Rocamadour Rocamador (Ocitanisht) Rocamadour (Frëngjisht) | |
|---|---|
Komunë | |
 | |
.svg) Coat of arms | |
Location of Rocamadour Lua error te Moduli:Infobox_mapframe te rreshti 86: bad argument #1 to 'sqrt' (number expected, got nil). | |
| Vendi | Franca |
| Rajoni | Occitania |
| Departamenti | Lot |
| Qarku | Gourdon |
| Kantoni | Gramat |
| Government | |
| • Kryetari(2020–2026) | Dominique Lenfant[1] |
Area 1 | 49.420 km2 (19.081 sq mi) |
| Population (Janar 2020) | 617 |
| • Density | 12/km2 (32/sq mi) |
| Time zone | UTC+01:00 (CET) |
| • Summer (DST) | UTC+02:00 (CEST) |
| INSEE/Kodi postar | 46240 /46500 |
| Lartësia | 110–364 m (361–1,194 ft) (avg. 279 m or 915 ft) |
| 1 French Land Register data, which excludes lakes, ponds, glaciers > 1 km2 (0.386 sq mi or 247 acres) and river estuaries. | |
Rokamaduri (shqiptimi frëngjisht: [ʁɔkamaduʁ] ;Rocamador nëOksitanisht , shqiptohetRokamadur) është njëkomunë nëdepartamentinOlt nëFrancën jugperëndimore. Ajo shtrihet nëish-provincën e Quercy-it .
Rokamaduri[2] ka tërhequr vizitorë për pozitën e tij në një grykë mbi një degë tëlumit Dordonjë dhe veçanërisht për monumentet e tij historike dhe shenjtëroren e eVirgjëreshës së Bekuar, e cila për shekuj ka tërhequr pelegrinë nga shumë vende, mes tyre mbretër, peshkopë. dhe fisnikët.[3]
Qyteti poshtë kompleksit të ndërtesave monastike dhe kishave të pelegrinazhit, tradicionalisht i varur nga vendi i pelegrinazhit dhe tani nga tregtia prej turistëve, shtrihet pranë lumit tek shpatet e tij më të ulëta; i jep emrin Rocamadour-it, njëdjathë i vogël me qumështdhie të cilit iu dha statusi AOC në 1996.
Rokamaduri ndodhet në departamentin Olt në veriun e largët të rajonit të Ocitanisë. Pranë Périgordit dhe luginës së Dordonjës, fshati ndodhet në zemër tëParc naturel régional des Causses du Quercy [de;fr], një park natyror rajonal. Rokamaduri ndodhet 36 km largCahorit në terma rrugorë. Ndodhet në bregun e djathtë të Alzou-së .
Rokamaduri mund të arrihet me makinë nga autoroute A20, ose me tren: Stacioni Rocamadour-Padirac në hekurudhën Brive-la-Gaillarde-Tulouse (nëpërmjet Capdenac-ut) .
Rokamaduri arrihet nga dy aeroporte rajonale që ofrojnë qasje të lehtë në Luginën e Dordonjës. Aeroporti Brive Vallée de la Dordogne (BVE) ndodhet vetëm disa kilometra larg shumë prej atraksioneve të shkëlqyera të rajonit, ndërsa Aeroporti Bergerac Dordogne Périgord (EGC) ndodhet vetëm 6 km në jug të Bergerac-ut.
Format e lashta të Rokamadurit janëRocamador në vitin 968,Rupis Amatoris në 1186. Sipas Dauzatit, toponimi vjen nga emri i një shenjtori,Amator .[4]:569
Sipas Gaston Bazalgues, toponimi Rokamadur është një formë mesjetare që e ka origjinën ngaRocamajor .Roca emërton një strehë shkëmbore dhemajor tregon për rëndësinë e saj. Ky emër do të krishtërohej që nga viti 1166 me shpikjen e hagiotoponimit të rremë Saint Amadour ose Saint Amator. Në vitin 1473, sipas monografisë së Edmond Albe-s, vendi u emërtua kalaja e Shën Amadourit. Në 1618, në një hartë të dioqezës së Cahorit nga Jean Tarde, u shfaq emri i Roquemadour.[5]:119
Në vitin 1166, reliket e Shën Amadourit u zbuluan: një trup i ruajtur në mënyrë të përsosur u varros në zemër të shenjtërores sëVirgjëreshës Mari, përpara hyrjes së kapelës së mrekullueshme. Trupi i Shën Amadourit u nxor nga toka dhe më pas iu ekspozua pelegrinëve. Trupi u dogj gjatë Luftërave të Fesë dhe sot kanë mbetur vetëm fragmente kockash, tashmë të dukshme në kriptin e Saint-Amadourit.
