Didaktika është disiplinë shkencore e pedagogjisë[1] e cila përkufizohet si teori emësimit dhe emësimdhënies. Didaktika nënkupton bazën teorike të mësimit dhe mësimdhënies, paraqitja e së cilës është e kushtëzuar nga vetë zhvillimi i formave dhe i përmbajtjeve të punës mësimore.
Vetë fjaladidaktikë rrjedh ngagreqishtja e vjetër:didaskein,didaktikos,didaskalos, e cila në trajta të ndryshme të shqiptimit ka pasur gjithnjë kuptimin e të mësuarit, mësimit ose të mësuarit dhe të aftësuarit. Këto fjalë greke, si domethënie e gjërë e një veprimtarie të veçantë shoqërore, marrin kuptim të njëjtë edhe në gjuhën latine (didactica), gjë që ka të bëjë me një transformim terminologjik dhe, me zhvillimin e teorisë dhe praktikës mësimore, u afirmua si term pedagogjik në kuptimin e një veprimtarie të caktuar, që ka të bëjë me mësimin dhe me problemet e mësimdhënies.
Ndër të parët që është marrë me formulimin e problemeve didaktike është pedagogu gjermanWolfgang Ratke (1571 -1635) (shih) kurse bazat e saj i ka vendosur pedagogu çekJan Amos Komenski (1592 -1670) i cili me veprën e tijDidaktika e madhe njihet si themelues i didaktikës si disiplinë shkencore. Komenski ishte ai i cili duke i studiuar aspektet e shumëanshme teorike të punës mësimore, bëri që të konsiderohet si njohësi më i mirë i çështjeve dhe problemeve didaktike të asaj kohe dhe sistematizues i denjë i përmbajtjeve teorike të didaktikës.[2]
