Valhalla (1896) ngade: Max BrücknerValhalla (1905) nga Emil Doepler
Valhalla në mitologjinë nordike[1] (Valhöll "salla e të vrarëve")[2] është një sallë madhështore, e madhe e vendosur nëAsgard, e sunduar nga perëndiaOdin. Të zgjedhur nga Odin, gjysma e atyre që vdesin në udhëtime luftarake shkojnë në Valhalla pas vdekjes, të udhëhequr ngaValkyriet, ndërsa gjysma tjetër shkon në fushën e perëndeshës Freyja Fólkvangr. Në Valhalla, luftëtarët e vdekur bashkohen me masat e atyre që kanë vdekur në luftime (të njohur si Einherjar ) dhe heronj e mbretër të ndryshëm legjendarë gjermanikë, ndërsa përgatiten për të ndihmuar Odinin gjatë ngjarjeve të Ragnarökut. Para sallës qëndron pema e artë Glasir, e po ashtu edhe tavani i sallës është i mbuluar me mburoja të arta. Krijesa të ndryshme jetojnë rreth Valhallas, të tilla si Eikþyrnir dhe Heiðrún, të dyja përshkruhen si duke qëndruar në majë të Valhallas duke konsumuar gjethe të pemës Læraðr.
Valhalla dëshmohet nëEdën Poetike, të përpiluar në shekullin XIII nga burime të hershme tradicionale, pastaj edhe nëProse Edda (shkruar në shekullin XIII ngaSnorri Sturluson), nëHeimskringla (shkruar edhe në shekullin XIII nga Snorri Sturluson) dhe në strofa të një poezie anonime të shekullit XX që përkujton vdekjen e Eric Bloodaxe të njohur siEiríksmál siç është përpiluar nëFagrskinna. Valhalla ka frymëzuar vepra të ndryshme të artit, tituj botimesh dhe elemente të kulturës popullore duke u bërë një term sinonim i një sallë marciale (ose ndryshe) të vdekurit të zgjedhur.[3][3][4]
_by_Max_Br%25C3%25BCckner.jpg)
