கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
ஒரு சட்டைப் பைமணிக்கூடு, நேரத்தை அளக்கும் ஒரு கருவி
வரலாற்று அடிப்படையில்,நேரம் என்பதன் பொருள் தொடர்பாக இரண்டு விதமான கருத்துகள் உள்ளன.
நேரம் என்பதுஅண்டத்தின் அடிப்படையான கூறு. மேலும் நேரம் அதன் ஒருபரிமாணம் என்பது ஒரு கருத்து. இதன்படி, இதில் நிகழ்வுகள் ஒரு தொடராக நடைபெறுகின்றன. நேரம் என்பது அளக்கக் கூடிய ஒன்று ஆகும். இதுஐசக் நியூட்டன் போன்ற அறிவியல் அறிஞர்கள் கொண்டிருந்தஇயல்பியல் நோக்கு ஆகும்.
இதற்கு முரண்பாடான இன்னொரு கருத்துப்படி, நேரம் என்பது அறிவு சார்ந்த அமைப்பின் ஒரு கூறு. இந்த அமைப்பினுள்ளேமனிதர்கள், பல்வேறு நிகழ்வுகளையும் தொடராக்கம் செய்துகொள்கின்றனர். நிகழ்வுகள் நடைபெறும் காலத்தையும் அவற்றுக்கிடையேயான இடைக்க்காலத்தையும் அளந்து கொள்கின்றனர். பொருள்களின் இயக்கங்களை ஒப்பிடுகின்றனர். மேலும், இக் கருத்துப்படி, நேரம் பாய்ந்து செல்லும் ஒன்றோ, அதனூடாக வேறு பொருட்கள் செல்வதற்கான ஊடகமோ அல்லது நிகழ்வுகளைக் கொள்ளுகின்ற ஒரு தாங்கியோ அல்ல.கோட்பிரைட் லீப்னிஸ்,இம்மானுவேல் கண்ட் போன்றவர்கள் இக்கருத்தைக் கொண்டிருந்தனர்.
பொதுவாக நேரம் என்பது காலத்தை அளக்க பயன்படும் ஒரு அளவை ஆகும். காலத்தை அளக்க நிறைய வழிகள் உள்ளன இதனை அளந்தறிவதற்கு கால அளவியல் என்று பெயர்.
அறிவியலில்,வெளியுடன், நேரமும் அடிப்படையானது ஆகும். அதாவது, இவை, வேறு அளவுகளால் வரையறுக்கப்படக் கூடியன அல்ல. இவற்றினாலேயே ஏனைய அளவுகள் வரையறுக்கப்படுகின்றன. இதனால், இவற்றை அளப்பதன்மூலம் மட்டுமே வரையறுக்க முடியும். ஒழுங்காக நடக்கும் நிகழ்வுகளும், குறித்த கால அடிப்படையில் இயங்கும் பொருள்களுமே நெடுங்காலமாக நேரத்தை அளக்கும்அலகுகளின் அடிப்படையாக விளங்குகின்றன. எடுத்துக்காட்டுகள்:
பண்டைய காலத்தில் நேரத்தைக் கணக்கிடுவதற்காக நாள்காட்டி உருவாக்கப்பட்டது. நாள்காட்டியை வைத்து ஆண்டிற்கு இத்தனை மாதங்கள் என்றும், மாதங்களுக்கு இத்தனை நாள்கள் என்றும் கணித்தனர். பின்னர் நாள்களுக்குக் குறைவான காலத்தைக் கணக்கிடுவதற்காகச் சூரியக்கடிகாரங்கள் உருவாக்கப்பட்டன. சூரியக் கடிகாரங்களில் சூரியனின் திசையைப் பொருத்து நிழல் விழும். அதை வைத்து நேரத்தைக் கணக்கிட்டனர். அதனினும் குறைவான நேரத்தை அளக்க நீர்க் கடிகாரம், மணல் கடிகாரம் போன்றவற்றைக் கண்டுபிடித்தனர்.
எகிப்தியர்கள் கி.மு 500-இற்கு முன்பே T போன்ற வடிவம் உடைய கருவியை நேரம் அளக்க பயன்படுத்தினர். T போன்ற வடிவம் உள்ள வளைவு சூரியன் உதிக்கும் திசையில் அமைந்து இருக்கும். இதில் விழும் நிழலை வைத்து நேரத்தை அளவிட்டனர். இக்கருவியே பின்னாளில் சூரியக் கடிகாரமாக வளர்ந்தது.
பழைய கற்காலத்திலிருந்தே நாள்காட்டிகள் பயன்படுத்தப்பட்டது என தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் கூறியுள்ளனர். உலகில் உள்ள அனைத்துக் கலாச்சார மக்களும் நாள்காட்டி பயன்படுத்தியுள்ளனர். நாள்காட்டி பயன்படுத்துவது ஆறாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாகவே தொடங்கிவிட்டது.
