Qëllimi fillestar i Komunitetit ishte të krijonte një integrim ekonomik, duke përfshirë një treg të përbashkët dhe bashkim doganor, midis gjashtë anëtarëve të tij themelues:Belgjika,Franca,Italia,Luksemburgu,Holanda dheGjermania Perëndimore. Ai përfshiu një grup të përbashkët institucionesh së bashku meKomunitetin Evropian të Qymyrit dhe Çelikut (ECSC) dheKomunitetin Evropian të Energjisë Atomike (EURATOM) si një nga Komunitetet Evropiane në bazë të Traktatit të Bashkimit të vitit 1965 (Traktati i Brukselit). Në vitin 1993 u arrit një treg i plotë i vetëm, i njohur si tregu i brendshëm, i cili lejonte lëvizjen e lirë të mallrave, kapitalit, shërbimeve dhe njerëzve brenda KEE. Në vitin 1994 tregu i brendshëm u zyrtarizua me marrëveshjen e EEA. Kjo marrëveshje gjithashtu zgjeroi tregun e brendshëm për të përfshirë shumicën e shteteve anëtare të Shoqatës Evropiane të Tregtisë së Lirë, duke formuar Zonën Ekonomike Evropiane, e cila përfshinte 15 vende.[1][2]
Me hyrjen në fuqi të Traktatit të Mastrihtit në vitin 1993, KEE (EEC) u riemërua Komuniteti Evropian duke reflektuar mbi faktin se ai mbulonte një gamë më të gjerë se politika ekonomike. Kjo ishte gjithashtu koha kur të tre Komunitetet Evropiane, përfshirë KE-në, u themeluan me qëllim që kolektivisht të përbënin të parën nga tre shtyllat e Bashkimit Evropian, të cilën traktati e themeloi. KE ekzistonte në këtë formë derisa u shfuqizua me Traktatin e Lisbonës të vitit 2009, i cili përfshiu institucionet e KE-së në kuadrin më të gjerë të BE-së dhe parashikonte që BE-ja "të zëvendësonte dhe të pasonte Komunitetin Evropian".
KEE ishte gjithashtu i njohur edhe siTregu i Përbashkët në vendet anglishtfolëse dhe nganjëherë quhejKomuniteti Evropian edhe para se të riemërohej zyrtarisht si i tillë në vitin 1993.
