Njëgjuhë aglutinative është një llojgjuhe sintetike memorfologji që kryesisht përdoraglutinimin. Fjalët mund të përmbajnëmorfema të ndryshme për të përcaktuar kuptimet e tyre, por të gjitha këto morfema (përfshirëstemet dhendajshtesat) priren të mbeten të pandryshuara pas bashkimeve të tyre, megjithëse kjo nuk është rregull: për shembull,finlandishtja është një gjuhë tipike aglutinative, por morfemat janë subjekt te alternimet bashkëtingëllore (ndonjëherë të paparashikueshme) të quajtura shkallëzim i bashkëtingëlloreve dhe të ashtuquajturat forma "ta" dhe "te" tëjaponishtes (gjithashtu një gjuhë aglutinative) shkrihen me rrjedhin në mënyra të rregullta por fonetikisht të paparashikueshme (për shembull "te-forma" e きるkiru është きってkitte dhe jo *kiru-te). Pavarësisht nga ato alternime të herëpashershme, gjuhët grumbulluese kanë tendencë të kenë kuptime më lehtë të zbritshme të fjalës nëse krahasohen megjuhët flektive, të cilat lejojnë modifikime të paparashikueshme në secilën ose nëfonetikë ose drejtshkrim të një ose më shumë morfemave brenda një fjale. Kjo zakonisht rezulton në një shkurtim të fjalës, ose siguron shqiptim më të lehtë.
Gjuhët aglutinative zakonisht kanë një kategori gramatikore për ndajshtesë ndërsa gjuhët flektive kanë të shumëfishta. Termi u prezantua ngaWilhelm von Humboldt për të klasifikuar gjuhët nga pikëpamjamorfologjike.[1] Rrjedh nga foljalatineagglutinare, që do të thotë "ngjitur së bashku".[2]
