Nëmekanikën klasike,impulsi është madhësia vektoriale që jepet si prodhim imasës dheshpejtësisë së një trupi. Duke qenë një madhësi vektoriale, ai ka nevojë për kah dhe drejtim. Nëse kemi një objekt me masëm dhe shpejtësiv atëherë impulsi i tij jepet me anë të formulës:
. Në sistemin SI, njësia matëse e impulsit është kilogram metër për sekondë ( kg*m/s), e cila është e njëvlershme me N/s.
Ligji i Dytë i Njutonit shpall se shkalla e ndryshimit të impulsit të një trupi është e barabartë me forcën rezultante që vepron mbi të. Impulsi varet nga sistemi i referimit, por në çdosistem referimi inercial ai ruhet, që do të thotë se nëse njësistem i mbyllur nuk ndikohet nga forcat e jashtme, impulsi i përgjithshëm i sistemit nuk ndryshon.
Impulsi është një madhësi vektoriale. Kjo do të thotë se ka edhe madhësi, drejtim edhe kah. Meqenëse impulsi ka një drejtim, ai mund të përdoret për të parashikuar drejtimin dhe shpejtësinë e lëvizjes së objekteve pasi ato përplasen. Më poshtë, vetitë themelore të Impulsit përshkruhen në një dimension. Ekuacionet vektoriale janë pothuajse identike me ekuacionet skalare.
Ekuacioni i impulsit për një pikë materiale shprehet si: p = mv . Kjo do të thotë se nëse kemi një objekt me masë 10 kg që lëviz me shpejtësi 2 m/s atëherë impulsi i tij do të jepet si p = mv = 10 kg * 2 m/s = 20 kg*m/s ose 20 N/s.
Impulsi i një sistemi pikash materiale jepet si shuma vektoriale e secilit prej impulseve. Në rastin më të thjeshtë, nëse dy grimca kanë masam1 dhem2 dhe shpejtësiv1 dhev2 , impulsi i plotë i sistemit jepet si:


Në rastin e përgjithshëm, impulsi i më shumë se 2 grimcave mund të mblidhet sipas formulës: ( lexohet: shuma për çdoi , ku i është indeksi (shqip: numëruesi) unik për çdo trup, e prodhimit mivi)

Pra nëse kemi psh 10 trupa në sistem, duhet të llogarisim impulsin e secilit dhe më pas ti mbledhim ata. Për këtë duhet patur kujdes pasi duhet zgjedhur një drejtim dhe kah për t'iu referuar pasi një trup 1 kg që lëviz majtas me 10 m/s nuk e ka impulsin e barabartë me një trup 1 kg që lëviz djathtas me 10 m/s . Nëse sistemi do të zgjidhej djathtas, trupi 1 e ka impulsin -10 N/s ndërsa i dyti e ka +10 N/s. E kundërta do të ndodhë me një sistem të orientuar majtas.
Përcaktohet siintegrali iforcës në lidhje mekohën:

ku
- I është impulsi (ndonjëhe shënohet meJ),
- F është forca, dhe
- dt është një madhësiinfinitezimale e kohës.
Impulsi është një madhësi vektoriale që karakterizon lëvizjen e trupave Si dhe ka një drejtim dhe një vlerë numerike. Një derivim i thjeshtë duke përdorurligjin e dytë të Njutonit jep:



ku
- p ështësasia e lëvizjes
Kjo zakonisht quhetTeorema e impulsit.[1]
Si rezultat, një impuls mund të shikohet si nje ndryshim isasisë të lëvizjes te një objekti kur mbi të aplikohet një forcë. Impulsi mund të shprehet në një formë me të thjeshtë kur forca dhe masa janë të dyja konstante:

ku
- F është forcakonstante totale e aplikuar,
është intervali kohor gjatë së cilës kjo force aplikohet,- m është masa konstantekonstante e objektit,
- Δv eshte ndyshimi i shpejtësisë së prodhuar nga forca në intervalin kohor të marrë në konsideratë, dhe
- mΔv = Δ(mv) është ndryshimi i sasisë të lëvizjes për trajektoren lineare.
Megjithatë, zakonisht ndodh që njëra ose te dyja keto madhësi ndryshojne.
Në kuptimin teknik, impulsi është një madhësi fizike, jo një ngjarje apo një force. Megjithatë termiimpuls ndonjëherë përdoret per t'ju referuar një force që vepron shumë shpejt. Ky tip impulsi është iidealizuar në menyrë që ndryshimi i sasisë të lëvizjes i prodhuar nga forca ndodh pa zgjatje kohore. Kjo nuk është fizikisht e mundur, megjithatë koncepti matematik jepet ngafunksioni shkallë. Megjithatë, kjo është shumë e dobishme për disa raste, si ne modelimin e përplasjeve ideale sidomos në lojrat kompjuterike nemotorin fizik.
Impulsi ka te njëjtën njësi dhe dimension si sasia e lëvizjes (kgm/s =N·s).
Duke përdorur matematikë elementare, Impulsi mund te llogaritet duke përdorur ekuacionin:

mund te llogaritet, nëqoftëse shpejtësitë fillestare dhe finale njihen, duke përdorur "mv(f) - mv(i)" ose siç njihet ndryshe si "mv - mu"
ku
- F është forcakonstantee plotë e aplikuar,
është intervali kohor gjatë së cilës forca aplikohet,- m është masakonstante e objektit.
Stampa:Reflisfyt
- ^, për shembull, shikoni seksioni 9.2, page 257, te Serway (2004).