Rokamaduri ishte një varësi e abacisë së Tulle-s në veri në Limuzinin e Poshtëm . Ndërtesat e Rokamadurit (ngaròca, shkëmbi dheshenjtori Amador ) ngrihen në shkallë nga ana e një shkëmbi në bregun e djathtë të Alzousë, i cili kalon midis mureve shkëmbore 120 metres (390 ft) në lartësi.
Grupe hapash ngjiten nga qyteti i poshtëm te kishat, një grup ndërtesash masive në gjysmë të rrugës lart në shkëmb. Ndër to kryesori është kisha e pelegrinazhit të Notre Dame (e rindërtuar në vitin 1479), që përmban imazhin e kultit tek qendra e sitit, një Madonë e Zezë prej druri, e njohur se është gdhendur nga vetë Shën Amatori (Amadour). Komuniteti i vogël benediktin vazhdoi të përdorte kishën e vogël të shekullit të XII-të ,Saint-Michel, sipër dhe anash. Më poshtë, kisha e pelegrinazhit hapet në një tarracë ku pelegrinët mund të mblidheshin, e quajtur Pllaja e Shën Michelit, ku ka një shpatë të thyer që thuhet se ishte një fragment iDurandalit, të mbajtur dikur nga heroi Roland .
Muret e brendshme të kishës së Shën Shpëtimtarit janë të mbuluara me piktura dhe mbishkrime që kujtojnë pelegrinazhet e njerëzve të famshëm. Kisha nëntokësore e Shën Amadurit (1166) shtrihet nën Shën Shpëtimtar dhe përmban relike të shenjtorit. Në majë të shkëmbit qëndron kalaja e ndërtuar në mesjetë për të mbrojtur vendet e shenjta.
Rokamaduri dhe shpellat e tij të shumta tashmë strehonin njerëz nëPaleolitik siç tregohet në vizatimet e shpellave tëGrotte des Merveilles . ShpellaGrotte de Linars dhe portiku i saj shërbyen si njënekropol nëntokësor dhe një habitat nëepokën e bronzit . Mbetjet janë depozituar në muzeun në Cabrerets dhe në bashkinë e Rokamadurit.
Gjatëepokës së hekurit, njerëzitCadurques erdhën nga Gjermania e mesme. Në shekullin e VIII-të para Krishtit, ata kolonizuan departamentin aktualtë Lotit, duke përdorur armët e tyre prej hekuri. Mbetjet e një fshati, në luginën Salvate pranë Couzou-së, u gjetën gjatë punës. Një oppidum i vendosur në lartësitë e luginës Alzou, në rrjedhën e poshtme nga Tournefeuille, është ndoshta i lidhur me luftën e galëve kundër trupave romake gjatë luftës galike.[6]
Tre nivelet e fshatit datojnë nga Mesjeta dhe ato pasqyrojnë tre rendet e shoqërisë: kalorësit lart, të lidhur me klerikët fetarë në mes dhe punëtorët e shtrirë pranë lumit.
Dokumentet e rralla përmendin se në vitin 1105 u ndërtua një kishëz e vogël në një strehë të shkëmbit në një vend të quajturRupis Amatoris, në kufirin e territoreve të abacive benediktine të Shën Martinit nëTulle dhe Shën Pjetrit nëMarcilhac-sur-Célé. .
Në 1112, Eble de Turenne, Abati i Tulle u vendos në fshat. Në 1119, dhurimi i parë u bë nga Eudes, Konti i Marshes. Në 1148, u njoftuamrekullia e parë. Pelegrinazhi teVirgjëresha Mari tërhoqi turma. Statuja e Madonës së Zezë daton nga shekulli i 12-të. Géraud d'Escorailles (abat nga 1152 deri në 1188) ndërtoi godinat fetare, të financuara nga dhurimet e vizitorëve. Punimet përfunduan në fund të shekullit të 12-të.
