Stampa:Infobox royalty/short description
Bajaziti I (Turqishtja osmane: بايزيد اول,Turqisht:I. Bayezid, 1306 - 8 mars 1403) ishtesulltani i 4-të iPerandorisë Osmane i cili sundoi nga viti 1389 deri më 1402. Ai ishte djali iMurati I dheGülçiçek Hatun, e cila ishte me preardhje greke. Ai ndërtoi një nga ushtritë më të mëdha në botën e njohur në atë kohë dhe rrethoi pa suksesKostandinopojën. Ai miratoi titullinSulltan-i Rûm,Rûm duke qenë një emër i vjetërislamik përPerandorinë Romake. Ai mposhti me vendosmëri kryqtarët nëNikopolis (nëBullgarinë e sotshme) më 1396, dhe u mund vetë dhe u kap ngaTimuri nëBetejën e Ankarasë më 1402 dhe vdiq në robëri në mars 1403, duke shkaktuarinterregnumin osman.
Roli i parë i madh i Bajazitit ishte si guvernator i Kytahja, një qytet që u pushtua ngaGermijanidët. Ai ishte një ushtar i vrullshëm, duke fituar pseudonimin "Rrufeja" në një betejë kundërKaramanidëve.
Bajaziti u ngjit në fron pas vdekjes së babait të tijMurati I, i cili u vra nga kalorësi serbMillosh Kopiliq gjatë (15 qershor), ose menjëherë pas (16 qershor)Betejës së Kosovës më 1389, beteja në të cilënSerbia u bë një vasal i Sulltanatit Osman. Menjëherë pasi mori fronin, ai e mbyti vëllain e tij më të vogël për të shmangur një komplot. Në vitin 1390, Bajaziti mori për grua PrinceshënOlivera Despina, vajza e PrincitLlazar të Serbisë, e cila gjithashtu humbi jetën nëKosovë. Bajaziti njohuStefan Llazareviqin, djalin e Llazarit, si udhëheqësin e ri serb - më vonë despot - me një autonomi të konsiderueshme.
Serbia e Epërme i rezistoi osmanëve derisa GjeneraliPasha Jigit Beu kapi Shkupin më 1391, duke e shndërruar qytetin në një bazë të rëndësishme operacionesh.
Sipas orientalistit britanik, Lord Kinross, Bajaziti dallohej nga nxitimi, impulsiviteti, paparashikueshmëria dhe maturia.[1] Ai kujdesej pak për punët e shtetit, të cilat ua besonte guvernatorëve të tij. Siç shkruan Kinross, midis fushatave Bajaziti shpesh merrej me kënaqësi: pangopësi, dehje dhe shthurje. Oborri i sulltanit ishte i famshëm për luksin e tij dhe ishte i krahasueshëm me oborrinBizantin gjatë periudhës së lulëzimit të saj.[2]
Në të njëjtën kohë, sulltani ishte një komandant i talentuar.[3] Në të gjitha 13 vitet e mbretërimit të tij, Bajezid pësoi vetëm një humbje, e cila përfundimisht doli të ishte fatale për të.[4] Pavarësisht nga dëshira e tij për kënaqësitë tokësore, Bajaziti ishte një njeri fetar dhe kalonte orë të tëra nëxhaminë e tij personale nëBursa. Ai gjithashtu mbajti teologët islamikë në rrethin e tij.[5]
- ^Kinross, B.P;"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire". 1999. p. 70-71;ISBN5-232-00732-7
- ^Kinross, B.P;"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire". 1999. p. 73ISBN5-232-00732-7
- ^Kinross, B.P;"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire". 1999. p. 70-71;ISBN5-232-00732-7
- ^Kinross, B.P;"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire". 1999. p. 82-85;ISBN5-232-00732-7
- ^Kinross, B.P;"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire". 1999. p. 73;ISBN5-232-00732-7
.svg)