Sigilografia, e njohur edhe me emrin e saj me origjinë greke,sfragistika, është disiplinë studimore e cila merret me studimin e vulave dhe vulosjeve me dyll, plumb, argjilë si dhe vulat e tjera të përdorura për të vërtetuar dokumentetarkivore. Ajo hulumton jo vetëm aspektet e dizajnit artistik dhe prodhimin e vulave (si matricat ashtu edhe përshtypjet), por gjithashtu merr parasysh kontekstet ligjore, administrative dhe sociale në të cilat ato janë përdorur. Ajo ka lidhje mediplomatikën,heraldikën, historinë shoqërore dhe historinë e artit, dhe vlerësohet si njëra ngashkencat ndihmëse të historisë.
Antikuarët si Thomas Elmham dhe John Rous filluan të regjistrojnë dhe të diskutojnë për përdorimin historik të vulave në shekullin XV. Në shekujt XVI dhe XVII punimi i vulave u bë një veprimtari antikuariane mjaft e përhapur. Studentë dhe koleksionistë të hershëm të shquar ishin edhe Robert Glover, John Dee, Sir Robert Cotton dhe Nicolas-Claude de Peiresc .[1][2][3][4]
Fjalasigillography rrjedh nga fjala latinesigillum, që do të thotë "vulë", dhe prapashtesa greke γραφή, që do të thotë "përshkrim". Termi është shpikur në mënyrë efektive (si fjalë italiane,sigillografia ) nga Anton Stefano Cartari në vitin 1682.[5] Termi alternativ,sfragistikë, rrjedh nga fjala greke σϕρᾱγίς, që do të thotë "vulë".
Sigilografia paraqitet në komplotin eSkeptrit të Mbretit Otokar (1939/1947), një ngaAventurat e Tintin. Tintin shoqëron profesorin Alembick, një sigillograf, në një udhëtim kërkimor nëkombin ballkanik Syldavia, vetëm për t'u futur në një komplot për të zhveshur Mbretin.