Rokamaduri tashmë gëzonte famë evropiane siç dëshmohet nga libri i shekullit të 12-të Livre des Miracles[7] . Në 1159, Henri II i Anglisë, bashkëshorti i Eleanorës së Aquitaine, erdhi në vend për të falënderuar Virgjëreshën për shërimin e saj.
Në vitin 1166, duke dashur të varrosnin një banor, ata zbuluan një trup të paprekur, të paraqitur si ai i Shën Amadourit. Rokamaduri kishte gjetur shenjtorin e tij. Të paktën katër tregime, pak a shumë të ngjyrosura me legjendë, e paraqesin Shën Amadourin si të afërt meJezusin .
Në 1211, legati papnor gjatë kryqëzatës Albigensiane, Arnaud Amalric, erdhi për të kaluar dimrin në Rokamadur. Përveç kësaj, në vitin 1291,Papa Nikolla IV dha tre bulle dheindulgjenca dyzet ditore për vizitorët e sitit. Fundi i shekullit të 13-të pa kulmin e ndikimit të Rokamadurit dhe përfundimin e ndërtesave. Kalaja mbrohej nga tre kulla, një hendek i gjerë dhe vëzhgime të shumta.[6]
Në 1317, murgjit u larguan nga Rokamaduri. Vendi më pas administrohej nga një kapitull kanunesh të caktuar nga peshkopi. Në shekullin e katërmbëdhjetë, një klimë e ftohtë, zi buke, epidemi si Vdekja e Zezë shkatërruan Evropën.
Në vitin 1427 filloi rindërtimi, por pa burime financiare ose njerëzore. Një shkëmb i madh shkatërroi kapelën e Notre-Dame e cila u rindërtua në 1479 nga Denys de Bar, peshkopi i Tulle.[8]
Më pas, gjatë Luftërave Franceze të Fesë, kalimi ikonoklastik i mercenarëve protestantë në 1562 solli shkatërrimin e ndërtesave fetare dhe relikteve të tyre.[9] Kanunet përshkruajnë, në një peticion drejtuarPapa Piut IV në 1563, dëmin e shkaktuar: “Ata kanë, o dhimbje! të gjitha mbeturinat; ata dogjën dhe plaçkitën statujat dhe pikturat e saj, këmbanat, stolitë dhe xhevahiret e saj, gjithçka që ishte e nevojshme për adhurimin hyjnor. . . “. Reliket u përdhosën dhe u shkatërruan, duke përfshirë trupin e Shën Amadourit. Sipas dëshmitarëve, kapiteni protestant Jean Bessonia e ka thyer me çekiçin e farkëtarit, duke thënë: "Do të të thyej, pasi nuk deshe të digjesh". Kapitenët Bessonie dhe Duras do të tërhiqnin, për të mirën e ushtrisë së Princit të Conde-së, shumën prej 20,000 paundësh nga gjithçka që përbënte thesarin e Notre-Dame që nga shekulli i 12-të.[10]
Vendi u grabit përsëri gjatëRevolucionit Francez .
Që nga fillimi i shekullit të 20-të, Rokamaduri është bërë më shumë një destinacion turistik sesa një qendër pelegrinazhi, megjithëse pelegrinazhi vazhdon ende të mbetet i rëndësishëm. Rrethinat e Rokamadurit tani janë të shënuara nga disa parqe kafshësh, duke përfshirëLe Rocher des Aigles dheLe Forêt des Singes (një park zogjsh grabitqar dhe një parkmajmunësh, respektivisht) dhe gjithashtu pret një festival vjetor djathi. Aktivitetet në natyrë dhe balonat me ajër të nxehtë janë të njohura në mesin e vizitorëve. Kishat e zonës që sfidojnë rëndesën dhe statuja e Madonës së Zezë mbeten një tërheqje shpirtërore si për pelegrinët katolikë, ashtu edhe për vizitorët që praktikojnë fetë e tokës ose tëepokës së re, duke u tërhequr nga historitë e "energjive të çuditshme" të Rokamadurit dhe origjinës parakristiane.[11]
Një legjendë që supozohet të shpjegojë origjinën e këtij pelegrinazhi ka shkaktuar polemika midis shkollave kritike dhe atyre tradicionale, veçanërisht në kohët e fundit. Një mjet me të cilin u përhap legjenda dhe pelegrinët tërhoqën në vend ishteMrekullitë e Zojës së Rokamadurit, shkruar rreth. 1172,[12] një shembull imrekullisë, ose librat e mrekullive të mbledhura, të cilat kishin një ndjekje kaq të gjerë në Mesjetë.