சந்திர நாள்காட்டியே பழைய நாள்காட்டியாகக் கடைபிடிக்கப்பட்டு வந்துள்ளது. சந்திர நாள்காட்டியில் சிலர் 12 மாதங்களையும் (354), சிலர் 13 மாதங்களையும் (384) ஓராண்டாகப் பின்பற்றி வந்துள்ளனர். யூலியசு சீசர் கி.மு.நாற்பத்து ஐந்தில் முதன் முதலாக சூரிய நாள்காட்டியைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். ஆனால் அதைப் பலர் ஏற்க மறுத்தனர். பின் போப் கிரிகோரி xiii என்பவர் 1582-இல் சீசரின் நாள்காட்டியில் சில மாற்றங்கள் செய்தார். அந்நாள்காட்டி அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. அதுவே கிரிகோரியன் நாள்காட்டி என்றும் ஆங்கில நாள்காட்டி என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது.
தற்போது உலகின் பல நாடுகளில் இந்த நாள்காட்டியே கடைபிடிக்கப்படுகின்றது.
தற்பொழுது பயன்பாட்டில் உள்ள நொடியின் கால அளவைக் கணக்கிடும் முறை ஐன்ஸ்டீனின் சார்பியல் கோட்பாட்டின் அடிபடையில் வரையறுக்கப்பட்டு உருவாக்கப்பட்டதாகும். அதன்படி ஒரு நொடி என்பது நூற்று முப்பத்து மூன்று அணு எண் கொண்ட ஒரு சீசியம் அணு (இயல்பு நிலையில் சீசியத்தின் வெப்பம் சுழியம் ஆகும்) 9192631770 முறை அதிர்வதற்குச் சமமான நேரம் ஆகும்.
அலகு என்பது ஒன்றன் அளவைக் குறிக்கப் பயன்படும் முறை ஆகும். நேரத்திற்கு நிறைய அலகுகள் உள்ளன. நிமிடம், மாதம், நாள், வாரம், நூற்றாண்டு என்பன அவற்றுள் சில அலகுகள் ஆகும்.
சர்வதேச முறை அறிவிப்பின்படி நேரத்தின் அடிப்படை அலகு நொடி ஆகும். நாள், மாதம், ஆண்டு, மில்லி நொடி போன்றவை அடிப்படை அல்லாத அலகுகள் ஆகும். நிமிடத்திற்குக் குறைவான நேரத்திற்கும் அலகுகள் உள்ளன.
நேர அலகு
அலகு
கால அளவு
குறிப்பு
நொடியில்(instant)
வரையறுக்கப் படாதது
கூறும் நேரத்தைக் குறிக்கும்; காலக் கோட்டில் ஒரு புள்ளி; அல்லது, பூச்சிய நேர அளவைக் குறிக்கும்.
ப்ளாங்க் நேரம்
5.39 x 10−44 நொடி
ஒளியானது ஒரு ப்ளாங்க் நீளத்தைக் கடக்க எடுத்துக்கொள்ளும் நேரம் ஆகும், தோராயமாக 10−43 மணித்துளிகள்.
டாகன்ராக் எனும் இடத்தில் உள்ள கிடைமட்டசூரிய மணிகாட்டி in Taganrog பழைய சமையலறைக் கடிகாரம்
நேரத்தை அளவிடுவதற்கு பலவிதமானஅளவிடும் கருவிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. இந்தச் சாதனங்களைப் பற்றிய ஆய்வுகால அளவியல் என்று பரவலாக அறியப்படுகிறது.
கி.மு. 1500 கி.மு. வரை பயன்படுத்தப்பட்ட ஒருஎகிப்து நாட்டின் சாதனம், டி-சதுர வளைவரைக்கு ஒத்த வடிவம் போன்றது. அதன் கால்பகுதியில் வைக்கப்பட்டுள்ள குறுக்குச்சட்ட உழலையிலிருந்து தோன்றும் நிழலைக்கொண்டு நேரம் கணக்கிடப்பட்டது.டி-சதுர வளைவரைக்கு ஒத்த வடிவம் கொண்ட சட்டமானது, காலையில் கிழக்கு நண்பகல் வேளையில் சுழற்றி மாலைவேளையில் நிழல் தரும்படியும் வைக்கப்படுகிறது.[1]
ஒருசூரிய மணிகாட்டியில் நிழலினாற் பொழுதறிதற்காக நேராக நடப்பெறும் சங்குக் குச்சி எனும் கோல் ஏற்படுத்தும் நிழலை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஒரு மணிநேரத்திற்கு அளவிடக்கூடிய அடையாளங்கள் வரையறுக்கப்படுகின்றன. நிழலின் நிலைநேர வலயம் எனும் உள்ளூர் நேரத்தை மணி என்னும் அலகில் குறிக்கிறது. எகிப்தியர்கள் ஒரு நாளை சிறிய பகுதிகளாகப் பிரிக்க திட்டமிட்டு இரட்ட எண்முறையை அவர்களின் சூரிய மணிகாட்டியில் உருவாக்கினர்.
ஓராண்டில் சந்திர சுழற்சியின் எண்ணிக்கை, இரவு நேரத்தில் நேரத்தைக் கழிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் நட்சத்திரங்களின் எண்ணிக்கை ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு 12 எனும் இலக்கத்தின் முக்கியத்துவம் உணரப்பட்டது.[2]
பண்டைய வரலாற்றுப்படி பூர்வ உலகின் மிகத் துல்லியமான காலவரிசை சாதனம், நீர்க் கடிகாரம் அல்லது நாழிகை வட்டில் எனப்படும் தண்ணீரை ஆதாரமாகக்கொண்டு நேரம் அறிய உதவும் ஒரு கருவி ஆகும். இதில் ஒன்று அமன்ஹோதெப் I எனப்படும் எகிப்திய பாரோவின் (1525-1504 கி.மு.) கல்லறையில் காணப்பட்டது. இரவில் கூட நேரத்தை அளவிடுவதற்கு அவை பயன்படுத்தப்படலாம். ஆனால் நீரின் ஓட்டத்தை நிரப்புவதற்கும், பராமரிக்கவும் மனித ஆற்றல் வேண்டும்.பண்டைக் கிரேக்கர்களும்,சாலடிய நாகரிகத்தினரும் (தென்கிழக்கு மெசொப்பொத்தாமியாவின் மக்களும்) தங்களது வானியல் ஆய்வுகளின் ஒரு முக்கியப் பகுதியாக காலக்கெடுவைப் பதிவு செய்துள்ளனர். இடைக்காலத்தில் அரேபியக் கண்டுபிடிப்பாளர்களும் பொறியியலாளர்களும் தண்ணீர்க் கடிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவதில் முன்னேற்றம் கண்டனர்.[3]
11 ஆம் நூற்றாண்டில், சீன கண்டுபிடிப்பாளர்களும், பொறியியலாளர்களும் தாமாக இயங்கும் முதல் இயந்திரக் கடிகாரங்களைக் கண்டுபிடித்தனர்.
சமகால குவார்ட்ஸ் காலம் காட்டி, 2007
மணல் ஓட்டத்தைக் கொண்டு நேரத்தை அளவிடுவதற்கு மணற்கடிகாரம் அல்லது மணற்கடிகை எனப்படும் மணல் சொரிந்து காலம் காட்டும் கருவி பயன்படுத்தப்பட்டது.பெர்டினென்ட் மகலன் தன்னுடைய 18 கப்பல்களிலும் கப்பலுக்கு ஒன்றாக மணற்கடிகையைப் பயன்படுத்தி உலகைச் சுற்றினார்(1522).[4] மத்திய காலங்களில், உலகம் முழுவதிலும், பொதுவாகக் கோவில்களிலும், தேவாலயங்களிலும் தூபக் குச்சிகள் மற்றும் மெழுகுவர்த்திகள் எரிவதற்கு ஆகும் காலத்தைக்கொண்டு நேரம் அளவிடப்பட்டது.
ஆங்கில வார்த்தைகடிகாரம் என்பது அநேகமாக மத்திய டச்சு சொல் 'குளோக்' (klocke) என்ற வார்த்தையிலிருந்து வருகிறது என கருதப்படுகிறது. இது, இடைக்கால இலத்தீன் வார்த்தையான 'கிளோகா'விலிருந்து பெறப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது. செல்டிக் (Celtic) நிறுவனத்திலிருந்து பெறப்பட்ட தகவலின்படி,இலத்தீன் மற்றும் ஜேர்மனிய சொற்களால் மணி என்ற பொருளை விளக்கும் சொற்களே நேரத்தைக் குறிப்பிட பயன்படுத்தப்பட்டதாக அறியப்படுகிறது.
GreenHourglass up
கடலில் பயணநேரமானது, மணிகளால் குறிக்கப்பட்டது.(பார்க்கவும்:கப்பல் மணி).
முதன்முதலாக கி.மு. 250-இல் பூர்வ கிரேக்கத்தில், தண்ணீர்க் கடிகாரங்களில் கால மணி ஒலிப்பு அறிவிப்பிக் கடிகாரங்கள் ஒரு விசில் ஒலி ஏற்படுத்தும் அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. இந்த உத்தியைப் பின்னர் லேவி ஹட்சின்ஸ் (Levi Hutchins), சேத் இ தாமஸ் (Seth E. Thomas) ஆகியோர் எந்திரமயமாக்கப்பட்ட கடிகாரங்களில் பயன்படுத்தினர்.
↑Laurence Bergreen,Over the Edge of the World: Magellan's Terrifying Circumnavigation of the Globe, HarperCollins Publishers, 2003, hardcover 480 pages,பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்0-06-621173-5
Dowden, Bradley (California State University, Sacramento) (2007). "Time". The Internet Encyclopedia of Philosophy. Ed. James Fieser, PhD, Bradley Dowden, PhD. அணுகப்பட்டது 2011-04-09.
Le Poidevin, Robin (Winter 2004). "The Experience and Perception of Time". The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Ed. Edward N. Zalta. அணுகப்பட்டது 2011-04-09.
