ (เสื้อคลุมยาวและกางเกง)[2]
ตามธรรมเนียม ฮั่นฝูประกอบด้วยเสื้อคลุม หรือแจ็กเก็ตที่เป็นส่วนบนกับกระโปรงส่วนล่าง นอกจากนี้ ฮั่นฝูยังมีเครื่องประดับหลายอย่าง อย่างผ้าโพกศีรษะ รองเท้า เข็มขัด เครื่องเพชร เช่นจี้หยกกับพัดมือ[1] ปัจจุบัน ฮั่นฝูได้รับการยอมรับเป็นเครื่องแต่งกายพื้นเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ฮั่น และได้รับการฟื้นฟูในหมู่คนหนุ่มสาวชาวฮั่นในจีนและจีนโพ้นทะเล[1][3][4][5]
หลังจากราชวงศ์ฮั่น ฮั่นฝูถูกพัฒนาเป็นหลากหลายรูปแบบโดยใช้ผ้าที่รวมเทคนิคการผลิตสิ่งทอที่ซับซ้อนจำนวนมาก โดยเฉพาะของที่ใช้ในการผลิตไหม[6] ฮั่นฝูส่งอิทธิพลต่อเครื่องแต่งกายพื้นบ้านในหลายวัฒนธรรม เช่นฮันบกของเกาหลี,[7][8][9][10]กิโมโนของญี่ปุ่น,[11][12]รีวโซ [ja;zh]ของโอกินาวะ[13][14] และáo giao lĩnhของเวียดนาม[15][16]