Sipas legjendës së themelimit, Rokamaduri është emërtuar sipas themeluesit të shenjtërores së lashtë, Shën Amatorit, i identifikuar me Zakeun biblik, taksambledhësin e Jerikos të përmendur në Luka 19:1-10 dhe bashkëshortin e Shën Veronikës, i cili fshiu fytyrën e Jezusit në rrugën për nëKalvar .
Të përzënë ngaPalestina prej persekutimit, Shën Amadouri dhe Shën Veronica hipën në një barkë të imët dhe, të udhëhequr nga njëengjëll, zbarkuan në bregun eAkitanisë, ku takuan peshkopin Shën Martial, një dishepull tjetër i Krishtit që predikonte Ungjillin në jugperëndim të Galisë .
Pasi udhëtoi për nëRomë, ku dëshmoimartirizimin e ShënPjetrit dhe ShënPalit, Amadouri, pasi u kthye në Francë, pas vdekjes së bashkëshortes së tij, u tërhoq në një vend të egër në Quercy, ku ndërtoi një kishë për nder tëVirgjëreshës së Bekuar, afër së cilës vdiq pak më vonë.[13]
Ky tregim, si shumica e legjendave të tjera të ngjashme, nuk shfaqet për herë të parë deri shumë kohë pas epokës në të cilën mendohet se kanë jetuar aktorët kryesorë. Emri i Amadurit nuk gjendet në asnjë dokument para përpilimit të Veprave të tij, të cilat me shqyrtimin e kujdesshëm dhe me zbatimin e rregullave tëkursusit në tekst nuk mund të gjykohen më të vjetër se shekulli i 12-të. Tani është vërtetuar mirë se Saint Martial, bashkëkohësi i Amadour-it në legjendë, ka jetuar në shekullin e 3-të dhe jo në shekullin e I-rë dhe Roma nuk e ka përfshirë kurrë atë në mesin e anëtarëve tëKolegjit Apostolik . Pra vetëm përmëndja e Shën Martialit në "Veprat e Shën Amadourit" do të mjaftonte, edhe nëse do të kërkonin prova të tjera, për t'i treguar ato të dyshimta.
Mosbesueshmëria e legjendës ka bërë që disa autorë të kohëve të fundit të sugjerojnë se Amadour ishte njëjeremit i panjohur ose ndoshta Shën Amatori, peshkop i Auxerre, por kjo është thjesht hipotezë, pa ndonjë bazë historike. Origjina e shenjtërores së Rokamadurit, e humbur në antikitet, është përcaktuar kështu së bashku me traditat përrallore të cilat nuk mund të durojnë kritika të shëndosha. Pas manifestimeve fetare tëMesjetës, Rokamaduri, si rezultat i luftës dheRevolucionit Francez, pothuajse u shkretua. Në mesin e shekullit të nëntëmbëdhjetë, falë zellit dhe veprimtarisë së peshkopëve tëCahorit, duket se është ringjallur.[13]
Rokamaduri është klasifikuar si një sit i trashëgimisë botërore nga UNESCO si pjesë e rrugës së pelegrinazhit Udha e Shën Xhejmsit.[14]
Në poezinë e saj me gjatësi libri, "Vetmia", Vita Sackville-West përdor Rokamadurin në përkushtimin e saj, si vend dhe mjedis për frymëzim.
Kompozitori Francis Poulenc shkroi në vitin 1936Litanies à la Vierge Noire (Litani për Virgjëreshën e Zezë) pas një pelegrinazhi në faltore.
Rokamaduri përmendet në librin eMichel HouellebecqSoumission (2015).
{{cite book}}:Parametri|work= është injoruar (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja){{cite book}}: Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja)Gabim referencash: Invalid<ref> tag; name "Chev" defined multiple times with different content{{cite book}}:Parametri|work= është injoruar (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Është përdorur gabimisht parametri i të tjerëve (lidhja){{cite book}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!){{cite book}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja)