Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

ข้ามไปเนื้อหา
วิกิพีเดียสารานุกรมเสรี
ค้นหา

ฉางชุน

พิกัด:43°53′13″N125°19′29″E /43.88694°N 125.32472°E /43.88694; 125.32472
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด
ฉางชุน

长春市
สถานที่สำคัญในฉางชุนจากภาพบนเวียนตามเข็มนาฬิกา: ภาพมุมกว้างของเมือง (สองภาพบน) อาคารรัฐบาลของประเทศแมนจู รูปปั้นที่จัตุรัสวัฒนธรรม โบสถ์คริสต์ฉางชุน และอนุสาวรีย์มรณสักขีชาวโซเวียต
สถานที่สำคัญในฉางชุนจากภาพบนเวียนตามเข็มนาฬิกา: ภาพมุมกว้างของเมือง (สองภาพบน) อาคารรัฐบาลของประเทศแมนจู รูปปั้นที่จัตุรัสวัฒนธรรม โบสถ์คริสต์ฉางชุน และอนุสาวรีย์มรณสักขีชาวโซเวียต
แผนที่
ที่ตั้งของจังหวัดฉางชุน (สีเหลือง) ในมณฑลจี๋หลิน (สีเทาอ่อน) ประเทศจีน
ที่ตั้งของจังหวัดฉางชุน (สีเหลือง) ในมณฑลจี๋หลิน (สีเทาอ่อน) ประเทศจีน
ฉางชุนตั้งอยู่ในประเทศจีน
ฉางชุน
ฉางชุน
ที่ตั้งของตัวเมืองในมณฑลจี๋หลิน
พิกัด:43°53′13″N125°19′29″E /43.88694°N 125.32472°E /43.88694; 125.32472
ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑลจี๋หลิน
เขตการปกครองระดับอำเภอ7 เขต
2 นครระดับอำเภอ
1 อำเภอ
ได้รับสถานะเมืองพ.ศ. 2432
ได้รับสถานะนครพ.ศ. 2475
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคหวัง ไข่
 • ผู้ว่าการหลิว ซิน
พื้นที่[1]
 • ทั้งจังหวัด20,604 ตร.กม. (7,955 ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง  (2018)[2]803 ตร.กม. (310 ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล3,061 ตร.กม. (1,182 ตร.ไมล์)
ความสูง222 เมตร (730 ฟุต)
ประชากร
 (พ.ศ. 2553)[3]
 • ทั้งจังหวัด7,674,439 คน
 • ความหนาแน่น370 คน/ตร.กม. (960 คน/ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง  (พ.ศ. 2561)[2]3,575,000 คน
 • ความหนาแน่นเขตเมือง4,500 คน/ตร.กม. (12,000 คน/ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล3,815,270 คน
 • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล1,200 คน/ตร.กม. (3,200 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+8 (มาตรฐานจีน)
รหัสไปรษณีย์130000
รหัสพื้นที่0431
รหัส ISO 3166CN-JL-01
ป้ายทะเบียนรถ吉A
จีดีพี (พ.ศ. 2560)653.0 พันล้านเหรินหมินปี้
 - ต่อหัว86,931เหรินหมินปี้
เว็บไซต์www.changchun.gov.cn
[4]
ฉางชุน
"ฉางชุน" เขียนโดยใช้อักษรจีนตัวย่อ
อักษรจีนตัวย่อ长春
อักษรจีนตัวเต็ม長春
ฮั่นยฺหวี่พินอินChángchūn
ความหมายตามตัวอักษร"ฤดูใบไม้ผลิอันยาวนาน"
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอินChángchūn
จู้อินㄔㄤˊ   ㄔㄨㄣ
กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อCharngchuen
เวด-ไจลส์Chʻang2-chʻun1
IPA[ʈʂʰǎŋ.ʈʂʰwə́n]
ภาษาอู๋
ภาษาซูโจวZan-tshen
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
อักษรโรมันแบบเยลChèuhng-chēun
IPA[tsʰœ̏ːŋ.tsʰɵ́n]
ยฺหวิดเพ็งCoeng4-ceon1
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยนTiông-chhun

