Gazeli është një lloj poezie amatoriale ose ode, e famshme tejendanë nënkontinentitindian në shekujt 18 dhe 19. Gazeli karakterizohet me zgjatjen e zanoreve jashtë normales së këndimit të këngëve tjera.
Kjo formë poezie buron në trajtë nga poeziaarabe edhe e kohës së para-Islamit, por me shekujt emuzikës islame dhe ndikimeve nëmuzikën shqiptare, gazeli ka ardhur si shprehi e përshpirtshmesufi.[1]
Gazeli përbëhet nga një numër i pacaktuarbejte, por jo më se 12 të tilla, që rimojnë sipas skemës AA, BA, CA, DA, EA etj. Në bejten e fundit të gazelit përmendej nga poeti emri i vet. Në letërsinë e Lindjes përmenden gazelet e poetëve të mëdhenj si Nizami,Hafezi. Ndërsa nëletërsinë shqiptare përdorues të këtij lloji poezie ështëNezimi,Kamberi dhebejtexhinj të tjerë.[2]
- ^Qinami E.,Artisti shqiptar që performon në skenat franceze muzikën tonë tradicionale, intervistoi Ervisa Zaja, blog.urbanus.al, 24 gusht 2017.
- ^Zheji, Gjergj (1988).Bazat e vargëzimit shqiptar. Tiranë: Naim Frashëri. fq. 179.
