Kuzhina turke (Turqisht:Türk mutfağı) është kuzhina kombëtare eTurqisë, e cila është trashëgimtare ekuzhinës osmane. Kuzhina turke nga ana e saj ka ndikuar në ato dhe kuzhinat e tjera fqinje, duke përfshirë ato tëEvropës Juglindore (Ballkani),Evropës Qendrore dheEvropës Perëndimore.[1]
Kuzhina turke ndryshon në të gjithë vendin. Gatimi iStambollit,Bursës,Izmirit dhe pjesës tjetër të rajonit tëAnadollit trashëgon shumë elementë tëkuzhinierisë sëoborrit osman, duke përfshirë përdorimin e moderuar të erëzave, një preferencë për oriz mbibulgur,kofte dhe një disponueshmëri më të gjerë të zierjeve me perime(türlü),patëllxhan,dollma të mbushura dhe peshk. Kuzhina eRajonit të Detit të Zi përdor gjerësisht peshkun, veçanërishtaçugen e Detit të Zi(hamsi) dhe përfshin enët emisrit. Kuzhina e juglindjes (p.sh.Urfa,Gaziantep,Adıyaman dheAdana) është e famshme për shumëllojshmërinë ekebabëve,mezeve dhe ëmbëlsirave me bazë brumi sibakllava,şöbiyet,kadayıf dhekünefe.
Në pjesët perëndimore të Turqisë, ku pemët e ullirit rriten mebollëk,vaji i ullirit është lloji kryesor i vajit që përdoret për gatim.[2] Kuzhinat e rajoneve tëEgjeut,Marmarasë dheMesdheut janë të pasura me perime, barishte dhe peshk.Anadolli Qendrore ka shumë specialitete të famshme, sikeşkek,mantı (veçanërisht ngaKayseri) dhegözleme.
Specialitetet shpesh emërtohen për vende dhe mund t'i referohen stileve të ndryshme të përgatitjes. Për shembull,Urfa kebap është më pak pikant dhe më i trashë seAdana kebap. Megjithëse ushqimet me bazë mishi si kebabët janë të zakonshëm në kuzhinën turke jashtë vendit,vaktet në Turqi përqendrohen kryesisht rrethorizit,perimeve dhebukës.
