Magatama (勾 玉 ose 曲 玉) janë rruaza në formë tëpresjes që u shfaqën nëJaponi gjatëperiudhës Jōmon.
Rruazat, të përshkruara gjithashtu si "xhevahire", ishin bërë prej guri primitiv dhe materialesh prej dheu në periudhën e hershme, por deri në fund tëperiudhës Kofun ishin bërë pothuajse ekskluzivisht nganefriti. Magatama fillimisht shërbeu si xhevahir dekorativ, por deri në fund të periudhës Kofun funksionoi si objekte ceremoniale dhe fetare.
Arkeologët dhe historianët nuk janë ende në gjendje të shpjegojnë se cilat janë origjina e formave magatama, ose nëse këto forma mund të gjurmohen në një burim konvergjent.
Janë sugjeruar një numër shpjegimesh, përfshirë:[1]
Një magatama e shënuar ështëYasakani no Magatama (八尺瓊勾玉, gjithashtu 八尺瓊曲玉 dhe 八坂瓊曲玉), një nga treRegalitë Perandorake të Japonisë. Shpatat, pasqyrat dhe xhevahirët ishin objekte të zakonshme të statusit për sundimtarët rajonalë në Japoni qysh nëperiudhën Yayoi, dhe ishin më tej të përhapura nëperiudhën Kofun, siç tregohet nga prania e tyre e kudogjendur në tumat e kofun.[2] Yasakani no Magatama ruhet në Kashiko-dokoro (賢 所), faltorja qendrore eTre Shenjtërive të Pallatit nëPallatin Perandorak të Tokios dhe përdoret në ceremoninë e fronëzimit tëPerandorit të Japonisë.
Daniel Clarence Holtom deklaroi në vitin 1928 në ceremonitë japoneze të fronëzimit; me një llogari të mbretërisë perandorake se Yasakani no Magatama është i vetmi nga tre regalitë që ekziston në formën e tij origjinale; Bursa pasLuftës së Dytë Botërore mbështet pretendimin. Replikat e shpatës dhe pasqyrës u bënë që në shekullin e 9-të dhe origjinalet iu besuan faltoreve të tjera.