| Transmembranski region neurotransmiterom kontrolisanog jonskog kanala | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ligandom kontrolisani jonski kanali | |||||||||
| Identifikatori | |||||||||
| Simbol | ? | ||||||||
| Pfam | PF02932 | ||||||||
| InterPro | IPR006029 | ||||||||
| PROSITE | PDOC00209 | ||||||||
| SCOP | 1cek | ||||||||
| SUPERFAMILY | 1cek | ||||||||
| TCDB | 1.A.9 | ||||||||
| OPM superfamilija | 14 | ||||||||
| OPM protein | 2bg9 | ||||||||
| |||||||||
Ligandom kontrolisani jonski kanali (LGIC) su grupatransmembranskihjonskih kanala čije otvaranje omogućava jonima kao što suNa+,K+,Ca2+, iliCl- da prođu kroz membranu u odgovoru na vezivanje hemijskog glasnika (i.e.liganda),[1] kao što jeneurotransmiter.[2]
Ovi proteini se tipično sastoje od bar dva različita domena: transmembranski domen koji obuhvata jonsku poru, i ekstracelularni domen koji sadrži mesto vezivanja liganda (alosterno mesto vezivanja). Ova modularnost omogućava pristup 'podele i podčinjavanja' pri oređivanju strukture proteina (potem zasebne kristalizacije domena). Funkcija takvih receptora lociranih usinapsama je pretvaranje hemijskog signalapresinaptički oslobođenih neurotransmitera direktno i veoma brzo upostsinaptički električni signal. Mnogi LGIC su dodatno modulisani putemalosternihliganda,blokatora kanala,jona ilimembranskog potencijala. LGIC se klasifikuju u tri superfamilije koje nisu evoluciono povezane: receptori s Cys-petljom, jonotropni glutamatni receptori i ATP kontrolisani kanali.
LGIC mogu da budu kontroliani putemmetabotropnih receptora (koji koristesekundarne glasnike),naponom kontrolisane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti odmembranskog potencijala), iistezanjem aktivirane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti od mehaničke deformacijećelijske memebrane).[2][3]