ฉางชุน (จีน:长春;พินอิน:Chángchūn;แปลตรงตัว:"ฤดูใบไม้ผลิอันยาวนาน") เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลจี๋หลินสาธารณรัฐประชาชนจีน[5] ตั้งอยู่ใจกลางที่ราบซงเหลียวทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีนแผ่นดินใหญ่ ฉางชุนมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด โดยเขตการปกครองของฉางชุนประกอบด้วยเขตจำนวน 7 เขต นครระดับอำเภอจำนวน 2 แห่ง และอำเภอจำนวน 1 แห่ง[6] ฉางชุนเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนร่วมกับเฉิ่นหยางต้าเหลียน และฮาร์บิน

ระหว่าง พ.ศ. 2475 และ 2488จักรวรรดิญี่ปุ่นได้ตั้งประเทศแมนจูขึ้นเป็นรัฐบาลหุ่นเพื่อยึดครองภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ฉางชุนกลายเป็นเมืองหลวงของประเทศแมนจูในระหว่างนั้นและถูกเปลี่ยนชื่อเป็นซินกิง (อังกฤษ:Hsinking;จีน:新京;พินอิน:Xīnjīng;แปลตรงตัว:"เมืองหลวงใหม่") เมื่อสาธารณรัฐประชาชนจีนก่อตั้งใน พ.ศ. 2492 หลังจักรวรรดิญี่ปุ่นหมดอำนาจ รัฐบาลจีนได้สถาปนาฉางชุนให้เป็นเมืองหลวงของมณฑลจี๋หลินใน พ.ศ. 2497

ฉางชุนเป็นฐานผลิตอุตสาหกรรมที่สำคัญโดยเฉพาะรถยนต์ และได้รับฉายาว่า "เมืองแห่งรถยนต์"[7][8] และ "ดีทรอยต์เมืองจีน"[9]

ภูมิศาสตร์

[แก้]

ภูมิอากาศ

[แก้]

ฉางชุนมีสี่ฤดู ได้รับอิทธิพลลมมรสุมภูมิอากาศแบบชื้นภาคพื้นทวีป (การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน: Dwa) ฤดูหนาวมีความยาวนาน (ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม) อากาศหนาวเย็นและลมแรง แต่แห้งเนื่องจากอิทธิพลของ ไซบีเรียแอนไทไซโคลน โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ยเดือนมกราคมที่ − 14.7° C ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านที่ค่อนข้างสั้นโดยมีหยาดน้ำฟ้าอยู่บ้าง แต่อากาศมักจะแห้งและมีลมแรง ฤดูร้อนอากาศร้อนและชื้นโดยมีลมตะวันออกเฉียงใต้พัดปกคลุมเนื่องจากมรสุมเอเชียตะวันออก ค่าเฉลี่ยเดือนกรกฎาคม 23.2° C มักจะมีหิมะเล็กน้อยในช่วงฤดูหนาวและมีปริมาณน้ำฝนรายปีตกชุกตั้งแต่มิถุนายนถึงสิงหาคม ด้วยเปอร์เซ็นต์แสงแดดที่ได้รับต่อเดือนตั้งแต่ 47 เปอร์เซ็นต์ในเดือนกรกฎาคมถึง 66 เปอร์เซ็นต์ในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ปีปกติจะเห็นแสงอาทิตย์ประมาณ 2,617 ชั่วโมงและระยะเวลาปลอดน้ำค้างแข็ง 140 ถึง 150 วัน อุณหภูมิที่สูงที่สุดมีตั้งแต่ −33.0° C ถึง 35.7° C[10]

ข้อมูลภูมิอากาศของฉางชุน (พ.ศ. 2524-2553 เฉลี่ย, สูงสุด-ต่ำสุด 2494-2561)
เดือนม.ค.ก.พ.มี.ค.เม.ย.พ.ค.มิ.ย.ก.ค.ส.ค.ก.ย.ต.ค.พ.ย.ธ.ค.ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)4.6
(40.3)		14.5
(58.1)		23.4
(74.1)		31.9
(89.4)		35.2
(95.4)		36.7
(98.1)		38.0
(100.4)		35.6
(96.1)		30.6
(87.1)		27.8
(82)		20.7
(69.3)		11.7
(53.1)		38.0
(100.4)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)−9.6
(14.7)		−4.2
(24.4)		4.0
(39.2)		14.5
(58.1)		21.7
(71.1)		26.4
(79.5)		27.5
(81.5)		26.7
(80.1)		21.8
(71.2)		13.5
(56.3)		1.7
(35.1)		−6.7
(19.9)		11.44
(52.6)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)−14.7
(5.5)		−9.8
(14.4)		−1.6
(29.1)		8.5
(47.3)		15.8
(60.4)		21.1
(70)		23.2
(73.8)		22.1
(71.8)		16.0
(60.8)		7.7
(45.9)		−3.2
(26.2)		−11.6
(11.1)		6.13
(43.03)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)-19.0
(-2.2)		−14.6
(5.7)		−6.7
(19.9)		2.8
(37)		10.1
(50.2)		16.0
(60.8)		19.3
(66.7)		17.9
(64.2)		10.8
(51.4)		2.7
(36.9)		−7.4
(18.7)		−15.7
(3.7)		1.35
(34.43)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)-36.5
(-33.7)		−31.9
(-25.4)		−27.7
(-17.9)		−12.2
(10)		−3.4
(25.9)		4.5
(40.1)		11.1
(52)		3.9
(39)		−3.7
(25.3)		−13.4
(7.9)		−24.7
(-12.5)		-33.2
(-27.8)		−36.5
(−33.7)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)4.0
(0.157)		4.5
(0.177)		13.6
(0.535)		23.8
(0.937)		50.4
(1.984)		94.7
(3.728)		168.6
(6.638)		133.0
(5.236)		42.7
(1.681)		22.6
(0.89)		13.2
(0.52)		6.0
(0.236)		577.1
(22.72)
ความชื้นร้อยละ66585147506278776759626661.9
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย4.64.55.96.710.213.015.112.17.96.05.76.197.8
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด179.9196.3234.7235.3258.4248.9213.2230.0237.1215.1172.4159.92,581.2
แหล่งที่มา: China Meteorological Administration,[11][12] Weather China[10] และ Weather Atlas[13]

เขตการปกครองและประชากร

[แก้]
ศาลาว่าการ

นครฉางชุนมีฐานะเป็นนครระดับมณฑล โดยแบ่งเขตการปกครองออกเป็นเขตจำนวน 7 เขต นครระดับอำเภอจำนวน 2 แห่ง และอำเภอจำนวน 1 แห่ง ได้แก่

แผนที่นครฉางชุน
เขตหนานกวาน
เขตควานเฉิง
เขตเฉาหยาง
เขตเอ้อร์เต้า
เขตลู่ยเหฺวียน
เขตชฺวางหยาง
เขตจิ่วไท่
อำเภอ
หนงอาน
นครยหฺวีชู่
นครเต๋อฮุ่ย
ชื่อจีนย่อพินอินประชากร (พ.ศ. 2560)พื้นที่ (ตร.กม.)
เขตเมือง
เขตควานเฉิง宽城区Kuānchéng Qū855,159238
เขตเฉาหยาง朝阳区Cháoyáng Qū1,007,870237
เขตลู่ยเหฺวียน绿园区Lùyuán Qū1.002,672216
เขตหนานกวาน南关区Nánguān Qū1,123,77981
เขตเอ้อร์เต้า二道区Èrdào Qū809,390452
ชานเมือง
เขตจิ่วไท่九台区Jiǔtái Qū700,6063,375
เขตชฺวางหยาง双阳区Shuāngyáng Qū400,9331,677
เมืองบริวาร
นครเต๋อฮุ่ย德惠市Déhuì Shì949,7863,435
นครยหฺวีชู่榆树市Yúshù Shì1,266,9694,712
ชนบท
อำเภอหนงอาน农安县Nóng'ān Xiàn1,149,6805,400

ข้อมูลจากการสำมะโนประชากรครั้งที่หกเมื่อ พ.ศ. 2553 ฉางชุนมีประชากร 7.677 ล้านคน[14] อัตราการเกิดอยู่ที่ 6.08 คนต่อประชากร 1,000 คน และอัตราการตายอยู่ที่ 5.51 คนต่อประชากร 1,000 คน ประชากรในเขตเมือง (ควานเฉิง เฉาหยาง ลู่ยเหฺวียน หนานกวาน และเอ้อร์เต้า) มีจำนวน 3.53 ล้านคนหรือประมาณร้อยละ 46 สัดส่วนประชากรเพศชายต่อเพศหญิงเป็น 1.021:1[14]

เศรษฐกิจ

[แก้]

ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ของฉางชุนใน พ.ศ. 2553 อยู่ที่ 332.9 พันล้านเหรินหมินปี้[4]

รถยนต์อาวดี้ที่ผลิตโดย FAW

อุตสาหกรรมสำคัญของฉางชุนได้แก่รถยนต์ ผลิตภัณฑ์เกษตรแปรรูป ยาอิเล็กทรอนิกส์ วัสดุก่อสร้าง และพลังงาน[7] เครือ FAW (First Automotive Works) ซึ่งเป็นบริษัทผลิตรถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนตั้งอยู่ในฉางชุน โดยโรงงานผลิตเริ่มก่อสร้างใน พ.ศ. 2496[15] และการผลิตเริ่มต้นใน พ.ศ. 2499[16] เครือ FAW ผลิตรถยนต์หลายยี่ห้อในประเทศจีน รวมทั้งรถยนต์หรู "หงฉี" และยังร่วมกับบริษัทรถยนต์จากต่างประเทศได้แก่อาวดี้ฟ็อลคส์วาเกิน และโตโยต้า อุตสาหกรรมผลิตรถยนต์ในฉางชุนทำให้ฉางชุนมีฉายาว่า "ดีทรอยต์เมืองจีน"[9]

การศึกษาและวัฒนธรรม

[แก้]

สถาบันอุดมศึกษา

[แก้]

ฉางชุนมีสถาบันอุดมศึกษาจำนวน 27 แห่ง โดยสถาบันที่สำคัญได้แก่มหาวิทยาลัยจี๋หลินและมหาวิทยาลัยครูแห่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือ[17]

กีฬา

[แก้]

สโมสรกีฬาที่สำคัญในฉางชุนได้แก่สโมสรฟุตบอลฉางชุนย่าไท่ซึ่งแข่งขันในไชนีสซูเปอร์ลีกและเคยชนะเลิศในฤดูกาล 2550 และสโมสรบาสเกตบอลจี๋หลินนอร์ทอีสต์ไทเกอร์ซึ่งแข่งขันในสมาคมบาสเกตบอลแห่งประเทศจีน นอกจากนี้ ฉางชุนยังเคยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันเอเชียนเกมส์ฤดูหนาว 2007

บุคคลสำคัญจากฉางชุน

[แก้]

ความสัมพันธ์เมืองพี่น้อง

[แก้]

ฉางชุนได้สถาปนาความสัมพันธ์เมืองพี่น้องกับเมืองต่าง ๆ ดังนี้ (ปีที่เริ่มสถาปนาความสัมพันธ์ระบุในวงเล็บ)[18][19][20][21][22][23]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑"Geographic Location". Changchun Municipal Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 September 2011. สืบค้นเมื่อ4 July 2008.
  2. 12Cox, Wendell (2018).Demographia World Urban Areas. 14th Annual Edition(PDF). St. Louis: Demographia. p. 22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 3 พฤษภาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2018.
  3. ↑"Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 ธันวาคม 2014. สืบค้นเมื่อ 7 มกราคม 2015.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  4. 12"Archived copy"2010年长春市国民经济和社会发展统计公报[Statistics Communique on National Economy and Social Development of Changchun, 2010] (ภาษาจีน). 5 June 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 July 2011. สืบค้นเมื่อ17 February 2012.{{cite news}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  5. ↑"Illuminating China's Provinces, Municipalities and Autonomous Regions-Jilin". PRC Central Government Official Website. 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 June 2014. สืบค้นเมื่อ22 April 2014.
  6. ↑"中央机构编制委员会印发《关于副省级市若干问题的意见》的通知. 中编发[1995]5号" (ภาษาจีน). 豆丁网. 1995-02-19. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 May 2014. สืบค้นเมื่อ28 May 2014.
  7. 12"Changchun (Jilin) City Information".HKTDC Research. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2015.
  8. ↑Macleod, Alick (July 2014)."The Automobile Industry in China"(PDF). geography.org.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 2022-03-09. สืบค้นเมื่อ15 November 2019.
  9. 12"Spacing: Understanding the Urban Landscape". SpacingToronto. 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 July 2010. สืบค้นเมื่อ14 October 2010.
  10. 12长春城市介绍[Archived copy].Weather China (ภาษาจีน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2014. สืบค้นเมื่อ17 October 2014.
  11. ↑"China Meteorological Administration". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2013. สืบค้นเมื่อ24 December 2018.
  12. ↑中国气象数据网 - WeatherBk Data[Archived copy].China Meteorological Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2017. สืบค้นเมื่อ2018-11-09.
  13. ↑d.o.o, Yu Media Group (August 2010)."Changchun, China - Detailed climate information and monthly weather forecast".Weather Atlas. สืบค้นเมื่อ2019-07-09.
  14. 12"Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census" (ภาษาจีน).National Bureau of Statistics of China. 20 July 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 March 2012. สืบค้นเมื่อ28 May 2014.
  15. ↑FAW Group Steps up Global Expansion FAW Official Site, Mar 27, 2007เก็บถาวร 19 กรกฎาคม 2011 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  16. ↑About FAW > Key Events FAW Official Siteเก็บถาวร 4 มีนาคม 2009 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  17. ↑"Society". Changchun Municipal Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 August 2012. สืบค้นเมื่อ23 July 2012.
  18. ↑"Sister Cities".Changchun Municipal People's Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 January 2015. สืบค้นเมื่อ3 February 2015.
  19. ↑"Twin towns and Sister cities of Minsk[via WaybackMachine.com]" (ภาษารัสเซีย). The department of protocol and international relations of Minsk City Executive Committee. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 23, 2013. สืบค้นเมื่อ2013-07-21.
  20. ↑Bozsoki, Agnes."Partnervárosok Névsora Partner és Testvérvárosok Névsora"[Partner and Twin Cities List].City of Székesfehérvár (ภาษาฮังการี). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-08. สืบค้นเมื่อ2013-08-05.
  21. ↑"Sister Cities".Warrnambool City Council.
  22. ↑"Žilina – oficiálne stránky mesta: Partnerské mestá Žiliny[Žilina: Official Partner Cities]".© 2008 MaM Multimedia, s.r.o.. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-24. สืบค้นเมื่อ2008-12-11.
  23. ↑"Our Sister Cities".Sister Cities New Zealand. click List all
ฉางชุน (เมืองหลวง)
นครระดับกิ่งมณฑล
ฉางชุน
นครระดับจังหวัด
จี๋หลิน
ซื่อผิง
เหลียวยฺเหวียน
ทงฮว่า
ไป๋ชาน
ซงยฺเหวียน
ไป๋เฉิง
จังหวัดปกครองตนเอง
หยันเปียน
เมืองเจ้าภาพเอเชียนเกมส์
ฤดูร้อน
ฤดูหนาว
นานาชาติ
ประจำชาติ
ภูมิศาสตร์
อื่น ๆ
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฉางชุน&oldid=12555201"
หมวดหมู่:
หมวดหมู่ที่ซ่อนอยู่:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp