Bicm.sh. -

1. Gic,derrkuc.Bic i egër (i butë).
2. Qen i zi me trup të vogël.

• U bë bic u ngop mirë, hëngri sa u fry. Eci bic eci praptazi. Mbeti bic mbeti: pa asgjë, mbeti lakuriq. Më shkon bic nuk më vete puna mbarë, më ecën ters. E bëri barkun bic u fry së ngrëni.^[1]

• gic

• Me b
• Shqip
• Emra